Μαρία
Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια, πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά.
30 Ιανουαρίου 2011, 20:44
Η γλώσσα του σώματος…


 

 

Πριν από 3 χρόνια είχα πάει με την κόρη μου (τότε ήταν στα 10) στον Καναδά.

Το ταξίδι με προορισμό το Τορόντο και  διάρκειας σχεδόν 12 ωρών με μια μεγάλη στάση στο Μόντρεαλ ,  ήταν στην αρχή συναρπαστικό, στην συνέχεια βαρετό και στο τέλος κουραστικό!  Για μένα τουλάχιστον,  που εκτός από έναν αεροσυνοδό της Ολυμπιακής  δεν είχα βρει κάποιον άλλον ενδιαφέροντα τύπο για να μιλήσουμε, είχα δει και τις τρεις ταινίες που είχα στην διάθεση μου και είχα ακούσει όλα τα τραγούδια που είχε το I-pod μου από  2 φορές.    Επίσης είχα παίξει με την Άλκηστις  όλα τα πιθανά παιχνίδια που μπορούσαμε να παίξουμε καθισμένες στην στενή και άβολη θέση ενός αεροπλάνου της παλιάς Ολυμπιακής.

Κάποια στιγμή απορροφήθηκα λιγάκι από το βιβλίο που κρατούσα( νομίζω πως διάβαζα το βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη «Αμίλητα βαθιά νερά» παρεμπιπτόντως θαυμάσιο βιβλίο) και όταν γύρισα το βλέμμα μου η Άλκηστις  δεν ήταν δίπλα μου. Κοίταξα λίγο πιο πέρα και την είδα δυο καθίσματα μπροστά να μιλάει με ένα κοριτσάκι στην ηλικία της.

Αναρωτήθηκα πως μιλάνε! Εννοώ σε τι γλώσσα… Αν δεν κάνω λάθος το κοριτσάκι το είχα ακούσει πριν από λίγο να μιλάει Γαλλικά στους γονείς του.  Και η κόρη μου, γαλλικά είχε μόλις αρχίσει να μαθαίνει.

Παρατήρησα καλύτερα! Αυτές περνούσαν ωραία! Λέγανε αστεία, και γελούσαν με απίστευτη οικειότητα και ευχέρεια!

Και τότε συνειδητοποίησα πως η γλώσσα του σώματος , τα χαμόγελα, οι γκριμάτσες, οι χειρονομίες …αλλά πιο πολύ η απλή  επιθυμία να επικοινωνήσουν είχαν μηδενίσει  τις τυχόν δυσκολίες που παρουσιάστηκαν αρχικά στο να παίξουν ή να συνεννοηθούν!

Αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που κάνει τόσο απλή την συναναστροφή των παιδιών και άρα την ζωή τους πιο εύκολη και πιο ευχάριστη! Είναι μάλλον ο τρόπος που σκέφτονται. Δεν αναρωτιούνται μόλις τους πλησιάσει κάποιος γιατί το κάνει, ούτε και ανησυχούν αν ο  στόχος τους εμπεριέχει δόλο…

 

Κι εμείς κάποτε ήμασταν παιδιά… Κι εμείς κάποτε σκεφτόμασταν έτσι…

Τότε γιατί αλλάξαμε; Τι μας έκανε τόσο επιφυλακτικούς με όλα;  Γιατί επιτρέψαμε να γίνει η ζωή μας τόσο πολύπλοκη….

 

 

6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

sven (30.01.2011)

Μαράκι,

όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερα "φίλτρα" αποκτούμε, που καθιστούν λιγότερο άμεση, εύκολη και ουσιαστική την επικοινωνία μας με τους άλλους.

Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς δυσκολίες έχει συνήθως λιγότερα και πιο διαπερατά τέτοιου είδους "φίλτρα". Κι ένα παιδί όμως -που μεγαλώνει με ανασφάλεια, φόβο, ασυνέπεια, έλλειψη αποδοχής κι εμπιστοσύνης προς αυτούς που είναι δίπλα του- μπορεί κάλλιστα να αποφεύγει και να φοβάται την επαφή με πρόσωπα που δεν γνωρίζει καλά, ακόμα κι αν πρόκειται για άλλα παιδιά.

Αυτό που διασφαλίζει μια άμεση κι αβίαστη επικοινωνία με τον περίγυρό μας, ασχέτως ηλικίας, είναι η καλή σχέση με τον Εαυτό μας πάνω απ΄όλα, που με τη σειρά της βασίζεται στην αμοιβαία και ισορροπημένη σχέση με αυτούς που μας μεγάλωσαν...

Η επαφή με το "παιδί" μέσα μας σημαίνει, μεταξύ άλλων, και την ανάκτιση του αυθορμητισμού, της αμεσότητας και της απουσίας διαφόρων "πρέπει"...

Ας μη ξεχνάμε, επίσης, πως η επικοινωνία μας με τους άλλους -ασχέτως ηλικίας- είναι κατά 70-90% μή λεκτική...

ΥΓ. Δεν μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω τον ενδιαφέροντα...αεροσυνοδό της ένδοξης προ-Βγενοπούλειας Ολυμπιακής...

Καλή βδομάδα!!!
Hastaroth (31.01.2011)
Πέραν τών όσων ανέφερε ο φίλτατος Σουηδός ιατρός περί τών "φίλτρων" που αποκτούμε όσο μεγαλώνουμε και μάς εμποδίζουν πολλές φορές να γνωρίσουμε ενδιαφέροντες ανθρώπους,να προσθέσω επίσης πως πολύ μεγάλο ρόλο στο θέμα αυτό παίζει και η ανατροφή που δίνουν οι γονείς στά παιδιά τους.Προφανώς εσύ δέν έτρεξες να αποσπάσης την κόρη σου από την παρέα της,ούτε τής έχεις πεί ποτέ να μήν μιλάη με άλλα παιδιά,υπάρχουν όμως γονείς που το κάνουν αυτό-κυρίως γιατί οι ίδιοι είναι προκατειλημμένοι απέναντι σε ωρισμένους ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων.Μεταδίδουν έτσι τίς προκαταλήγψεις τους αυτές και στά παιδιά τους,που αργότερα τίς μεταδίδουν στα δικά τους παιδιά κλπ κλπ.

ΥΓ 1.Ούτε εγώ θα σχολιάσω τον ενδιαφέροντα φροντιστή (και όχι αεροσυνοδό,καθ'ότι ο όρος "αεροσυνοδός" χρησιμοποιείται γιά τά θήλεα μέλη τού πληρώματος θαλάμου επιβατών.Βέβαια στά αγγλικά χρησιμοποιείται ο όρος flight attendant γιά αμφότερα τα φύλα και έτσι ξεμπερδεύουμε...).Πάντως στην -πρός το παρόν- Βγενοπούλειο Ολυμπιακή (Olympic Air,γιά την ακρίβεια) δέν υπάρχουν άρρενες στα πληρώματα καμπίνας.

Θα σχολιάσω όμως την "στενή και άβολη θέση" τού αεροπλάνου,καθ'όσον τα συγκεκριμένα (Airbus A340) που έκαναν αυτό το δρομολόγιο κάθε άλλο παρά στενές και άβολες θέσεις διέθεταν-άλλωστε είναι σχεδιασμένα ακριβώς γιά μεγάλες αποστάσεις.Αν οι θέσεις αυτές σάς φάνηκαν στενές και άβολες,φαντάζομαι τί θα λέγατε άν ταξιδεύατε με την Ryanair,ο ιδιοκτήτης τής οποίας σκέφτεται να διαμορφώση στα αεροπλάνα του χώρους γιά να ταξιδεύουν οι επιβάτες..όρθιοι (ή,έστω,καθισμένοι σε καθίσματα που θυμίζουν σέλλα ιππασίας).

ΥΓ 2.Πρό πολλών ετών έτυχε,μέσα σε βαγόνι τού Ηλεκτρικού,να δώ μιά παρέα κωφών (αλλά όχι άλαλων) να λένε ανέκδοτα χρησιμοποιώντας την νοηματική και να διασκεδάζουν,σάν να μιλούσαν κανονικά.Ισως μάλιστα αυτοί "έλεγαν" τα ανέκδοτα πιό εκφραστικά απ'όσο θα τα λέγαμε εμείς με την γλώσσα τής ομιλίας....
ZARATHUSTRA (31.01.2011)
H εμπειρια Μαρακι μου , η εμπειρια αυτο το δωρο-αδωρον ειναι μου μας κανει καχυποπτους και μελαγχολικους καμμια φορα.
Αυτη η καταραμενη ευχερεια να γνωριζεις 8 στις 10 φορες πως τελειωνει ενα εργο .
Τα παιδια βλεπουν με γουρλωμενα ματια, εκθαμβα το πρωτογνωρο και τα περνανε μια χαρα στο αγραφο κεφαλακι τους .
Θυμαμαι εντονα οταν ημουν πιτσιρικος πως τα κυματα στον Αλισσό μια παραλια της Αχαιας κοντα στην Πατρα , ειχαν δεκα μετρα υψος και τα κοιτουσα εντυπωσιασμενος!
Μεγαλωνοντας ειπα , οχι βλακα , εσυ ησουν μισο μετρο σαμιαμιδι και τα εβλεπες τεραστια .

Μεταξυ μας δεν ειναι και κατι σπουδαιο ο ανθρωπινος εγκεφαλος . Ο λογιστης, ο μπακαλακος , πφφφ!
Μονο για να δημιουργει προβληματα ειναι.
Μου το ειπε ενα αδεσποτο σκυλακι προχθες καθως λιαζοταν .
- Μπαρκαρεις φιλε ε ?
- Μαλλον , ισως , αν τα καταφερω .
-Ναι , κι εγω μεχρι το απεναντι γρασιδι . Εχει κατι καδους γεματους και κατι σκυλιτσες μουρλια !
pterarhos (31.01.2011)
Φανταζομαι δεν θα σου ειναι δυσκολο ν'αφουγκραστεις το "παιδι"μεσα σου Μαρακι.
Εκεινο ξερει τον τροπο να επικοινωνει...
Καλη σου βδομαδα.
mardhm (31.01.2011)



Ξέρεις Sven όλοι οι ενήλικες έχουν φίλτρα. Άλλοι περισσότερα κι άλλοι λιγότερα. Αν εγώ και κάποιοι άλλοι μόνο δεν είχαμε φίλτρα , μάλλον θα χαμε πρόβλημα. Νομίζω πως αν όλοι οι άλλοι είχαν την καχυποψία πάλι δεν θα ήταν αβίαστη η συναναστροφή μας. Οπότε πάλι θα είχε χαθεί μέρος από την μαγεία….
Σήμερα μια φίλη, μου έστειλε αυτό το βίντεο. Σκέφτηκα πως ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου γιατί μ ενδιαφέρει να ακούσω την άποψη σου. :-)

http://www.youtube.com/watch?v=6_R3e4Xaa6E&feature=related




Η αλήθεια είναι Αλβέρτο, πως δεν έχω ποτέ σκεφτεί να αποτρέψω τις κόρες μου από το να συναναστραφούν κάποιον άνθρωπο. Κι εύχομαι να μην γίνω ποτέ τόσο καχύποπτη και στο μέλλον να πέσω τόσο χαμηλά ώστε να το κάνω. Θα θελα να μάθουν πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πως σε όλους αξίζει να δίνουμε την ευκαιρία να μας δείχνει και τα θετικά που έχει ο χαρακτήρας του. Γιατί το ξέρω πως κάθε άνθρωπος έχει δυο πλευρές.
Φροντιστής λέγεται ο άρρεν αεροσυνοδός ε? Δεν έτυχε να το ακούσω ξανά. Σ ευχαριστώ για την πληροφορία.
Δυστυχώς οι θέσεις των αεροπλάνων της παλιάς Ολυμπιακής ήταν στενές για ένα υπερατλαντικό ταξίδι 12 ωρών, αφού σ αυτήν πρέπει να πάρεις κι ένα υπνάκο, να φας το πρωινό σου το μεσημεριανό σου , και το βραδινό σου. Ελπίζω ο ιδιοκτήτης της Ryanair να μην έχει ονειρευτεί τα αεροπλάνα αυτά, να εκτελούν υπερατλαντικά δρομολόγια.
:-)





Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν τα αδέσποτα της γειτονιάς σου zaroyli ! Κάτι θα ξέρει αυτό για να μην κάνει μεγάλες αλλαγές στην ζωή του….
Αυτό με το έργο πάντως είναι πράγματι καταραμένο «πλεονέκτημα»! Όταν ξέρεις πως θα τελειώσει η ταινία το ενδιαφέρον σου φθίνει κι έτσι δεν την βλέπεις. Το saspens είναι αυτό που χάσαμε. Τη χαρά του να γνωρίζουμε ανθρώπους και να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας και να πληγωθούν. Ή να τους επιτρέπουμε να αποκτήσουν καλούς φίλους .





Το παιδί μέσα μου φίλε Χάρη, ως παιδί δεν τιθασεύεται… Βγαίνει μόνο όταν θέλει εκείνο! Ματαίως το καλώ να έρθει στην επιφάνεια κάποιες φορές… Έρχεται όποτε αυτό νιώθει πως μπορεί να υπερισχύσει. Και η λογική μου καμιά φορά το αποθαρρύνει... :-)


Καλή εβδομάδα αλλά και καλό μήνα!
Σε λίγες ώρες αρχίζει ο Φεβρουάριος!!
sven (31.01.2011)

Μαράκι,

μετά από τόσες σοφές κουβέντες, κανονικά δεν θα πρέπει να μιλάμε αλλά να περιπέσουμε σε περισυλλογή και αυτοενδοσκόπηση...

Όλα όσα λέει ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης φαντάζουν σχεδόν αυτονόητα, όταν τα διαβάζουμε, αλλά, για να φθάσουμε μέχρι εκεί, χρειάζεται να βιώσουμε μια προσωπική Οδύσσεια. Να καταφέρουμε, δηλαδή, να διεισδύσουμε μέσα από το σύμπλεγμα των φίλτρων που οι ίδιοι δημιουργήσαμε για την αυτοπροστασία μας, και να ξανασυναντήσουμε τον ΑΛΗΘΙΝΟ εαυτό που χάσαμε...

Κάτι τέτοιο είναι πολύ δυσκολότερο από τις όποιες προσπάθειες καταβάλαμε για τη δημιουργία των φίλτρων "αυτοπροστασίας" ή "αλλοτρίωσής" μας...

Δεν είναι πολλοί αυτοί που τολμούν, όσο κι αν θεωρητικά το θέλουν ή ακόμα φαινομενικά φαίνεται να το τολμούν. Αυτό μπορώ να στο διαβεβαιώσω από πρώτο χέρι...

Ευτυχείς όμως τελικά όσοι καταφέρουν και αντέξουν όλη τη διαδρομή, μέχρι τη συνάντηση με την προσωπική τους ΑΛΗΘΕΙΑ...

Καλό σου μήνα και καλή προσπάθεια...!!!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
mardhm
maria


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/mardhm

Σκοπός στη ζωή δεν είναι να επιτύχεις, αλλά να συνεχίσεις να αποτυχαίνεις χωρίς να χαλάς τη διάθεσή σου.

Tags

life Άνοιξη αδέσποτα μύθοι



Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links