Τα όνειρα που έβγαλες μια νύχτα απ' το συρτάρι

εκείνα που δεν πρόλαβες ως τώρα να τα δεις

ήρθε ο καιρός ο έμπορας με τόκο να στα πάρει

γιατί ποτέ δεν τέλειωσες, κι ας άρχισες νωρίς...

    τώρα γέμισες εικόνες

    αδιάφορες και μόνες 

    μ' ένα βλέμμα φοβισμένο

    με ρωτάς γιατί σωπαίνω...

Τα όνειρα που άργησες πολύ να ξεφυλλίσεις

ήρθε ο καιρός και γίναν ένα άγραφο χαρτί...

δεν ψάχνω νά βρω τίποτα... δεν ψάχνω νά βρω λύση...

δεν ψάχνω για την λέξη που ποτέ δεν θα βρεθεί...

    Νά'ναι ο δίσκος που με παίζει

    δυό κομμάτια στο τραπέζι...

    κι όλο να ρωτάς τί φταίει

    που μισά τραγούδια λέει...

Οι μέρες οι αλλοιώτικες θα ψάχνουν να μας βρούνε..

θα λένε "μα τι έγινε... πού έχουνε κρυφτεί"...

κι εμείς, θα απουσιάζουμε σε μέρες που δεν ζούνε,

στα όνειρα που έβγαλες μια νύχτα απ' το κουτί....