Ολοκληρώνω το αφιέρωμά μου στους μεγάλους(και αγαπημένους μου)ηθοποιούς,με το μέγα Τζακ Νίκολσον.Αυτός ο άνθρωπος είναι η προσωποποίηση της τρέλας,όχι μόνο σε ότι παρουσιάζεται στις ταινίες του,αλλά και στη προσωπική του ζωή.Είναι όμως ένα στοιχείο του χαρακτήρα που τον ξεχώρισε ανάμεσα στους μεγάλους του παγκοσμίου κινηματογράφου,πέρα από το τεράστιο υποκριτικό του ταλέντο.Ο Νίκολσον ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στις αρχές της δεκαετίας του '60,χωρίς όμως να πρωταγωνιστήσει σε κάποια γνωστή και αξιόλογη ταινία,μέχρι το 1969 όπου και έκανε το μεγάλο ''μπαμ'' συμμετέχοντας στην αριστουργηματική ταινία ''Ξένοιαστος καβαλάρης'' του Ντένις Χόπερ,ενώ συμπρωταγωνιστούσε και ο Πίτερ Φόντα.Μια ταινία-ύμνος στην αίσθηση ελευθερίας,στην ανέμελη ζωή χωρίς κοινωνικούς φραγμούς και δεσμεύσεις,ταινία που έκανε το Τζακ πασίγνωστο.Εν συνεχεία,θα προταθεί για Όσκαρ, όταν το 1973 πρωταγωνίστησε στο δράμα ''Τελευταίο απόσπασμα''όπου και υποδύθηκε ένα ναύτη.Το 1974,προτάθηκε και πάλι για Όσκαρ πρωταγωνιστώντας στο αριστούργημα του Ρομάν Πολάνσκι ''Τσαινατάουν'',στο πλάι της Φέι Ντάναγουει.Το 1975 παρουσιάζει την,κατά πολλούς,σημαντικότερη ερμηνεία της καριέρας του,στην ταινία-σταθμό του παγκοσμίου κινηματογράφου ''Η φωλιά του κούκου'' του Μίλος Φόρμαν,και κερδίζει το πρώτο του Όσκαρ.Υποδύεται ένα κατάδικο που,για να αποφύγει τις αγγαρείες της φυλακής,πείθει για τρελός και μεταφέρεται στην ψυχιατρική πτέρυγα των φυλακών,όπου εκεί συμβαίνουν διάφορα ευτράπαιλα.Χρακτηριστικό της ερμηνείας του Νίκολσον είναι το γεγονός ότι ο ηθοποιός πέρασε κάποιο καιρό μέσα σε ψυχιατρικά ιδρύματα,επίτηδες,για να αφομοιώσει καλύτερα τα χαρακτηριστικά ενός ασθενούς. Πάντως η ερμηνεία του κατατάσσεται μέσα στις πλέον συγκλονιστικές στην ιστορία.Την επόμενη χρονιά πρωταγωνιστεί στη ''δυνατή'' ταινία ''Επάγγελμα ρεπόρτερ'' του Μικελάντζελο Αντονιόνι,ενώ αμέσως μετά παίζει στο γουέστερν ''Οι φυγάδες του Μιζούρι'' του ’ρθουρ Πεν,πλάι στο Μάρλον Μπράντο.Το 1976 συμπρωταγωνιστεί με το Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο σπουδαίο ''Ο τελευταίος μεγιστάνας'' του Ηλία Καζάν.Το 1980 κάνει μια συγκλονιστική ερμηνεία στο αριστουργηματικό θρίλερ ''Η λάμψη'' του Στάνλει Κιούμπρικ,ενώ το 1981 κάνει μια σπουδαία εμφάνιση στο ριμέικ του ερωτικού θρίλερ ''Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυό φορές'' πλάι στη Τζέσικα Λανγκ.Το 1983 κερδίζει το δεύτερο Όσκαρ του για την ερμηνεία του στο δράμα ''Terms of engagdement'' πλαί στη Σίρλει ΜακΛέιν και Ντάνι Ντε Βίτο ενώ το 1989 προτάσσεται για Όσκαρ για την εξαίσια εμφάνισή του ως Τζόκερ στο ''Μπάτμαν'' του Τιμ Μπάρτον.Το 1992 προτάσσεται και πάλι για Όσκαρ για την ερμηνεία του ως συνταγματάρχης Τζέσαπ της βάσης Γκουαντάναμο στη Κούβα,στο δυνατό πολιτικό θρίλερ ''Ζήτημα τιμής'' πλάι στους Τομ Κρουζ και Ντέμι Μουρ ενώ το 1994 καθηλώνει στο θρίλερ ''Λύκος''.Το 1997 κερδίζει το τρίτο του Όσκαρ για τη καταπληκτική του ερμηνεία στη δραματική κομεντί ''Καλύτερα δεν γίνεται'' ενώ και η συμπρωταγωνίστριά του,Έλεν Χαντ,κερδίζει το Όσκαρ Α'γυναικείου ρόλου για την ταινία αυτή.Το 2001 πρωταγωνιστεί στο δράμα ''The pledge'' σε σκηνοθεσία Σων Πεν,και κερδίζει τις εντυπώσεις,ενώ το 2003 παίζει μαζί με τον ’νταμ Σάντλερ στη κωμωδία ''Ασκήσεις ηρεμίας''.Το 2004 παίζει στην εξαίσια κομεντί ''Κάλλιο αργά παρά αργότερα'' στο πλάι της Νταιάν Κίτον.Το 2007 κάνει το μεγάλο comeback με τη συμμετοχή του στο αριστουργηματικό αστυνομικό θρίλερ του Μάρτιν Σκορσέζε ''Ο πληροφοριοδότης'' μαζί με τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο,Ματ Ντέιμον  Μαρκ Γουόμπεργκ,Μάρτιν Σιν και ’λεκ Μπάλντουιν.Ο φίλτατος κύριος Νίκολσον θα συνεχίζει να μαγεύει με τις ερμηνείες του,ενώ η ''τρέλα'' που κουβαλάει,δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ.