08 Απριλίου 2011, 11:11
Φιλία... ή απλά ... παρέα;ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;
Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.
Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.
Eνα ενδιαφέρον copy paste
άγνωστος Χ
Ο μανδύας της φιλίας κοστίζει και όταν κάποιος επενδύει σε αυτόν δεν το κάνει μόνο για να κρύψει την γύμνια της ζωής του !!!
Η φιλία θέλει μεγαλείο ψυχής και καρδιάς !!!
sillia
sven (08.04.2011)
Αναστασία,
αυτό που συμβαίνει συχνά είναι πως ο καθένας μας ορίζει και βλέπει τη φιλία με το δικό του τρόπο, ανάλογα με τις ανάγκες, την εσωτερική του ισορροπία και τη συγκεκριμένη φάση της ζωής του. Κάτι τέτοιο οδηγεί πολλές φορές σε αναπόφευκτες αμοιβαίες ματαιώσεις και «παρεξηγήσεις», αλλά και σε επενδύσεις που μπορεί να αποσκοπούν αποκλειστικά ακόμα και στην απόκρυψη της γύμνιας της ζωής μας, όσο κι αν αυτές κοστίζουν…
Θεωρώ τη φιλία ως ένα μεγάλο έρωτα ή μια μεγάλη και βαθειά ερωτική αγάπη, χωρίς όμως το ερωτικό τους πάθος. Αυτό το τελευταίο είναι που δίνει και τη δυνατότητα σε μια φιλική σχέση να μπορεί να παρέχει την απαραίτητη συναισθηματική ασφάλεια, χωρίς, όμως, να περιορίζει την αίσθηση ελευθερίας στον άλλον. Νομίζω πως αυτό είναι που δίνει, επίσης, και τη δυνατότητα σε μια φιλική σχέση να γίνει μία αβίαστη σχέση ζωής χωρίς κανενός είδους άλλη αναγκαιότητα…
Καλό σου απόγευμα!!!
sillia (08.04.2011)
Ετσι είναι zeta μου ...ο αληθινός είναι αυτός που φωτίζει !!
Συμφωνώ sven
Η εικόνα πιό πάνω τα λέει όλα..
Πόσα από αυτά δίνουμε σε μιά φιλία!! Το έχουμε το πακέτο ή διαθέτουμε μέρος αυτού στον άνθρωπο που φωνάζουμε φίλο φίλη μας?
Είμαστε ικανοί να γίνουμε φίλοι?
Τι λέει το περιεχόμενο που ο μανδύας σκεπάζει ...Αν τον τραβήξουμε απότομα θα δούμε ότι από κάτω κρύβεται ό,τι έχουμε πιστέψει ή...........?????
Ευχαριστώ
Να έχετε όμορφη μέρα:)ilio (08.04.2011)
Αληθινός φίλος είναι αυτός που αφουγκράζεται τις σιωπές σου,σου δίνει χρόνο-χώρο να "αναπνεύσεις",χαίρεται κυρίως με την χαρά σου και μοιράζεται
το βάρος της λύπης.
Τέλος,σε αγαπά και στο δείχνει με χίλιους δυο τρόπους και πολλές φορές δεν χρειάζεται καν να στο πει,γίνεται ο ίδιος αγάπη.
Αυτό είναι κάτι που χω βιώσει και που εξακολουθώ να βιώνω Αναστασία μου.
Η φιλία με ισορροπεί.Η αγάπη δηλαδή.
Να στε καλά...να αγαπάτε...κάνει πολύ καλό!!! :-)))sillia (09.04.2011)
Καλημέρες..
Σημαντικό αυτό που έγραψες Ερατώ.
Σου δίνει χρόνο -χώρο ν'αναπνεύσεις!!!
Εχω φύγει από σχέση ΚΑΙ ο λόγος είναι ότι ένοιωθα σαν τον ήρωα στις 5 κουβέρτες αγάπης !!!
Είναι πολύ δυσάρεστο να νοιώθεις πως πνίγεσαι που?....μέσα στην αγάπη !!!!
ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΑΣΕΣ....ΝΑΙilio (09.04.2011)
Πιστεύω ακράδαντα πως στο "όνομα της αγάπης" έχουν γίνει τα μεγαλύτερα λάθη...για να μην πω εγκλήματα...
Το θέμα είναι πως αντιλαμβάνεται ο καθένας την αγάπη ή καλύτερα ποια "αγάπη" έχει μάθει και αυτήν αναπαράγει μέχρι να πεθάνει ίσως αν είναι τυχερός ή έχει τα κότσια να σταθεί μόνος μπροστά σε έναν καθρέφτη και να αξιολογήσει τις επιρροές του,την προκαταλήψεις που του έχουν από παιδί επιβάλει,με λίγα λόγια να γίνει ώριμος...να πάρει τη δική του ζωή και το δικό του μυαλό στα χέρια του.
"Ανάσα η τέχνη της καρδιάς" ...και είναι τόσο απλό γαμώτο μα και τόσο δύσκολο για τους περισσότερους...
Την καλημέρα μου :-)mary_omikron (09.04.2011)
Διάβασα το θέμα στο μπλογκ σου μόλις το ανέβασες και άργησα να απαντησω γιατί σκεφτόμουν τι να γράψω και τι να παραλείψω...
Επειδή πριν μερικά χρόνια "έχασα" έναν πάρα πολύ φίλο μου, θέλησα τις όποιες σκέψεις και απόψεις μου να τις συνοψίσω ΜΟΝΟ στο απαίσιο συναίσθημα που σε κάνει να νοιώθεις οτι μίκρυνε και άδειασε ο κόσμος, επειδή τον έχασες...
mary_omikron (09.04.2011)
Και συμπληρωματικά...άλλο οι "φίλοι" και άλλο οι "συμπαθείς γνωστοί"...sillia (09.04.2011)
άλλο οι "φίλοι" και άλλο οι "συμπαθείς γνωστοί"...
Ναι έτσι είναι!
Οι φίλοι είναι σημαντικό κεφάλαιο στην ζωή μας εννοείται!
Γι αυτό και στεκόμαστε άλλωστε στο φίλοι.
Στους συμπαθείς γνωστούς εύκολα ρίχνουμε την απωθητική μας σκόνη και τους απομακρύνουμε μέχρι να πάρουμε πέντε δέκα ανάσες ανακούφησης και πάλι φίλοι είμαστε:)
Ευχαριστώ Μαιρούλα :)sven (09.04.2011)
Μην υποτιμούμε καθόλου την αξία των "συμπαθών γνωστών". Είναι κι αυτοί ένα απαραίτητο κομμάτι της ζωής του καθενός μας, που θα πρέπει να "φροντίζεται" ανάλογα και όχι να υποτιμάται, ενώ, αντίθετα, η "αληθινή" φιλία να εξιδανικεύεται και να εγκωμιάζεται, αντί να επιδιώκεται ενεργητικά...
ΥΓ. Μαίρη, αυτή η αίσθηση σμίκρυνσης του κόσμου μας, μετά από την απώλεια ενός πολύ δικού μας ανθρώπου, είναι αναπόφευκτη, αρχικά τουλάχιστον. Για τους περισσότερους, αποτελεί, δυστυχώς, αφορμή να μην ξαναεπιδιώξουν να δεθούν συναισθηματικά, εμπρός στο ενδεχόμενο μιας ακόμη ματαίωσης ή απώλειας.
Μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, το καλύτερο αντίδοτο απέναντι σ΄αυτήν την αίσθηση σμίκρυνσης του κόσμου είναι η ενεργητική διάθεση επαναδιεύρυνσής του, όχι όμως με την αναζήτηση υποκατάστατων ή αναπληρώσεων των όσων χάσαμε μέσω κάποιου άλλου, αλλά με την πεποίθηση πως υπάρχουν πολλοί άλλοι που μπορεί να γίνουν εξίσου σημαντικοί στη ζωή μας...
Το θέμα είναι αν έχουμε τη δύναμη να το επιχειρίσουμε/τολμήσουμε...mary_omikron (09.04.2011)
@ Σίλλια... Την απωθητική μας σκόνη ε? χαχαχα...ποιητικό και προκλητικό σαν εικόνα...:)))
Σχόλιο επί σχολίου...:))))
@Sven Τους συμπαθείς γνωστούς εκ προοιμίου δεν τους υποτιμά κανένας, δεδομένου ότι είναι ο καθημερινός κύκλος εν μέσω του οποίου κινούμαστε όλοι καθημερινά,εκτός από την οικογένεια.. Τους "Ασυμπαθείς" και "αδιάφορους" τους αποφεύγουμε... Τι μας μένει λοιπόν? Οι συμπαθείς γνωστοί που είναι και το μεγαλλίτερο κομμάτι μας, μιά που η οικογένεια είναι μία και οι "φίλοι" ελάχιστοι... Οι υπόλοιποι είναι συμπαθείς γνωστοί...αγαπημένοι... απαραίτητοι και καθόλου υποτιμημένοι!!!
Προηγουμένως έδωσα έμφαση στην διαφορά θέλοντας να υπερθεματίσω στο "φίλοι"
Στα υπόλοιπα συμφωνώ. Καμμιά διάθεση εμποδισμού της διεύρυνσης, και καμμιά χρήση υποκατάστατου... Πως θα μπορούσε άλλωστε? Η απέναντι καρέκλα στο Μινουϊ (αν υπήρχε ακόμα) σε καμμιά περίπτωση δεν γίνεται να είναι ίδια....gianna-dep (09.04.2011)
θα ηθελα να πω τοσα πολλα ειναι τυχεροι αυτοι που μπορουν να βιωσουν μια φιλια δεν υπαρχει σημαντικοτερο πραγμα στη ζωη ενος ανθρωπου απο τους φιλους του Ποσοι μπορουν να πουν στα δυσκολα ειχα διπλα μου ανθρωπους που με στηριξαν, τις χαρες μου τις μοιραστηκαν και ναι οταν τους θελω ειναι παροντες Εχω πληγωθει απο φιλους ισως γιατι εδωσα πολλα σε ανθρωπους που δεν μπορουσαν να εκτιμησουν την αξια της φιλιας SimosKouskounis (09.04.2011)
Ας (δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιώ ευκτική και πρώτο πληθυντικό) ξεκαβαλικέψουμε όλοι από το ‘εγώ’ μας και ας ρίξουμε μια ματιά από απέναντι…
Ίσως οι περισσότερες αξίες όπως αυτή της αξιοπρέπειας, του σεβασμού , της περηφάνιας , της φιλίας , ‘γράφουν’ με πιο έντονα χρώματα.
'Με Ποσειδώνα κι ΄Αη Νικόλα στην αρμύρα,
ίδιο καράβι, ίδια ρότα, ίδια μοίρα.'
Για την οικοδέσποινα του blog και όλους τους συμμετέχοντες .
sillia (10.04.2011)
Είναι ευλογία να συναντήσεις και να κάνεις σχέσεις που ταξιδεύουν στον χρόνο χωρίς να χάσουν τίποτα από την ομορφιά τους!
Το να δημιουργήσεις μια σχέση είναι μόνο η αρχή..
Η διατήρησή της μια ολόκληρη διαδικασία...
Η κοινή προσπάθεια σε αυτό είναι ΕΠΙΤΥΧΙΑ ...σοφά λόγια σοφών ανθρώπων !!
Την καλημέρα μου σε όλους!!!!!!SouLRocK (10.04.2011)
δύσκολη η φιλία η αληθινή, πολύ δύσκολη...
sillia (10.04.2011)
Είμαστε για τα δύσκολα ναι ή όχι?
γλυκό φιλάκι !!!!!!!!sillia (25.05.2011)
Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog