Συμφωνώ! Πολιτικό τραγούδι θα γράφεται πάντα, θεωρώ μάλιστα πως η εποχή μας μαζί με τις δυσκολίες της και την αδιαφορία που την χαρακτηρίζει έχει και μερικές "αβάντες" για τους συνθέτες που θα θελήσουν να αντλήσουν υλικό από κοινωνικά θέματα καθώς το πολιτικό τραγούδι δεν είναι κατεστημένο όπως την δεκαετία του '70 άρα υπάρχει περισσότερος χώρος για κριτική σκέψη.
Το πιο σπουδαίο κατά την γνώμη μου πολιτικό τραγούδι των τελευταίων 20 χρόνων που έχω ακούσει και με έχει σημαδέψει είναι το "Ανεμολόγιο" του Κώστα Τριπολίτη και του Θάνου Μικρούτσικου.
Το 2003 γνώρισα τον εικοσάχρονο τότε συγγραφέα Γιάννη Δούκα. Μου έδειξε κάποια στιχάκια του, μεταξύ των οποίων το "God bless Aristera". Τραγούδι που μιλάει για την βολεμένη αριστερά και "της τα χώνει". Με εντυπωσίασε... χιούμορ, φρεσκάδα, και το πιο σημαντικό? Δεν βγάζει την ουρά του απέξω. Το μελοποίησα σε ρυθμό ρέγκε και κατέληξε από τα πιο αγαπημένα του δίσκου μου (κυκλοφόρησε πριν ενάμιση χρόνο με τίτλο 'ΑΒΑΔΙΣΤΑ"). Τους παραθέτω.
God bless Aristera Είναι ωραία
τόσο μοιραία
κι ούτε μια στάλα ενοχής
Μένει όπου μένετε
ξέρει να οσφραίνεται
τη μυρωδιά της εποχής
Απ’ το σαλόνι
θα με μαλώνει
που μοιάζω εξτρεμιστής
Είναι σωστό
και τόσο απλό
να είσαι ο νικητής
Γλυκιά μου γενιά
ωραία γενιά
“God bless Aristera”
Πόρνη ακριβή
μες στη τιβί
χάρτινο σκηνικό
Στην κλιμακτήριο
το εμβατήριο
δε θα ’ναι ηρωικό
Και πήρες φόρα
κι αυτή την ώρα
Oh, I learn how to kill
Και προτιμάσαι
μα δεν κοιμάσαι
δίχως Lexotanil
Και μετα ολοι αναρωτιουνται εδω μεσα που παει η μουσικη.
Στα ορη και στα βουνα νομιζω.
Και αφου υπαρχουν και γνησιοι, γιατι ν'ακουσω τους ψευτες?
Ειμαι χαζη, κουφη η εχω λεφτα για πεταμα?
Μια ερωτηση μονο...ασχετη με το post...δλδ εσυ τι ακους?Εννοω πως...καποιο cd θα εχουν βγαλει οι καλλιτεχνες που ακους...τι λες...αυτοι δεν εχουν μπει στο τρυπακι...λεφτα,δοξα?
Παντα γραφόταν και γράφεται πολιτικό τραγούδι...Απλά δεν δημοσιοποιειται, γιατι δεν συμφερει την εκάστοτε εξουσία. Η αιτία για να γραφτεί ένα πολιτικό τραγούδι, είναι οι πολιτικά ιστορικές αλλαγές ή συμβάντα που έχουν να κάνουν με την κοινωνία στην οποία ζούμε ανα εποχές. Για το σήμερα ο προφητικός για μένα Νικόλας Ασιμος, στις αρχές της δεκαετίας του '80 είχε γράψει......
Τώρα όσο για το σημερινό πολιτικό τραγούδι, υπάρχει. Το θέμα είναι κατά πόσο συνειδητά πολιτικοποιημένοι είμαστε εμείς.... Και επειδή δεν τρέφω αυταπάτες ούτε ψευδαισθήσεις για την μικροαστική, ωχαδελφιστική κοινωνία που ζώ στην ελλάδα αλλά και για την λογοκρισία της αντίληψης και της ελευθερίας έκφρασης και σκέψης που συντελείται παγκόσμια σήμερα......προτείνω το συγκεκριμένο τραγούδι, που με εκφράζει απόλυτα....όσον αφορά τις πολιτικές μου ανησυχίες.......
Το πολιτικό τραγούδι πάντα γραφόταν εν οίδει σάτιρας και όχι με σοβαροφάνεια...(βλέπε Μιλιόκας,Χάρυ Κλυνν κτλ)
Στην εποχή που η σάτιρα είναι μη ανεκτή και λογοκρίνεται, ελάχιστα πολιτικά-σατυρικά κομμάτια απομένουν...
grafonte kai simera aderfe mou.mono pou pane apata mias kai den vriskoun vima na ta mathi o polis kosmos.toulaxiston osi theloun psaxnonte kai akoune ayto pou pragmatika axizi kai esto se pio periorismeno arithmo akroaton pernane kapia poli sosta minimata.
Νομιζω οτι στις μερες μας πολιτικο τραγουδι γραφεται και θα επρεπε να γραφεται στην χωρα που ζουμε....Το θεμα ειναι ποση βαρυτητα δινει ο κοσμος στους στιχους που περιεχει και ποσο υποστηριζει τον καλλιτεχνη ωστε να ξαναβγαλει ενα τετοιο ειδος τραγουδιου...
Στίχοι: Active Member
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member
Κάπου και εσύ θα' χεις ακούσει ιστορίες
ή από εδώ και εκεί τις μαρτυρίες
για εργάτες που χαθήκανε στο Πέραμα στη ζώνη
για ένα μεροκάματο που το όνειρο σκοτώνει.
Για ζωές κρεμασμένες πάνω σε σκαλωσιές
να δουλεύουν μουρμουρίζοντας το χθες
να ζητάνε απ' το Θεό, να βγούνε λεει με το καλό
απ' τα σκοτεινά αμπάρια για να δουν τον ουρανό.
Μα αλήθεια είναι θυσία σε βρώμικο βωμό
γι' αυτό φωνάζω δυνατά ρε και γαμώ
τους εργατοπατέρες, τα στημένα σωματεία
και κάθε γαμημένη εταιρία.
Που τα' χει κάνει πλακάκια μ' αυτές τις αδερφές
που έχουν γαλόνια στις άσπρες τις στολές
κι αυτό το κράτος που είναι αδύναμο να βάλει
κάποιες βάσεις σωστές και να επιβάλει.
Όλα τα μέτρα εκεί που παίζονται ζωές
μα θα μου πεις ρε βλάκα τι είναι αυτά που λες
αυτοί θέλουν καλά στημένη την απάτη
δεν έχει κέρδος να προσέχεις τον εργάτη.
Πρέπει να καιει η λαμαρίνα να πονάει το ματσακόνι
και γρήγορα η δουλειά ρε να τελειώνει
γι' αυτό φωνάζω ψηλά στον ουρανό
πως όλα αυτά είναι θυσία σε βρώμικο βωμό.
"Γι' αυτό μ' αυτά τα λίγα λόγια βγάζω τον θυμό μου.
Για όλα αυτά που γίνονται κάτω απ' τον γκρίζο ουρανό εκεί στο Πέραμα.
Και δεν ξεχνάω ρε όσους πέθαναν άδικα.
Και δεν με νοιάζει εσείς τι λέτε.
Και πως τους δικαιολογείτε όλους αυτούς τους μαλάκες που φταινε.
Εγώ δεν ξεχνάω και πονάω μαζί μ' αυτούς που ακόμα ελπίζουν.
Γιατί όλα αυτά είναι θυσία σε βρώμικο βωμό."
Όσον αφορά αυτό που είπες mnk, δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η συνέπεια του καλλιτέχνη με το έργο του. Δε λέω να είναι σε πλήρη διάσταση αλλά έιμαι της άποψης πως, από τη στιγμή που ένα τραγούδι (ή ένας πίνακας ή ένα βιβλίο) γραφτεί και βγει έχει ξέχωρη, δική του ζωή και πορεία. Για παράδειγμα οι Terror X Crew είχαν γράψει τον "Έλληνα που έχεις συνηθίσει"
Στίχοι: TXC
Μουσική: TXC
Πρώτη εκτέλεση: TXC
Έτσι, χωρίς εισαγωγή,
αρχίζω με τη μία.
Έχει ήδη ανέβει
στα ύψη η θερμοκρασία.
Κόβω την ανάσα,
προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια
που πουλάνε κλάψα.
Σε φέρνω σε επαφή
με την πραγματικότητα.
Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα,
κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις
ύπουλα,
φτύνω κατάμουτρα,
χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.
Δεν βγάζω την ενέργειά μου
μες τα γήπεδα.
Κινούμαι πάντα αντίθετα
σε σχέση με τις μάζες.
Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες
εδώ και χρόνια.
Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.
Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου
συλλέγοντας κουπόνια.
Την ψάχνω με νέες μεθόδους
με νέους τρόπους.
Μου λες ότι δεν μοιάζω
μ'όλους τους άλλους τους ανθρώπους,
δυστυχώς,
επειδή δεν είμαι λογικός.
Μα εγώ πιστεύω
ότι απλώς δε μπαίνεις μες στη λογική μου,
στην ψυχοσύνθεσή μου.
Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.
Με βλέπεις και κάνεις
λες και είδες εξωγήινο.
Το στυλ μου, για τα μούτρα σου
είναι άκρως ανθυγειινό.
Δεν είμαι ο Έλληνας
που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα
για κάθε σου λύση.
Τ'όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.
Επικυρηγμένος
από τις αρχές κι από φασίστες.
Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες,
φέρνω νέες,
αηδιασμένος απ'όλες τις νεολαίες κομμάτων.
Δεν θέλω σε μια γενιά πτωμάτων,
γι'αυτό αντιδρώ
κάθε λεπτό
με όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ,
όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.
Κανένα μαλάκα δε θέλω
να έχω πάνω από το κεφάλι μου.
Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω
και θ'αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα
Καταστρέφω, ένα-ένα,
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,
που γίνανε για το καλό μου,
χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.
Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,
είμαι 50/50
Ραπ και Γκράφιττι,
M.C και Bomber
μέσα στην ομίχλη,
βρίσκοντας την άκρη
δίχως την βοήθεια κανενός.
Είν' ένας εναντίων όλων
κι όλοι ενεντίων ενός.
Μα τόσα χρόνια
δεν καταφέρανε ν'αλλάξουν τα μυαλά μου.
Δεξιοί κι αριστεροί
τώρα χαθείτε από μπροστά μου.
Είν' η στιγμή
να συνεχιστεί η καταστροφή,
στην 3η στροφή.
Κοιτάς τον ουρανό
μα βγαίνω από τη γη με οργή,
διατηρώντας τη γνωστή, αντικανοική πορεία.
Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία,
στο πρόσωπό σου.
Παγώνω το σαδηστικό χαμόγελό σου.
Τώρα πια τα όνειρά σου
για το μέλλον δε συμμερίζομαι,
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.
Ελίσομαι και μεταλλάσομαι,
γι'αυτό και ακόμα ακούγομαι.
Τον εαυτό μου σέβομαι.
Με το στρατό δεν ψήνομαι.
Έξω από Clubs με Face-Control
ποτέ δε στήνομαι,
και πάντα
ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.
Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών,
και παω γυρεύοντας.
Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.
Και στο '97
ρίχνω λάδι στη φωτιά,
κι όλα αυτά που λέω
πάρτα προσωπικά.
Γιατί δεν είμαι
ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα
για κάθε σου λύση.
Μετά βέβαια, από αναρχικοί ανακαλύψαν την ελληνολατρεία και ανοίγει ένα άλλο θέμα συζήτησης. Ωστόσο, το τραγούδι τους ήταν και είναι αναμφισβήτητα πολιτικό - ακόμα και αν κάποιος δε συμφωνεί με αυτά που λένε.
Τώρα που είδα την προεπισκόπηση του θέματος συνειδητόποίησα ότι το πολιτικό τραγούδι του "σήμερα" που κατέθεσα είναι γηραιότερο των δέκα ετών! Nice...
Απλά, αυτό είναι χιπ-χοπ και όχι ο Βουρλιώτης και οι λίμο και όλοι αυτοί που γλύφουν κώλους επειδή είπε η βιομηχανία "είναι σειρά να πλασάρουμε r n' b" ή όπως στο διάολο το βαφτίζουν. Σταματάω το παραλήρημα κάπου εδώ.
Σκέψου οτι εχεισ μπροστά σου ενα στυλό και ένα κομμάτι χαρτί.
Γράφεισ στοίχους. Γράφεις εσύ. Ένας άνθρωπος του κοινωνικού συνόλου για το κοινωνικό σύνολο .
Τι σε πνίγει και θέλεισ να γράψεισ? τι εκφράζει εσένα και τουσ γύρω σου , τουσ μελλοντικούσ ακροατέσ?
Ο γκόμενοσ που σε παράτησε? οι καλοκαιρινέσ διακοπέσ (που δεν μπορεισ ευκολa να πασ γιατι ''no money , no honey?'')
οχι . αν πραγματικά το ψάξεισ ίσωσ τελικά είναι η αδικία , οι κοινωνικέσ τάξεις , η ανεργία , η εσωστρέφια , η ανάγκη σου να παλέψεισ , να θυμώσεισ , να αγωνιστείσ, να ζήσεισ βάση αξιών και φιλοσοφίας, και να μην δεχεσαι σε καμία περίπτωση αυτήν την αστική προπαγάνδα που σε κάνει άλλο ένα γρανάζι στην παραγωγή του πλούτου Τ Ο Υ Σ.[
ΟΡΙΣΤΕ. Μόλισ έκανεσ αυτό το χαρτί τέχνη και με έκανεσ να το αγαπήσω και να το τραγουδήσω απλά ΕΣΥ. πεσ το πολιτικό τραγούδι .εγώ το λέω απλά το τραγούδι μασ. και ΄τσι θα έπρεπε να είναι .
Πολιτικό τραγούδι με τη μορφή που το ξέραμε μάλλον θα αργήσει...Ας θυμηθούμε ότι ακόμα και το ξημερώνει Κυριακή του Λευτέρη Παπαδόπουλου μπορούσε να ερμηνευτεί πολιτικά και να δώσει παράλληλα και ελπίδα στον κόσμο.
Στους στίχους χιπ χοπ όντως βρίσκουμαι μηνύματα αλλά επειδή ο στίχος αυτός πρέπει να είναι και ποσοτικός δυστυχώς δεν προλαβαίνει ο μέσος ακροατής να κάνει ανάλυση του τι ακούστηκε,άσε που επειδή σκάνε όλα μαζί δεν προλαβαίνεις γενικά.
Από την άλλη αν αναλογιστείς ότι μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού μας έχει σαν προβληματισμούς:τι αυτοκίνητο να αγοράσω,πως θα φτιάξω τα μαλλιά μου,που θα γλεντήσω και απόψε,πλούταρχο ή ζήνα?,τι χρώμα να βάψω το νύχι,θα τον/την ρίξω?... και άλλα τέτοια πολυδίάστατα προβλήματα ο πολιτικός προβληματισμός κάπου αρχίζει και ξεθωριάζει.....Γιατί όταν τα προβλήματά σου περιορίζονται εκεί δεν μπορείς να δεις πέρα από τον εαυτό σου,πέρα από την παρέα σου,πέρα από την πόλη σου,πέρα από την Ελλάδα.Άρα η σκέψη δεν χρειάζεται να φτάσει μακριά.
Υπάρχουν πολιτικά μηνύματα σε αρκετά τραγούδια πάντα σε συνδυασμό με την ψυχολογία του ατόμου.Για να βγουν πάλι καλά πολιτικά κομμάτια μάλλον θέλουμε λίγη καταπίεση ακόμα και να ξεφύγουμε από τον μύθο της δήθεν ευημερίας μας.
και ενα διεθνες πολιτικο, διαχρονικο συγχρονως τραγουδι...
το κομματι αναφερεται στα γεγονοτα του Seattle.
Baby, I'm an Anarchist απο τους Against Me
οι στίχοι...
Through the best of times,
Through the worst of times,
Through Nixon and through Bush,
Do you remember '36?
We went our seperate ways.
You fought for Stalin.
I fought for freedom.
You believe in authority.
I believe in myself.
I'm a molotov cocktail.
You're Dom Perignon.
Baby, what's that confused look in your eyes?
What I'm trying to say is that
I burn down buildings
While you sit on a shelf inside of them.
You call the cops
On the looters and piethrowers.
They call it class war,
I call it co-conspirators.
'Cause baby, I'm an anarchist,
You're a spineless liberal.
We marched together for the eight-hour day
And held hands in the streets of Seattle,
But when it came time to throw bricks
Through that Starbucks window,
You left me all alone.
You watched in awe at the red,
White, and blue on the fourth of july.
While those fireworks were exploding,
I was burning that fucker
And stringing my black flag high,
Eating the peanuts
That the parties have tossed you
In the back seat of your father's new Ford.
You believe in the ballot,
Believe in reform.
You have faith in the elephant and jackass,
And to you, solidarity's a four-letter word.
We're all hypocrites,
But you're a patriot.
You thought I was only joking
When I screamed "Kill Whitey!"
At the top of my lungs
At the cops in their cars
And the men in their suits.
No, I won't take your hand
And marry the State.
'Cause baby, I'm an anarchist,
You're a spineless liberal.
We marched together for the eight-hour day
And held hands in the streets of Seattle
for you baby...
Έρωτας είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 13-07-2007 17:47 ]
Παρακολουθήστε λίγο πιο προσεκτικά το undergroun στην Ελλάδα , ειτε είναι hip hop , είτε punk είτα ροκ , μια μικρή αναζήτηση στο google την λέξη underground και low bap ειδικά θα σας βάλει στο κλίμα ....
Γράφεται πολιτικό τραγούδι αλλα όπως φαίνεται ο κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο για ερωτοτράγουδα και κλάψα παρά για αφύπνιση...Δεν λέω, ο έρωτας απαραίτητο στοιχείο στη ζωή μας και στην τέχνη, αλλά δεν είναι το μόνο. Ας αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την τέχνη σαν μέσο αντίστασης, σαν μέσο έκφρασης πολιτικής συνείδησης γιατί μας θέλουν απολιτίκ και πρόβατα. Ας τους δείξουμε ότι δεν είμαστε, με αυτά που ακούμε και γενικά με τον τρόπο ζωής μας.
π.χ.
ΛΑΥΡΙΟ
Στίχοι-Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Απάνω στα ερείπια και κάτω απ’ τα μπαλκόνια
θυμήθηκα τα νιάτα σου και ήρθα να σε βρω
Σημαίες και οράματα ασπρίζουν με τα χρόνια
μου λες κοιτάζοντας αλλού
σαν να’ μουν όραμα κι εγώ
Ξεριζωμένες κι άστοχες, κακόγουστα αστεία
αλλάξανε στρατόπεδο οι λέξεις που ‘χες πει
Ηρωικός και πένθιμος μπρος στη συκοφαντία
ρωτάς ποιες άλλες μνήμες σου
θα σημαδέψουν οι καιροί
Δεν είναι πια απόφαση, δεν είναι εξορία
να μου μετράς ανάποδα τα χρόνια που απομένουν
για το μεγάλο φονικό
Στα πατημένα χώματα και στα ταχυφαγεία
από το Λαύριο τα παιδιά πολύ νωρίς μαθαίνουν
να μη μιλάν με τον θυμό
να καταπίνουν τον καιρό
Μέσα σε καλτ μεσαίωνα τα όχι μου μετράω
και τα χαράζω κάθετα στο άσπρο σου πανί
πολλά ακόμα μου χρωστάς, πολλά κι εγώ χρωστάω
το δράμα που προβάλλεται
με θλίψη πώς να πληρωθεί
Επιμένω στην Δανάη γιατί πραγματικά αξίζει...Πολιτικός στίχος, χωρίς προσπάθεια για εντυπωσιασμό. Με βάθος.
εδώ και πολλά χρόνια ο Νeil Young πολεμά τη πολιτική της Αμερικής μετά τη κυκλοφορία του τελευταίου του δίσκου και το "Let's Impeach The President"
τραγούδι καταγγελία για τον BUS συνεχίζει τον αγώνα του μέσα από το site του ρίξτε μια ματιά αξίζει τον κόπο.
http://www.neilyoung.com/lwwtoday/index.html
Στίχοι: Κώστας Κολοβός
Μουσική: Γρηγόρης Δεσύπρης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Δεσύπρης
Της νέας κιβωτού ιδού κατάλογος δειγμάτων,
που απ’ τη νέα θα σωθούν πλημμύρα των πραγμάτων
Θα είναι ο δικηγόρος που φονιά θα ‘χει γλιτώσει
κι ο δικαστής που μέσα τον ζητιάνο θα ‘χει χώσει
Θα είναι κι ο γιατρός που με μισό σε βλέπει μάτι
και θα ‘χει κάνει φάκελο τον όρκο του Ιπποκράτη
Κι ο δημοσιογράφος που στην άκρη παζαρεύει
και μπρος στην τηλεόραση τον φταίχτη αλλού γυρεύει
Δημόσιος υπάλληλος με γάιδαρο δεμένο
ν’ αδιαφορεί για όλους που τον έχουν πληρωμένο
O γείτονας που γι’ άλλους φέρνει την αστυνομία
μα τη δική του κάνει στα κρυφά παρανομία
Μικροαστός με κάρτες και τα πάντα χρεωμένα
που θα ‘χει τα παιδιά του μακριά κι αγαπημένα
Του τραγουδιού εκπρόσωπος γεμάτος με χρυσάφι
να κάνει σούπα το μυαλό και την καρδιά πιλάφι
Ο Γιάπης με το κινητό, για να μιλάει πάντα
στον εαυτό του δε μιλά…τον έβαλε στη μπάντα
ΡΕΦΡΕΝ (ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ)
Της νέας εποχής, Εκπρόσωπος κι εσύ…Τα βλέπεις με καρδιά μισή
Η ελπίδα είμαστε εμείς κι αν στ όνειρό μας μπεις,
το φως που βλέπουμε θα δεις
Θα είναι κι ο ψυχίατρος για να ζητάς βοήθεια
χωρίς κι αυτός να ξέρει η ψυχή τι ‘ναι στ’ αλήθεια
Παπάς που τα πνευματικά στα λόγια τα κατέχει
να σε γεμίζει ενοχές, στο χέρι του να σ’ έχει
Ο δάσκαλος που την παιδεία παίδεμα την κάνει
φακές τη γνώση θεωρεί και το μυαλό καζάνι
Διαφημιστής καπάτσος να πουλά πλαστές ανάγκες
και να σε πείθει πως αυτές τις έχουν μόνο οι μάγκες
Να βρέχει ήδη άρχισε απ’ έξω μην κλειστείτε
όσοι πιστοί προσέλθετε μα πρέπει να βιαστείτε
Ο Νώε καθαιρέθηκε κι ο τιμωρός λουφάζει
ο εαυτός σας θα ν’ αυτός που μέσα θα σας βάζει
Κι εγώ θα παρευρίσκομαι, απ’ όλους πρώτος θα ‘μια
γιατί όλους τους ανέχομαι και ήσυχος κοιμάμαι
Εγώ είμαι ο πιο χρήσιμος, ο μέτριος και μέσος
εγώ είμαι το μέσο τους, θα με δεχτούν αμέσως
ΡΕΦΡΕΝ 2 (ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ)
Της νέας εποχής, Εκπρόσωπος κι εσύ…Τα βλέπεις με καρδιά μισή
Η ελπίδα είμαστε εμείς κι αν στ όνειρό μας μπεις,
Το φως που βλέπουμε θα δεις
ΡΕΦΡΕΝ 3
Στη Νέα Εποχή, Ελπίδα κι Αντοχή, σε βλέμμα καθαρό ζητάς
Της κάθε Εποχής, η Ελπίδα είμαστε εμείς…Όπου κοιτάμε να κοιτάς
ΡΕΦΡΕΝ 4
Στη Νέα Εποχή, με μια παλιά ευχή… «Να φτιάξουμ’ ένα κόσμο απ την αρχή»…
Η Ελπίδα είμαστε εμείς κι αν στ όνειρό μας μπεις το Φως που βλέπουμε θα δεις…
Φιλικά,
Γρηγόρης Δεσύπρης και για το στίχο Κώστας Κολοβός.-
ειτε γραφεται πλεον πολιτικο τραγουδι ειτε οχι εγω θελω να πω κατι :
Μου σπαει τα νευρα ειλικρινα να μην υποστηριζουν
οι καλυτεχνες αυτα που τραγουδουν !!! Βγαινει τωρα
η Αντζελα Δημητριου να τραγουδαει για την "ΠΑΤΡΙΔΑ" μας ?
Βγαινει η MADONNA να το παιζει οικολογος τραγουδώντας "Hey You"
στο live earth ενω ενα μεγαλο μερος των εσοδων της βγαινει απο
επενδυσεις σε εταιρείες πετρελαίων ???
Τι να πεις Morpheus. Έτσι είναι. Υποκρισία, η μεγαλύτερη αρρώστια της εποχής.
"Πολιτικός είναι αυτός που θα κόψει δέντρα για να φτιάξει μια εξέδρα, να ανέβει και να μιλήσει για την οικολογία".
Το κάνουν και άλλοι, εκτός πολιτικής.
Με την έννοια που το εννοούσαμε πριν κάποιες δεκαετίες, με την ταμπέλα του πολιτικού, δε γράφεται πια.
Ισως γιατί δεν υπάρχει τόσο δυνατό έναυσμα όπως πριν κάποια χρόνια.
Γράφονται παρόλ' αυτα κομμάτια, που δεν κάνουν όμως τόση αίσθηση γιατί ούτε η εποχή είναι ανάλογη, ούτε είναι εύκολο να ξεχωρίσουν ανάμεσα στα ερωτικοπαραπονιάρικα που κυριαρχούν.
Ειδαμε και αυτους που εγραψαν καποτε πολιτικο τραγουδι.Και εχτισαν καριερες πανω σε αυτο, ωραιοτατες.Καμια επανασταση και καμια ιδεολογια δεν τα βαζει με το χρημα.Πρεπει να εχουμε χουντα για να εχουμε λογο να επαναστατησουμε,να αφυπνιστουμε και να τραγουδισουμε?Ωραια...την διωξαμε εμεις τη χουντα,την πηρε καποιος αλλος.Και ολα για την εξουσια,για τα φραγκα.Ειναι τοσο επεναλαμβανομενη η ιστορια και τοσο προβλεψιμη,που δεν χρειαζεται καν να γραφτει.Αυτος ο κοσμος δημιουργηθηκε για να καταστραφει.
Δεν με ενδιαφερει να πολεμαω.Δεν με ενδιαφερει ποιος νικησε ή ποιος θα νικησει.Δεν με ενδιαφερει η επανασταση για να εχω θεμα για τραγουδια.Δεν ειναι γι'αυτο η μουσικη.Ειναι για να εφραινει και να καλλιεργει την ψυχη.Να μας κανει πιο ομορφους.Και ειναι ισως πιο σημαντικο αυτο.
Δεν υπαρχει ουτε ερωτικο τραγουδι,ουτε πολιτικο.Και εννοω φυσικα στα ραδιοφωνα.Πολιτικο δεν ειναι της μοδας και ερωτικο σιγουρα δεν ειναι αυτο που ακουμε.Μα δεν ερωτευονται και δεν αγαπουν οι ανθρωποι.Δεν ξερουν,δεν τους εμαθε κανεις.Τους εμαθαν πως να θυμωνουν,πως να διεκδικουν,να πολεμανε,να επαναστατουν και δεν τους εμαθαν πως να αγαπουν????Και αυτο ειναι ενα τεραστιο κοινωνικο θεμα.Ας γραψει καποιος και για αυτο.
Και βέβαια αγαπάσ όταν επαναστατείς για να αγωνιστείσ έναν καλύτερο κόσμο .
Αγαπάσ τον εαυτό σου , την οικογένειά σου, τα παιδιά σου , τον γείτονα , αυτούσ που ξέρεισ και όσουσ ακόμα όχι.την πατρρίδα σου τουσ προγόνουσ σου και κυρίωσ το μέλλον .
Σταματάω το παραλήρημα κάπου εδώ.
