Δεν είναι εύκολο... Το ήξερα από πριν... Δεν περίμενα, όμως, ότι θα ήταν έτσι...

Κάθε που νυχτώνει, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο... Είναι απίστευτα βαρύ το φορτίο...

Σκέψεις, που περνούν μέσα από το μυαλό μου... Η εικόνα σου να μου χαμογελάς φεύγοντας, που είναι συνεχώς μπροστά στα μάτια μου... Τραγούδια που παίζει το Radio MusicHeaven, που μιλάνε για σένα...

Κι εσύ δεν είσαι εδώ, χωρίς να φταις...

Κάποτε σου είπα ότι δεν μετανιώνω ποτέ για όσα λέω ή κάνω... Το θυμάσαι?

Αυτό παθαίνω όποτε λέω μεγάλη κουβέντα... Έρχονται νύχτες σαν κι αυτήν, που οι μεγάλες κουβέντες σπάνε σαν κρύσταλλο, γίνονται χιλιάδες μικρά κομμάτια... Όπως έσπασε κι αυτή... Θρύψαλα έγινε...

How I wish.......
......................how I wish you were here...

 Υ.Γ.:  Μέχρι και το φεγγάρι δεν θέλει να με δει απόψε... Κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα... Απλώς αχνοφαίνεται, ίσα-ίσα για να μου θυμίζει ότι κάθε νύχτα είναι εκεί... συντροφιά μου... μαζί με το Amareto μου...