Θα μπορούσε άνετα να είναι και διδακτορική μελέτη. Δεν είναι. Είναι απλά οι κατηγορίες των κοριτσιών ηλικίας 20-25 όπως τις αντιλαμβάνομαι εγώ και πολλοί άλλοι γύρω μου. Μία τη φορά. Αν και για να λέμε την αλήθεια, το μυστήριο "γυναίκα" έχει τόσες κατηγορίες όσος είναι και ο πληθυσμός τους αλλά...

Και για να μη παρεξηγηθούμε, λέω από πριν, πως όλες μα όλες τις αγαπάμε! Απλά έτσι τις βλέπουμε:

Οι «Στεφανίες»

Λίγα λόγια: Το στεφάνι πάνω απ’όλα! Είμαι είκοσι, κοντεύω να μείνω στο ράφι δηλαδή, η αδερφή μου η Νούλα και η ξαδέρφη η Δοξούλα είναι ήδη παντρεμένες κι έχουν παιδιά. Ζητείται 30άρης, με δουλειά, λεφτά και σπίτι που να μου εγγυηθεί τώρα ότι σε πέντε χρόνια θα είμαστε μαζί και παντρεμένοι. Επίσης να έχει πιστοποιητικό γονιμότητας (γιατί θέλω τα παιδιά μου να είναι περισσότερα και καλύτερα από της Δοξούλας) και να έχει μια στρίγγλα μάνα, για να έχω κι εγώ με κάτι να ασχολούμαι στη ζωή μου. Ομορφιά προαιρετική. Λεφτά και προοπτικές γάμου να υπάρχουν και τα άλλα τα βρίσκουμε. Αν μένει και στην περιοχή μου θα ήταν το ιδανικότερο. Να μη φύγω κι από το σπίτι μου. Γιατί αν χωρίσω, ποιός θα με ταϊζει μετά ε; Άντε να τελειώνω και μ’ αυτό το κωλοπτυχίο γιατί δεν αντέχω να πηγαίνω άλλο στη σχολή. Πω πω, αυτά τα μωρά εκεί, τα αγοράκια και τα κοριτσάκια είναι στο κόσμο τους! Είναι δυνατόν, να είμαστε στην ίδια ηλικία εγώ ολόκληρη γυναίκα με αυτά; Πάρτυ, σχέσεις και βλακείες όλη τη μέρα. Εγώ δεν έχω χρόνο για έρωτες. Ευτυχώς σοβαρεύτηκα. Πάλι καλά που υπάρχουν και κάποιοι ωραίοι καθηγητές και έχω ένα σκοπό εκεί μέσα. Φαντάζεσαι να ψήσω κανέναν; Πω, θα είμαι η Σταφανία, η γυναίκα του κύριου Καθηγητή! Αυτά είναι. Ακούς Δοξούλα;

Κάπου στα 40: Πάλι στη σχολή είμαι. Ναι, να γράψω το γιο μου. Αχ, κολάζομαι εδώ μέσα, κάτι εικοσάρηδες, κάτι τεκνά! Όχι σαν το δικό μου το γέρο, όλη μέρα μπροστά στο τζάκι. Αχ και να μου φέρει κανένα συμφοιτητή του στο σπίτι... Φωτιά θα πάρω! Τυχερές οι φοιτήτριες! Πολύ τυχερές! Για αυτές είναι η ζωή...

Τι λέμε; Μπρρρρ… Μακριά!

Επόμενη κατηγορία: «τα ξέκωλα»