Πώς κατορθώνει ένας απλός και γνήσιος λαικός άνθρωπος,προερχόμενος από οικογένεια φτωχών βιοπαλαιστών από τον Πόντο,να κάνει το όνομά του γνωστό σε όλη την οικουμένη?Πώς κάνει το όνομά του να ακούγεται σαν προσευχή στο στόμα χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι βρίσκουν αποκούμπι για τις κακουχίες,τα βάσανα και τους καημούς τους?Η απάντηση είναι,η φωνή του.Γιατί ο Στέλιος Καζαντζίδης διέθεσε στο κόσμο μια φωνή-ψαλμό,μια φωνή κρυστάλλινη και βαθιά σαν το νερό του ωκεανού,μια φωνή γίγαντα!Ο Στέλιος μπορούσε να πάρει ένα απλό και ενίοτε μικρής αξίας τραγούδι και να το κάνει ύμνο της ελληνικής μουσικής,λόγω της φωνής και της επιβλητικής παρουσίας του,μια παρουσία που προκαλούσε δέος.Μπορούσε να πάρει μερικούς απλούς στίχους χωρίς κάποια ποιότητα και να τους κάνει ποίημα,μουσική οπτασία!Μεγάλοι συνθέτες εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους στο Στέλιο και δικαιώθηκαν.Ο λαός ταυτίστηκε με τα τραγούδια αυτά γιατί έμοιαζαν με απάντηση στις προσευχές τους,τους έδιναν κουράγιο να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια και τη δυστυχία της ζωής.Ο Στέλιος τραγούδησε όλα τα λαικά κοινωνικά στρώματα και τους καημούς τους.Τη μάνα,τη ξενιτιά,τη φτώχεια,την αγάπη.Τραγούδησε τον άνθρωπο.Μα και ο ίδιος δεν άλλαξε παρά τη μεγάλη του επιτυχία,και παρέμεινε ταπεινός και λαικός όπως ακριβώς πρέσβευε στα τραγούδια του.Έφτυσε κατάμουτρα τις δελαστικές προτάσεις του χρήματος και παρέμεινε απλός,δίπλα στον μέσο άνθρωπο.Ο Στέλιος έφυγε από κοντά μας,αλλά μόνο βιολογικά.Γιατί η φωνή του,αυτή η φωνή-ψαλμωδία,και τα τραγούδια του,θα συντροφεύουν το λαό και στα επόμενα εκατό χρόνια!