Ας μοιραστούμε αναγνώσεις...

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Aν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,
θα νόμιζαν πως τα διδάσκω. Ενώ
είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.
Έχοντάς με στο μέσο
μου διδάσκουν το φως.
Ν. Βρεττάκος

ΤΕΙΧΗ

Χωρις περισκεψιν,χωρις λυπην,χωρις αιδω
μεγαλα και υψηλα τριγυρω μου εκτισαν τειχη

Και καθομαι και απελπιζομαι τωρα εδω.
Αλλο δεν σκεπτομαι:τον νουν μου τρωγει αυτη η τυχη

διοτι πραγματα πολλα να καμω εξω ειχον
Α οταν εκτιζαν τα τειχη πως να μην προσεξω

Αλλα δεν ακουσα ποτε κροτον κτιστων ή ηχον.
Ανεπαισθητως μ'εκλεισαν απο τον κοσμο εξω.
-Καβαφης

Μου'πε καποτε ενας γερος,που κοιμοτανε στις στρατες,
"Μη φοβασαι να μαθαινεις,να μισεις και ν'αγαπας,
μη φοβασαι τις ιδεες,μη φοβασαι τις αγαπες,
και για κει που'σαι πλασμενος,να το ξερεις κει θα πας!"

Μου'πε καποτε ενας φιλος "Στον καθενα ο θεος του
του'χει δωσει στη ζωη του να κραταει ενα σταυρο.
Δεν αντεχει πιο μεγαλο!Δεν του δινει πιο μικρο!
Κι ο καθενας τον κραταει ως το τελος μοναχος του!

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: Αγγελιες

Διατειθεται απογωσις
εις αριστην καταστασιν
και ευριχωρον αδιεξοδον
Σε τιμες ευκαιριας

Ανεκμεταλλευτον και ευκαρπον
εδαφος πωλειται
ελλειψη τυχης και διαθεσεως

Και χρονος
αμεταχειριστος εντελως

Πληροφοριαι: Αδιεξοδον
Ωρα: Πασα

Εάν ακολουθήσετε τον παλαιό κώδικα του δικαίου -οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος , τότε θα οδηγηθείτε σε έναν τυφλό και φαφούτη κόσμο.

Μαχάτμα Γκάντι

Ο μόνος αφέντης που δέχομαι σ'αυτό το κόσμο είναι η σιωπηλή φωνή μέσα μου....

ΓΚΑΝΤΙ


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: mariage on 11-04-2005 00:20 ]

...η εξέγερση θα γίνει τα μεσάνυχτα, έλεγαν, "έτσι θα μάθουμε και την ώρα", είπε κάποιος...

(Tάσος Λειβαδίτης, O διάβολος με το κηροπήγιο ,1975)

Ο Κ. σταμάτησε και κοίταξε την αίθουσα.Είχε μιλήσει έντονα,περισσότερο έντονα απ'όσο σκόπευε,αλλά μ'όλο το δίκιο του.Τα λόγια του θ'άξιζαν μια κάποια επιδοκιμασία,ωστόσο όλοι έμειναν ασάλευτοι,το ακροατήριο σαφώς περίμενε με αδημονία τη συνέχεια.Ίσως η σιωπή αυτή να προετοίμαζε κάποιο ξέσπασμα,που θα τερμάτιζε το όλο ζήτημα...
...Τα μάτια των ακροατών της πρώτης σειράς ήσαν τόσο έντονα καρφωμένα επάνω στον Κ.,ώστε σε λίγο στάθηκε σιωπηλός και τους κοιτούσε.Ήσαν ανεξαίρετα όλοι ηλικιωμένοι,μερικοί τους με άσπρες γενειάδες,ήσαν τάχα οι ισχυροί....που τώρα δεν εννοούσαν να εγκαταλείψουν την απάθειά τους,που τους είχε κυριεύσει από τη στιγμή που είχε αρχίσει το λόγο του...
...Είχε αθέλητα υψώσει τη φωνή του.Κάποιος στο ακροατήριο χειροκρότησε και φώναξε:"Μπράβο!Γιατί όχι;Μπράβο!Και πάλι μπράβο!"Μερικοί από την πρώτη σειρά τράβηξαν τις γενειάδες τους,αλλά δεν γύρισαν πίσω με τη διακοπή.Και ο Κ. επίσης δεν της έδωσε σημασία,ωστόσο χάρηκε.Δεν έκρινε πια αναγκαίο ν'αποσπάσει την επιδοκιμασία όλων,θα'μενε πολύ ικανοποιημένος αν κατάφερνε να κάνει το ακροατήριο ν'αρχίσει να σκέπτεται το ζήτημα και να κερδίζει με την πειθώ έναν εδώ κι έναν εκεί.
(Φράντς Κάφκα Η Δίκη)

Τους ανθρώπους,ξεχωριστούς,τους κάνει η αρχοντιά της σκέψης τους!


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: lamkar on 11-04-2005 17:33 ]

Από τον "Κήπο του Προφήτη"
του Χαλίλ Γκιμπράν

"Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα' πρεπε να λες: "Ο Θεός βρίσκεται στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας. Να πληγωθείς από την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκταση της αγάπης
Να γυρίζεις σπίτι το σούροπο μ' ευγνωμοσύνη στην καρδιά
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου."

Επίσης προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν διαβάσει το "Ημερολόγιο Εφηβείας" της Μελίσσα Π. Το ξεκίνησα και το ολοκλήρωσα εχθές. Υπέροχο. Μου ήταν αδύνατο να το αφήσω. ¶σε που αργότερα έκλαιγα για κάμποση ώρα. Όχι επειδή ήμουν θλιμμένη, αλλά γιατί κατά έναν περίεργο τρόπο η συγγραφέας δε με άφησε να κλάψω καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου, παρ' όλο που με είχε κυριέψει η θλίψη και στο τέλος, με λύτρωσε. Ήταν απίστευτο.

Τυχαία ανακάλυψα τον Michael Ende. Αν κάποιος ψάχνει κάτι ενδιαφέρον πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να τον διαβάσει. Προτίνω το "Καθρεύτης μες τον καθρεύτη".

Απόσπασμα από το παραμύθι "Ο πλανήτης της σοκολάτας" του Βαγγέλη Ηλιόπουλου.


"...Τότε ακούστηκε μια φωνή από το συμπαν...

- Κι εσύ τι στόχο έχεις βάλει ερωτευμένε πλανήτη;
-Θέλω να πάρω στην αγκαλιά μου τη Ζαχαρένια.

Με μιας, παντοδύναμες δυνάμεις του σύμπαντος άρχισαν να κινούν τους δυο πλανήτες. Η Γη τρόμαξε, κατάλαβε τι είχε συμβεί και παρακολουθούσε γεμάτη αγώνία.

-Μην τρομάζεις, της είπε το Φεγγάρι, μια αγκαλιά δεν είναι κάτι τρομερό.
-Μια αγκαλιά θα τους κάνει να λιώσουν είπε η Γη.
-Και; Αν είναι μα λιώσουν ευτυχισμένοι, ας λιώσουν.
Τότε ήταν που ο Κακάο έφτασε τη Ζαχαρένια και την έσφιξε στην αγκαλιά του με τέτοια δύναμη, όση κι η αγάπη του. Οι δυο πλανήτες άρχισαν να λιώνουν σε άπειρες σταγόνες. Σταγόνες που έπεφταν στη Γη σαν μια γλυκιά ερωτευμένη βροχή.
Στη Γη κάποια φυτά απορρ΄΄οφησαν τις άσπρες σταγόνες...και από αυτά βγαίνει η ζάχαρη. Κάποια άλλα φυτά απορρόφησαν τις καφέ...κι από αυτά βγαίνει τώρα το κακάο.

-Και γιατί έλεγαν όπως έλιωναν 'οτι θα είναι πάντα μαζί; ρώτησε η Γη το Φεγγάρι.

-Γιατί έγιναν σοκολάτα. Όποτε το κακαό συναντά τη ζάχαρη θα μας δίνει σοκολάτα.Κι όποιος θα δαγκώσει έστω κι ένα κομματάκι σοκολάτας, πλάκα ή τούρτα ή μους ή κεικ ή οτοδήποτε άλλο σοκολατένιο, θα νιώθει την απίστευτη γλύκα του έρωτα που ένιωσαν οι δυο πλανήτες που αγαπήθηκαν.

-Θα ξαναγίνουν ποτέ οι φίλοι μας όπως ήταν πριν;
-ποτέ! Όποιος ερωτεύεται αλλάζει για πάντα. Πιο πάντα και απ' το πάντα. Αν όμως κάποτε όλη η σοκολάτα που υπάρχει πάνω σου, πάνω στη Γη δηλαδή, συγκεντρωθεί, τότε οι δυο πλανήτες ενωμένοι σε έναν καινούριο, τον πλανήτη της Σοκολάτας,θα ξαναπροστεθούν πλαι μου στο στερέωμα κι όλοι θα συνεχίσουμε να χορεύουμε στο συμπαν αγαπημένοι.

Από τότε το Φεγγάρι, όποτε είναι ολόγιομο και δει αγκαλιασμένους δυο ερωτευμένους να το κοιτούν τους φωνάζει :
Ε ! εσείς οι ερωτευμένοι , συγκεντρώστε όλη τη σοκολάτα της Γης. Οι φεγγαρονεραιδες μου θας σας βοηθήσουν να φτιάξετε μια τεράστεια τούρτα και τότε...θα δείτε στον ουρανό να εμφανίζονται αγκαλιασμένοι δυο ερωτευμένοι. Δηλαδή θα δείτε τον πλανήτη της Σοκολάτας.

Μα οι ερωτευμένοι έχουν αυτιά μόνο για να ακούνε ο ένας τον άλλο... και η γλύκα του έρωτα των δυο πλανητών παραμένει ακόμη σκορπισμένη σε ατέλειωτα κομματάκια σοκολάτας!"

Για τα ποντικάκια η ζωη ηταν απλή. δεν πολυανέλυαν τα πράγματα. Οταν η κατασταση άλλαξε και το Τυρι έφυγε, τα ποντικάκια άλλαξαν κι έφυγαν μαζι με το Τυρι.[]
Μπορεις να διατηρεις ζωντανή στο μυαλο σου την ανάγκη να μην περιπλέκεις τα πράγματα, να εισαι ευέλικτος και να αντιδράς γρήγορα.Δεν ειναι ανάγκη να μπλέκεις πολυ τα πράγματα ούτε να αναστατώνεσαι απο πεποιθήσεις γεμάτεσ φοβο.
Μπορεις να αντιληφθεις τισ μικρες αλλαγες όταν ξεκινήσουν ώστε να εισαι καλύτερα προετοιμασμένοσ για τη μεγάλη αλλαγή που ισως έλθει.
Ο Χα ηξερε πως έπρεπε να προσαρμόζεται πιο γρηγορα, αν δεν προσαρμοζεσαι έγκαιρα, μπορει και να μην εχει αξία η προσαρμογή σου.

*Αναγκάστηκε να παραδεχτει οτι ο μεγαλύτερος ανασχετικος παράγοντας στην αλλαγή βρισκεται μέσα σου, κι οτι τιποτε δε θα βελτιωθει αν ΕΣΥ δεν αλλάξεις...

Απο ενα πολυ καλο bestseller που διαβασα προσφατα και η παραβολη του με εκανε να αναθεωρήσω διαφορα...
"Ποιος πηρε το Τυρι μου"

"Η ιδιαιτερότητα έχει ένα καλό,σε απομονώνει.Η απομόνωση εχει ενα καλό.Μάχεσαι με αντίπαλο τον εαυτό σου.Αυτή η πάλη έχει ενα καλό.Όποιος και αν κερδίσει έιναι ο εαυτός σου..."

" Κάποτε ξεχνάς πως ο άνθρωπος είναι άνθρωπος.Πως έχει δικαίωμα να φαντασιώνεται, να πηγαίνει πέρα απ'αυτό , πως έχει δικαίωμα να αγαπά.."

Υπαρχουν ανθρωποι καταδικασμενοι σε αιωνια περιπλανηση, ανθρωποι ανικανοι να ζησουν οποως οι υπολοιπη ανθρωποτητα...
Δε ξερω αν ειναι ευλογημενοι ή καταραμενοι (ισως και τα δυο) ξερω, ομως, οτι ειναι διαφορετικοι.Γι'αυτους, καθε μερα ειναι η τελευταια τους και ζουν τη ζωη τους τοσο επικινδυνα , οσο κ αν βαδιζαν στο χειλος του πιο απυθμενου γκρεμου.Γι'αυτους ο θανατος δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενα, ακομη, καστρο που πρεπει να πορθησουν.Δεν εχουν ενα σπιτι ή ενα μερος, που να το λενε δικο τους και που να γυριζουν σ'αυτο να ξεκουραστουν.
Δεν τους ανηκει τιποτα και δεν ανηκουν σε κανεναν.Αρα, και δεν εχουν τιποτα να χασουν ή να φοβηθουν.



- Θα ειμαι εκει!τονισε. Και μετα, που θα φυγω, θα ειμαι συνεχεια διπλα σου, οπως παντα...Τιποτα δε θ'αλλαξει...Θα μεινω φρουρος σου για ολη την αιωνιοτητα...ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΗΣΥΧΑΣΩ...ποτε μεχρι ν'ακουσω την σαλπιγγα του αγγελου να σημαινει τη δευτερα παρουσια του Κυριου μας...Μεχρι τοτε, θα φρουρω και θα προστατευω κι εσενα και ο,τι ειναι δικο σου γιατι και εγω σου ανηκω και θα εξακολουθω να σου ανηκω μεχρι να παρει τελος ο χρονος.Ακομη και αν ειχα ζωες,δεκα, αντι για μια, θα σου ανηκαν και οι δεκα...
Δε μετανιωνω για την αγαπη που σου εχω, εστω και αν δεν εχω δικαιωμα σε εσενα...
Δε μετανιωνω ουτε για μια στιγμη που εζησα κοντα σου...
Ειμαι καταδικασμενος και το ξερω.Και ομως, δε μετανιωνω!


("ΤΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΟΝΟΚΕΡΟΙ")

The Earth turned to bring us closer
by Eugenio Montejo

The Earth turned to bring us closer
it spun on itself and within us
and finally joined us together in this dream
as written in the Symposium
Nights passed by, snowfalls and solstices
time passed in minutes and millenia
An ox-cart that was on its way to Nineveh
arrived in Nebraska

A rooster was singing some distance from the world
in one of the thousands pre-lives of our fathers
The Earth was spinning with its music
carrying us on board
it didn't stop turning a single moment
as if so much love, so much that's miraculous
was only an adagio written long ago
in the Symposium core..

Η διαρκεια μας, εργο ανεπιγραφο
περιφημου ανωνυμου διακοπτη
τυψη επιδερμικη της ανυπαρξιας
ψευδονυμο της ευηχο πολυ αβανταδορικο
οταν πρωτοδημοσιευει σωματα
-μια εντελως αταλαντη ερασιτεχνικη αιωνιοτης.
Η διαρκεια μας: μειοδοτης της διαρκειας.

"Δεν υπάρχουν ασήμαντοι ρόλοι,μόνο ασήμαντοι ηθοποιοί...."
Stephen King "Tο πρόσωπο του φόβου"

Τη μια μονότονη ημέρα
άλλη μονότονη,απαράλλαχτη ακολουθεί
Θα γίνουν τα ίδια πράγματα,
θα ξαναγίνουν πάλι.
Οι όμοιες στιγμές μας βρισκουνε
και μας αφήνουν.

Μήνας περνά
και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται,
κανείς εύκολα τα εικάζει.
Είναι τα χθεσινά,τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια,
σαν αύριο να μη μοίαζει.

ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ..ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

AΓΓΕΛΙΕΣ
Διατίθεται απόγνωσις
εις αρίστην κατάστασιν,
και ευρύχωρον αδιέξοδον.
Σε τιμές ευκαιρίας.

Ανεκμετάλλευτον και εύκαρπον
έδαφος πωλείται
ελλείψει τύχης και διαθέσεως.

Και χρόνος
αμεταχείριστος εντελώς.

Πληροφορίαι: Αδιέξοδον.
Ώρα: Πάσα.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Είναι ανούσιο να γράψω ένα απόσπασμα απ το βιβλίο που λατρευω και με έχει μάθει τόσο πολλά γιατί θα ηταν προδωσία προς τό υπόλοιπο βιβλίο... Οποιος δεν έχει διαβάσει τον μικρό πρίγκιπα χάνει μερες απ την ζωη του ειλικρινά... Απο τα πιο αξιόλογα βιβλία που χω διαβάσει... ούτε μια λέξη δεν πάει χαμενη...