...είπα και εγώ να αρχίσω.

Νομίζω ότι, όπως στις περισσότερες πτυχιακές εργασίες χρειάζεται μια μικρή ιστορική αναδρομή στην αρχή. Για το musicheaven έμαθα πριν από περίπου 6 μήνες από ένα από τα γνωστά και μη εξαιρετέα και πλέον δραστήρια μέλη του.

"Ξέρεις", μου είπε, "
έχω μια δημοσίευση στο ΜΗ και έχω και blog".

"Α, μάλιστα. Και δε μου λες, τι είναι Blog;"

(Κουνώντας με απαξίωση το κεφάλι) "Τι να σου λέω τώρα, τεσπάντν, μπες στο site και δες"

(Ευτυχώς τη λέξη site την ήξερα και δεν έγινα περαιτέρω ρεζίλι) "δε μου γράφεις και τη διεύθυνση σε ένα χαρτάκι;"

Έτσι λοιπόν μπήκα στο ΜΗ, έμαθα επιτέλους τι είναι blog και για κανένα μήνα, όποτε μπορούσα να κάνω κάποιο διάλειμμα διάβαζα τα blogs και ύστερα γράφτηκα και εγώ μέλος Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτή η σύνθεση απόψεων, χαρακτήρων, ιδιοσυγκρασιών και συναισθημάτων μου φάνηκε (και ακόμη μου φαίνεται) άκρως ενδιαφέρουσα. Και τι δεν διάβασα τους περασμένους μήνες, αισιόδοξα posts (ε! το μαθα κι αυτό!), απαισιόδοξα (δυστυχώς μπόλικα), χιουμοριστικά, νευριασμένα, χαλαρά, ενημερωτικά, "ποιητικά". Αλλά και αυτή η ποικιλομορφία των χαρακτήρων και συνάρπασε. Απ' όλα έχει ο μπαξές: χιουμορίστες ντράμερ, φοιτήτριες που βαριούνται, που είναι λύκοι της στέπας ή μοβ λουλούδια, φοιτητές με σπάνιες ευαισθησίες, μαθητές με ωριμότητα δυσανάλογη της ηλικίας τους, καλλίφωνες γραφίστριες που αντιπαθούν τους καπνιστές, κιθαρίστες που υπογράφουν με "@Τσονξ", χορτοφάγοι σκυλάδες, ευαίσθητες νηπιαγωγοί με ανταποκρίσεις από το νηπιαγωγείο, συνειδητοποιημένες φιλόλογοι, λάτρεις του γυναικείου πληθυσμού της κίτρινης φυλής με καυστικό χιούμορ, μέχρι πράοι ευγενέστατοι λάτρεις του Ιησού και ένθερμοι πατριώτες με (οφείλω να ομολογήσω)τεκμηριωμένες απόψεις, posts με τα γράμματα της αλφαβήτου...και λυπάμαι που κάποιοι μου διαφεύγετε προς το παρόν (ου γαρ...).    

'Ετσι αποφάσισα να προσθέσω άλλο ένα φρούτο στον μπαξέ του ΜΗ, ελπίζω αρκούντως δηλητηριώδες.