Οι Ενδελέχεια στο MusicHeaven

Β' Μέρος

Λέγαμε πριν για τις νέες μπάντες, τον νέο κόσμο, την νέα μουσική. Μπορούν αυτές οι καινούριες μπάντες να στηρίξουν αυτό που λέμε ελληνικό ροκ;
Α Ειλικρινά δεν ξέρω. Βέβαια, ο όρος ροκ αυτή τη στιγμή είναι λίγο αδόκιμος. Το ελληνικό ρόκ τότε (η εποχή του Παύλου δηλαδή) έγινε η νέα ελληνική μουσική σκηνη. Είναι λίγο πιο αχταρμάς απ’ότι ήτανε τότε και αυτό οφείλεται στο οτι βγαίνουν πολύ λίγα καλά πράγματα. Μπορεί να χαλάσανε εμένα τα αυτιά μου και να μήν ακούω καλά, αλλα η απουσία επένδυσης οδηγεί το ύφος αυτό σε μαρασμό. Και αναρωτιέμαι, κάτι που είναι σε μαρασμό, μπορεί να βγάλει καλά πράγματα; Δε το πιστεύω...Δύσκολα. Δεν είμαι αισιόδοξος

Δημήτρη, ερώτηση απο την MPara, όταν τραγουδάς σε βοηθάει να κοιτάζεις κάποιον/κάτι η ότι βγεί εκείνη τη στιγμή;
ΔΛ: Δεν έχει σημασία. Καμία απολύτως.
Α Όταν τραγουδάει όμως και με κοιτάει συνήθως γελάει. Δε ξέρω γιατί...με κοιτάει και λύνεται στα γέλια. Και συνήθως συμβαίνει επειδη εγώ ειμαι ο πιο επιρρεπής στη βλακεία. (γέλια)
ΔΛ: Το θέμα ειναι οταν τραγουδάς μην ακούσεις καμια παραφωνία περίεργη – βλέπε Βαιτούδης – και σε πιάσουν τα γέλια. (γέλια). Γιατι τώρα πια γελάμε με αυτά. Παλιά τσαντιζόμασταν αλλα τώρα κάνουμε χαβαλέ. Παλιά οταν γινότανε λάθος, μπορουσαμε να τσακωνόμαστε 2 μέρες γιατι κάποιος έκανε λάθος αλλα τώρα κάνουμε χαβαλέ.
ΑΔ: Τώρα το περιμένουμε το λάθος για να γελάσουμε (γέλια).

Έχω καταλάβει οτι λές πολλά ανέκδοτα...
ΑΔ: Εγώ; Αυτός (Ανδρέας) λέει τα ανέκδοτα.

Ο Ανδρέας λέει τα βλακώδη ανέκδοτα του στύλ «Πώς λέγεται το ξωτικό φούρναρης»...
Α Έχει περάσει δηλαδή οτι εγώ λέω τις βλακείες ε;
ΑΔ: Λέω και εγώ ανέκδοτα αλλα δε τα λέω δημόσια...

Ποιός έχει την μεγαλύτερη πλάκα απο τους τρείς εκεί απέναντι;
ΑΔ: Ε, ο Ανδρέας μακράν. Ειναι και πάρα πολύ επικοινωνιακός με το χιούμορ του. Και ο Δημήτρης (Μητσοτάκης) είναι επικοινωνιακός με άλλο τρόπο.

Τί τρόπο;
ΑΔ: Ο τρόπος που γράφει, που παίζει, ο τρόπος που φέρεται στη σκηνή...είναι τεχνικά επικοινωνιακός ενώ ο Ανδρέας ειναι κοινωνικά επικοινωνιακός...Αυτός (Δημήτρης Λεοντόπουλος) είναι αντιεπικοινωνιακός κατα συνείδηση (γέλια).

Ναι, ήταν η πρώτη κουβέντα που μου είπε...
ΑΔ: Ναι, σ’αυτο το θεό πιστεύει...δεν τον παρεξηγείς. Αν τον δείς να γελάει κλπ κλπ, λες «τρελάθηκε ο Λεοντόπουλος, αρρώστησε» (γέλια)

Λοιπόν ερώτηση προς όλους. Σχετική με τον Ιντερνετ και αφορά τους Radiohead. Tον τελευταίο τους δίσκο τον διέθεσαν μέσω διαδικτύου δωρεάν – δέ ξέρω αν κυκλοφόρησε και απο την εταιρεία...
ΑΔ: 31/12/07 κυκλοφόρησε και απο την SONY.

Ναι; Μαλιστα...μπορούσες να κάνεις κάποια δωρεά στο site (πλήρωνες όσο ήθελες). Το συμμερίζεστε σαν κίνηση;
ΑΔ: Βέβαια, γιατι για μεγέθη σαν και αυτούς έχει νόημα. Είναι κατεστημένο. Για μεγέθη σαν τα δικά μας με τις πωλήσεις και τα νούμερα που έχουμε εδώ, μπορεί να μήν έπαιρνε χαμπάρι και κανένας. Το διαδίκτυο εδώ ξεκινήσαμε να το χρησιμοποιούμε αργά, και σε πολύ μικρό βαθμό.
Α Αν σκεφτείς οτι με τα καινούρια sticks σου χαρίζουν ουσιαστικά και τα κομμάτια τον Radiohead πχ γιατι να πας να δώσεις ενα 20ευρω να αγοράσεις ενα δισκάκι;

BX: Το cd θεωρείται ξεπερασμένο;
ΔΛ: Ας μήν απαντήσω εγώ...Εγώ ακούω βινύλια...
Α Όχι, δεν το θεωρώ ξεπερασμένο. Δυστυχώς στην Ελλάδα έρχονται όλα με καθυστέρηση. Όταν στην Ελλάδα ακούγαμε κασσέτες στο εξωτερικό είχαν ξεπεραστεί οι κασσέτες. Εδώ πάντα κρατάμε κάτι απο τα παλιά. Σκεψου οτι σε αυτή τη χώρα πολλοί δε γνωρίζουν τι είναι το Ιντερνετ...ποιό Ιντερνετ...ο υπολογιστής. Δε νομίζω οτι ακόμα το έχουμε ξεπεράσει. Βέβαια η νέα γενιά, το έχει ξεπεράσει πιστεύω...αντί για σκουλαρήκια φοράνε USB Sticks (γελια)
ΔΜ: Για το cd;

Και όχι μόνο...για το διαδίκτυο...θα έβγαζες εσύ κομμάτια σου ελεύθερα στο διαδίκτυο;
ΔΜ: Ναι, γιατι όχι. Βέβαια αυτό έχει κάποιο κόστος. Γιατι για να βγάλεις κάποια κομμάτια πρέπει πρώτα να τα ηχογραφήσεις. Το θέμα ουσιαστικά είναι εκεί. Πρέπει να έχεις ένα studio γιατι δε μπορείς να πηγαίνεις να δίνεις 15.000 για μια παραγωγή και μετά να την δίνεις τσάμπα... H ιστορία αυτή προυποθέτει ουσιαστικά μια μικρή βιοτεχνία. Οτι δηλαδή, έχω τους χώρους μου, έχω το υλικό μου και προσπαθώ απλά να το βγάλω προς τα έξω.

Ένα μέλος του site μας αλλα και του δικού σας site λέει τα εξής. Το μέλος drapetis7 λέει τα εξής: «Οι ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ είναι ένα από τα λίγα ελληνικά ρόκ συγκροτήματα,που έχουν φανατικό κοινό (2 με 3 ελληνικά ρόκ συγκροτήματα έχουν κοινό)!Πώς αισθάνονται γι'αυτό; Που το αποδίδουν;Δηλαδή σε δύσκολες εποχές που κυριαρχεί το σκυλάδικο και η κουλτούρα της πίστας,οι ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ έχουν κοινό και μάλιστα φανατικό!». Που το αποδίδετε;
AB: Στο στίχο!
ΔΜ: Πιστεύω οτι μάλλον έχουμε γράψει 4-5 κομμάτια που έχουνε μιλήσει σε κάποιους ανθρώπους και αυτό περνάει στον κόσμο. Και όταν σου μιλήσει ένα κομμάτι και σου χτυπήσει ευαίσθητες χορδές τότε κολλάς. Αυτο συμβαίνει με ανθρώπους που έχουν γράψει κομμάτια που αξίζανε.
ΔΛ: Εγώ πιστεύω οτι επειδή γενικά δεν είμαστε...πώς να το πω...στον μέγιστο βαθμό μας όπως πριν 10 χρόνια πχ, γενικά ξεσκαρτάρισε ο κόσμος ανάμεσα σε αυτους που γουστάρει ένα είδος σαν το δικό μας και σε αυτούς που δε μας γουστάρουνε καθόλου. Έτσι λοιπόν όσοι έρχονται μας αγαπάνε πραγματικά. Βέβαια υπάρχει και το άλλο που λέει οτι αν ένα κομμάτι αρέσει σε έναν άνθρωπο τότε έχει τις προυποθέσεις να αρέσει και σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους.
ΑΔ: Εγω θα έλεγα στο στίχο και μετά στην διάθεση του «προς τα πού θέλαμε να πάμε». Αλλα πρώτα απ’όλα στο δημιούργημα το ίδιο. Που είναι τα τραγούδια.

«Επίσης...» συνεχίζει... «...παρακολουθώ το forum του συγκροτήματος και πραγματικά το μόνο που έχω να πώ είναι ότι τα σπάει...κανονίζουν συναντήσεις, τα χώνουν κτλπ!!Τι σημαίνει γι'αυτούς και τι συμβολίζει το forum του συγκροτήματος;» Τι σημαίνει δηλαδή για εσάς η διαδικτυακή σας κοινότητα;
ΔΜ: Είναι πάρα πολυ ωραίο πράγμα. Ήδη δυο φορές που έχουν γίνει συναντήσεις των μελών ήταν απο τις πιο ωραίες βραδιές που έχουνε γίνει. Η παρουσία των παιδιών για εμάς, μας έδωσε ενέργεια και μια διάθεση να ανταποδώσουμε το γεγονός οτι μαζεύτηκαν μακριά απο τα σπίτια τους για να μας δούνε...

Συνεχίζει όμως ο drapetis ρωτώντας: «Ο κόσμος τους και αυτά τα παιδιά έπαιξαν κάποιο ρόλο σε κάποια ίσως δύσκολη στιγμή του group;»
ΔΜ: Ο κόσμος σαφώς έπαιξε. Κάθε φορά που κάποιος έρχεται και σου λέει μετά το τέλος της συναυλίας και σου λέει «μεγάλε το τάδε κομμάτι σημαίνει πολλά κλπ...»
ΑΔ: Έχει έρθει παιδί απο άλλο γκρούπ και έχει πεί στο Μήτσο οτι η Βουτιά απο ψηλά τον είχε αποτρέψει απο το να αυτοκτονήσει.
Α Και είναι και ένα σκηνικό που είχε γίνει στην Κύπρο...θα αφήσω το Μήτσο να το πεί...
ΔΜ: Στην Κύπρο ήτανε ένα παλικάρι 20 χρονών ο οποίος είχε να μιλήσει 20 μήνες. Και μίλησε 3 μήνες πριν τη συναυλία στην θεραπεύτρια του και είπε θέλω να ακούσω τους Ενδελέχεια...ήθελε να με γνωρίσει
Α Με προβλήματα κινητικά το παιδι, καταλαβαίνεις...
ΔΜ: Ναι, πήγα εκεί τον είδα του μιλήσα, μου μίλησε κανονικότατα και ήρθε και στη συναυλία. Και το κορυφαίο ήταν οτι τραγούδησε όλα τα τραγούδια. Ολα όμως. Δηλαδή μπορει ο Δημήτρης να έχανε κάποιο στίχο, αυτός όμως δεν έχασε κανένα. Ούτε κόμμα.

Λοιπόν... «Οι εποχές που ζούμε είναι πραγματικά πολύ περίεργες...ο έρωτας έχει καταντήσει ένα φτηνό καταναλωτικό αγαθό,η μουσική και η τέχνη γενικότερα επίσης!!Ο κόσμος βιώνει κοσμοιστορικές αλλαγές όπως καταστροφή του περιβάλλοντος από την κρατική αυθαιρεσία και την ιδιωτική πρωτοβουλία που κοιτάζουν μονάχα το κέρδος!!Πόλεμος,βία,αίμα καθημερινά στις τηλεοράσεις...απλά αδιαφορία από τον μέσο πολίτη,αντικοινωνικά μέτρα που αποσκοπούν στην καταστολή,αδιαφορία για τον συνάνθρωπο,καρεκλοκένταυροι και ισόβιοι θρησκευτικοί άρχοντες,κίτρινος τύπος,ατομικισμός,ΗΠΑ,Bush,ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ....Οι ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ είναι ένα συγκρότημα με ιδιαίτερα καυστικό και σκληρό στίχο...Ο καινούριος τους δίσκος που θα κυκλοφορίσει σ λίγο καιρό έχει περιέργως έναν αρκετά αισιόδοξο τίτλο Σ'ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΥΡΙΟ...Πώς βλέπουν τα πράγματα οι ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ;Μπορούμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο;Ποιές είναι οι θέσεις τους για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω;»
ΔΜ: Νομίζω οτι κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να προσβλέπει σε ένα μεγάλο αύριο. Είτε το πιστεύει μέσα του είτε δεν το πιστεύει. Το οφείλει στον εαυτό του, στα παιδιά του, στους ανθρώπους που αγαπάει, στο είδος του...μα πάνω απ’όλα δε μπορείς να γίνεις καλύτερος αν δεν έχεις ελπίδα, αν δεν προσβλέπεις σε καλύτερες μέρες, σ’ενα μεγάλο αύριο. Οφείλεις να κριτικάρεις, να βλέπεις τα κακώς κείμενα της κοινωνίας σου αλλα πρέπει να βλέπεις σε ένα μεγάλο αύριο. Ας είναι και ουτοπικό. Ας είναι και μια ιδεολογία... Αλλιώς κάθεσαι σπίτι σου, παίρνεις αντικαταθληπτικά και παρακολουθείς απαθής τους γύρω σου. Η αλλιώς φουντάρεις απο κανένα παράθυρο
ΑΔ: Απο τον εαυτό του και απο το τί επηρρεάζεται ο καθένας. Την οικογένειά του, τους φίλους του...Εγώ θα σου πώ κάτι πολύ προσωπικό, επειδή σταμάτησα να καπνίζω εδώ και δύο χρόνια κέρδισα το προσωπικό μου περιβάλλον απο αυτή την κίνηση.

Δημήτρη τι θα έλεγες στα νέα παιδιά για το μεγάλο αύριο;
ΔΛ: Κοίταξε, προτιμώ αυτά που θα τους πώ, να τους τα πώ μέσα απο αυτά που θα ακούσουνε. Τι άλλο να τους πώ δηλαδή;

Μια συμβουλή ίσως;
ΔΛ: Δεν είμαι σε θέση, δεν μπορώ να δώσω συμβουλές.
Α Στα 18χρονά; Τι θα έλεγα; Όχι πολυ έκθεση στην οθόνη ρε παιδιά. Κάνει κακό. Δηλαδή βλέπω κατι παιδάκια 18 χρονών στα Ιντερνετ καφέ με τις ώρες και με ανησυχεί. Δε μου κάνει κατι αυτο...Δηλαδή βλέπω τον πιτσιρικά μπροστά στην οθόνη αντι να τον βλέπω σε κανένα παγκάκι να χαμουρεύεται με καμια κοπελίτσα της ηλικίας του που το θεωρώ πολυ πιο φυσιολογικο. Ίσως γιατι εγώ έτσι το έζησα. Νομίζω οτι βαθιά μέσα του ένας 18χρονος και μία 18χρονη δε θέλουν αυτή τη ζωή. Και οτι στο περιβάλλον τους αυτά τα παιδιά θέλουν να αλλάξουν πολλά πράγματα. Περιστατικά σαν του Αντώνη που έκοψε το τσιγάρο, μόνο καλό μπορουν να κάνουν. Υπάρχουν κάποια πράγματα στην προσωπικότητά σου που συνειδητοποιείς οτι είναι λάθος...και αλλάζοντάς τα κερδίζεις.

Το τσιγάρο θα το κόψεις όπως έκανε ο Αντώνης;
Α Επειδή το συζητάγαμε είπα και εγώ να κάνω την αρχή αλλα ξεκίνησα κόβωντας τα μαλλιά μου (γέλια) το οποίο ήτανε μια πολύ μεγάλη απόφαση.

Τηλεόραση βλέπετε;
Α Ελάχιστα
ΑΔ: Φανατικά
ΔΜ: Βλέπω λίγο, το βράδυ πριν κοιμηθώ.

Ειδήσεις βλέπετε; Δηλαδή αν σας ρωτήσω για την επικαιρότητα;
ΑΔ: Κοίταξε, εμένα μου αρέσει πολύ η τηλεόραση. Τη γουστάρω πολύ. Όπως γουστάρω πολύ και αυτήν την κυβέρνηση και διασκεδάζω αφάνταστα με τον τρόπο που ένα πολιτικό πρόβλημα έχουν αφήσει τους δημοσιογράφους να το λύσουν. Ειναι δηλαδή οι χαζοί δημοσιογράφοι που κάθονται και σκοτώνονται στα δελτία και είναι και η κυβέρνηση που ούτε που ασχολείται να λύσει το μείζον πολιτικό πρόβλημα που προέκυψε. Τίπότα...κάποια στιγμή στις 7 Φεβρουαρίου θα βγάλουμε ένα πόρισμα...θα σηκωθεί ο Ζαχόπουλος; Θα μιλήσει; Θα κλάσει; (γέλια) Και άσε τους βλάκες τους δημοσιογράφους να σκοτώνονται...

Δημήτρη βλέπεις ειδήσεις;
ΔΛ: Ναι, βλέπω. Πιο πολύ για να ενημερώνομαι για το τί γίνεται γιατι απο εκεί και πέρα γνωρίζω πολύ καλά το παιχνίδι που παίζεται σε όλες τις πλευρές και γενικά είμαι πολύ υποψιασμένος. Για την επικαιρότητα που λες, πρόκειται για μια τεράστια διαπλοκή. Στο τελευταίο πάντως που έχει γίνει πρωταγωνιστούν 3 άτομα. Δε θα πώ ονόματα. Δύο δημοσιογράφοι και ένας καλλιτέχνης κωμικός που έχει την καλύτερη εκπομπή τώρα στην τηλεόραση. Παρατήρησα το εξής φοβερό: Την Κυριακή στην εφημερίδα του ενός δημοσιογράφου, έχει DVD με την ταινία του καλλιτέχνη αυτού!!! Για τον δημοσιογράφο αυτόν, δεν ακούστηκε τίποτα μόνο για τον άλλο!!!

Ανδρέα;
Α Αηδιάζω πραγματικά με αυτήν την επικαιρότητα. Μου ήρθε να πάω στην τουαλέτα τώρα πραγματικά. Δε μπαίνω σε τέτοια λογική. Αρνούμαι.

Ωραία...ας αλλάξουμε λοιπόν κλίμα. Aγαπημένη ταινία;
ΔΜ: Αγαπημένη ταινία; Ελληνική η ξένη;
ΔΛ: Αυτές είναι ερωτήσεις σοβαρές ρε παιδιά...(γέλια)
ΔΜ: «Τα καλά παιδιά» του Σκορτσέζε.
Α «Ο Αταίριαστος», μια ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα.
ΔΛ: Έβλεπα πολλές ταινίες αλλα τώρα το έχω κόψει... «Τα φτερά του έρωτα» θα έλεγα του Βέντερς.
ΑΔ: Εγώ βλέπω πάρα πολλές ταινίες αλλα η αγαπημένη μου ειναι μία που θέλω πάρα πολύ να δώ λέγεται ο «Βέγγος στο διάστημα» (γέλια) αλλα δεν την έχω δεί ποτέ...
ΔΜ: Την έχω δεί εγώ...τρομερή!
ΑΔ: Αυτή απο μεγάλες παραγωγές (γέλια) Απο πιο μικρές παραγωγές δεν έχω να σου πώ κάτι γιατι απλουστατα τις αντιμετωπίζω απλά σαν διασκέδαση.

Αγαπημένο φαγητό;
ΑΔ: Αστακός ψητός με πουρέ σεληνόριζας...με σκόρδο και γιαουρτι γίνεται αυτό.
(Προς τον Δημήτρη Λεοντόπουλο) Εσύ έχεις αγαπημένο φαγητό;
ΔΛ: Κοίταξε να δείς. Εμείς στις δόξες μας πηγαίναμε όλοι μαζί και ξεφτιλίζαμε τα καλύτερα μαγαζιά της Αθήνας. Δεν τα σπάγαμε (γέλια). Μια φορα την εβδομάδα κάναμε μια συνάντηση – την ονομάζαμε συνάντηση κορυφής – και μαζευόμασταν, πηγαίναμε σε ενα καλό εστιατόριο και τρώγαμε. Το φαγητο δηλαδή για μάς ειναι πραγματικά απόλαυση. Δε μπορώ όμως να σου ξεχωρίσω ένα αγαπημένο όμως...αναλόγως τη φάση που είσαι...
Α Θα σου πώ εγώ που τα ξεχωρίζω. Χειροποίητο ζυμαρικό, με σπανάκι ανθότυρο και 4 τυριά.

Στο στρατό σας το έκαναν αυτό; (γέλια)
Α Όχι
ΔΜ: Εγώ έχω να πώ οτι στις συναντήσεις κορυφής το κορυφαίο πιάτο ήταν το φρέσκο πελαγίσιο ψάρι, ψημένο στα κάρβουνα, μόνο με αλάτι και χωρίς τίποτε άλλο. Εξού και η ονομασία του πρώτου σχήματος, προ Ενδελέχεια, αυτής της παρέας που λεγόντουσαν «οι Φαγκρόνοι» απο το γνωστό φαγκρί και το «μασόνοι»!

Ωραία και μια και τον Δημήτρη αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις, θα μας πείς τον αγαπημένο σου αριθμό...
ΔΛ: Δεν έχω...

Αγαπημένο χρώμα έχεις;
ΔΛ: Ούτε
ΑΔ: Δηλαδή το κίτρινο δεν είναι το αγαπημένο σου χρώμα ε;
ΔΛ: Ε το κίτρινο, λόγω ομάδας

Αεκτζής;
ΔΛ: Ναι...εννοείται

Θα πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ;
ΔΛ: Δε ξέρω...μπορεί να πάρει αλλα είναι χάλια

Γήπεδο πηγαίνεις;
ΔΛ: Έχω να πάω γήπεδο απο τότε που έπαιζε ο Ντέμης. Απο τότε που σταμάτησε ο Ντέμης δεν με εκφράζει κάποιος...

Εσύ έχεις αγαπημένο αριθμό;
ΑΔ: Το 20.

Αγαπημένο χρώμα;
ΑΔ: Επίσης το κίτρινο...

Και εσύ Αεκάρα;
ΑΔ: Ε ναι...αλλα δεν πάμε καλά. Εγω νομίζω οτι ο Ντέμης θα επενδύσει οταν κάνει το γήπεδο. Δε μπορεί τώρα να πάρει παίχτες και να τους πάει στο ΟΑΚΑ που πληρώνει ενοίκιο...

Ανδρέα;
Α Τρία στοιχεία θα σου δώσω και θα καταλάβεις...Αγαπημένος αριθμός το 3. Αγαπημένο ζώο ο Πάνθηρας και μένω Νεα Σμύρνη.

Πλάκα κάνεις...
Α Καθόλου.

Αγαπημένο χρώμα κόκκινο δηλαδή;
Α Το κόκκινο δε το πολυσυμπαθώ γιατι με παραπέμπει στον κύριο εδώ, δεξιά μου (Δημήτρης Μητσοτάκης)

Πανιώνιος λοιπον...
Α Όχι Πανιώνιος, Πανιωνάρα...

Έπρεπε να φύγει ο Σπυρόπουλος;
Α Κοίταξε να δείς...εγώ μεγάλωσα....
ΔΛ: (Τον διακόπτει) Σιγά τον παίχτη ρε παιδιά...(γέλια)
Α Μέχρι τα 17 μου ακριβώς πίσω απο την θύρα 3 και έβλεπα τα ημίχρονα απο την ταράτσα μου. Έχουμε τροφοδοτήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο με τους μεγαλύτερους παίχτες...
ΑΔ: Παλιά...
Α Παλιά έστω...γιατι ο Φύσσας είναι παλιά;
ΔΛ: Χαχαχαχα...τεράστιος παίχτης (γέλια)
ΑΔ: Όντως... (γέλια)

Αληθεύει οτι μαζεύεστε πριν το μάτς στου Νίκου του τυροπιτα;
Α Βέβαια...εκει μαζευόμαστε οι Πανιώνιοι...και υπάρχει και μια καφετέρια πιο κάτω, του Μαυρίκη που πάνε οι αντίπαλοι και τα σπάνε. (γέλια)

(Προς τον Δημήτρη Μητσοτάκη) Γαύρος;
ΔΜ: Ναι...

Φανατικός;
ΔΜ: Οχι ιδιαίτερα...στο γήπεδο έχω να πάω απο το 1986.

Αγαπημένο χρώμα, κόκκινο;
ΔΜ: Αγαπημένο χρώμα...όχι κόκκινο. Μαύρο


Λοιπόν εγώ δεν έχω κάτι άλλο να σας ρωτήσω...τυπικά να σας πώ ένα τεράστιο ευχαριστώ που βρεθήκαμε και τα είπαμε...και καλή επιτυχία για το βράδυ.
ΔΜ: Βασίλη να είσαι καλά, εμείς χαρήκαμε και ευχομαστε στο MusicHeaven καλή επιτυχία.
ΔΛ: Εισαι ωραιός τύπος και χαρηκα πραγματικά που τα είπαμε.
Α Εμείς θα μιλήσουμε στο τηλ...Να σαι καλα.

Και εσείς.