ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ...
ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ...
28 Φεβρουαρίου 2007, 11:08
Αφιερωμένο εξαιρετικά...


                                                                       -«Εδώ ερασιτεχνικός Ραδιοφωνικός σταθμός  «ΤΟΜΙΝΚ»…φίλες και φίλοι, είμαστε και πάλι κοντά σας, για να σας κρατήσουμεσυντροφιά, με ότι καλύτερο διαθέτει η δισκοθήκη μας…»       Πάνω στο τραπέζι, αραδιασμένα σωρηδόν τα βινύλια…Δίσκοι χιλιογρατζουνισμένοι, λερωμένοι, αβάσταχτοι χωρίς να το ξέρουν ακόμα. Η πρώιμη παρακαταθήκη μας για το αυριανό χτές μας.      Καρελάκια των 10 τσιγάρων, και λίγο πιο δίπλα κάτι μπουκάλια μπύρας, να μας κοιτούν απορημένα, και αβέβαια για την στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν…      Ήταν  χειμώνας,  και βράδιαζε νωρίς. Η όλη διαδικασία είχε την μορφή τελετουργίας.  Επίκληση σε ένα υποθετικό πνεύμα, που θα έπρεπε οι ίδιοι να επινοήσουμε, μιας και δεν επρόκειτο να υπάρξει διαφορετικά… και ήταν τεράστια η ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε,τόσο με τους   γύρω μας, γνωστούς κι αγνώστους, όσο και με  το εντός μας… Ένα «εντός», που από τότε ήδη, κατασκεύαζε κρυφά  μέσα μας την δική του κιβωτό, έτσι που να μπορέσει να δραπετεύσει κάποια μέρα…      Δεν είμασταν και τόσο μόνοι… Πού και πού, χτυπούσε το τηλέφωνο, και κάποιες φωνές, ζητούσαν…  «το τραγούδι …..το αφιερώνει  εξαιρετικά, ο ……. στην  ………… με πολλή αγάπη»….          Αγάπες πειρατικές, όπως ο μικρός σταθμός κάπου στην Νίκαια…Τα απογεύματα, χάραζαν το όνομά τους σε παγκάκια. Μοιράζονταν την ερασιτεχνική τους αφέλεια σαν χάρτινα καραβάκια  που κοιτούν χαμογελώντας  τον ωκεανό των καιρών… Ωκεανίδες δεν γεννήθηκαν.Έζησαν  όμως.  Για αυτό το λίγο, έστω…  Χάραξαν ονόματα σε παγκάκια και σε δέντρα, ζήτησαν τραγούδια και τα αφιέρωσαν «εξαιρετικά, με πολύ αγάπη»… έκαναν  τον μικρό τους κύκλο, ζώντας και απολαμβάνοντας, μαθαίνοντας να πετούν…       Έπειτα, ήρθε η βροχή.  Μιά βροχή πεισματική, αμετάκλητη, απαξιωτική…  Παρέσυρε τις εποχές σαν ξερόφυλλα,  και τις πήγε μέχρι την στροφή τού μικρού κατηφορικού δρόμου. Δεν τις είδαμε ποτέ ξανά. Είμασταν έτσι κι αλλιώς τόσο απασχολημένοι με το να μεταλλάσσουμε τις αποδράσεις μας σε παλιάτσους, που δεν προλάβαμε να καταλάβουμε ότι τα τραγούδια ακούγονταν όλο και πιο βραχνά, ότι τα τροχοφόρα που ανέφερε ο Νικόλας, όχι μόνο μας είχαν  προσπεράσει δραματικά, αλλά  είχαν χτυπήσει και πολλούς από εμάς, στην  τρελή τους  πορεία… κάποιοι έμειναν πίσω, κάποιοι ανέβηκαν κι έφυγαν μαζί τους…  Πολύ σωστά… «έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις, με ποιούς θα πας, και ποιούς  θ’αφήσεις»…      Εκείνα τα ζευγάρια, πάλι, ποιος ξέρει   που να βρίσκονται… σε ποιες αγκαλιές αλληλοξεχάστηκαν… Αν θυμάμαι καλά, είχαμε υποσχεθεί τότε, ότι κάποια στιγμή θα εκπέμψουμε και πάλι. Ίσως και να  περιμένουν να ξανακάνουμε εκπομπή, και να ξαναπάρουν τηλέφωνο.  Αν δεν έχουμε παράσιτα. Αν δεν παρεμβάλλονται οι άτυχες στιγμές μας…  Ποιός  ξέρει. Ποιός ξέρει…
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

faltsoo (28.02.2007)
Με λενε Ρεα και θα ηθελα να βαλετε το time in a bottle στα ξενα καλε, με πολυ αγαπη για σας και για δυο μαυρα ματακια...
pavel (28.02.2007)
Αν ενθυμούμαι καλώς, τον έλεγαν Τέλη, εκτελούσε καθήκοντα υπηρεσιακού εκφωνητή, και είπε "και τώρα θα ακούσουμε το ΤΑΪ ΙΝ Ε ΜΠΟΤΛ, στα ξένα".... Απλώς το εκφώνησε πιό ανορθόγραφα...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
pavel
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ
από ΝΙΚΑΙΑ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/pavel

ΜΟΥΣΙΚΗ,ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Tags

Σκέψεις... Αναφορές σε τραγούδια... Ελεύθερη γραφή και δοκίμια... Λογοτεχνία Σκέψεις Στίχοι μου Στίχοι μου... σχόλια Χιούμορ χιούμορ Χιούμορ...



Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links