Γράφετε δικούς σας στίχους;

Ήταν καλοκαίρι που μπήκες στη ζωή μου,

έβαψες το τοπίο στη γκρίζα διαδρομή μου.

Μ’ έμαθες τις νύχτες μ’ όνειρα να στολίζω

και τώρα σε ένα τέτοιο μονάχα πια ελπίζω.

Θα σε ξαναδώ;

Άραγε που να ‘σαι…

Σε ποιον ουρανό πετάς και δε θυμάσαι;

Θα σε ξαναδώ;

Έλα για ένα βράδυ,

να δω ξανά τη φλόγα, κι ας ζήσω στο σκοτάδι.

Τώρα οι χειμώνες μου φαίνονται αιώνες,

μόνη μου βουλιάζω …στις σκέψεις μου κουρνιάζω.

Τώρα τα καλοκαίρια δεν έχουνε αστέρια,

χίλιες ευχές να ρίξω, για να σε φέρουν πίσω.

Θα σε ξαναδώ;

Άραγε που να ‘σαι…

Σε ποιον ουρανό πετάς και δε θυμάσαι;

Θα σε ξαναδώ;

Έλα για ένα φεγγάρι,

τη φλόγα να χαζέψω κι η στάχτη ας με πάρει.

Οι στίχοι έχουν μελλοποιηθεί από τον Spiros και μπορείτε να ακούσετε το κομμάτι εδώ:

Και να που κιότεψες…

Από το στόχο σου για πάντα παραιτήθηκες,

από τον ίδιο τον εαυτό σου, πως ηττήθηκες;

Του Δον Κιχώτη τη στολή άδικα ντύθηκες…

στους ανεμόμυλους του φόβου σου διαλύθηκες.

Και να που κιότεψες…

Πελαγωμένος μέσα στους σαθρούς συλλογισμούς,

οικτρά νοθεύεις τώρα παλιούς προορισμούς.

Σ’ αναζητήσεις άτοπες  πια αναλώνεσαι

και σε άβουλο όργανο μεταμορφώνεσαι…

Και να που κιότεψες…

Το «αλλού» που χρόνια  σε λυτρώνει απαρνήθηκες,

Στα εύκολα και  στα μικρά  εγκλιματίστηκες …

Τοπίο λεηλατημένο  οι ιδέες σου

που το βεβήλωσαν οι νέες οι παρέες σου.

Και να που κιότεψες….

Ξαγκιστρωμένος από κείνα που υποστήριζες,

οράματα, ιδανικά ,κι αρχές  βαθύρριζες ,

νωχελικά σέρνεις το βήμα προς το αύριο

σα  θεατρίνος σε αδιάφορο σενάριο…

Ναι ξέρω και θα σου πω αμέσως.Βλέπεις ασχολούμαι με ποίηση αρκετά χρόνια τώρα,έτσι σαν χόμπυ,ας πούμε.

Δώσε όλους τους στίχους σου σε ένα τυπογραφείο απλά να σου τα δέσουνε,στοιχίζει ελάχιστα ευρωπουλάκια.Μόλις σου τα δέσουνε πηγαίνεις στην Εθνική βιβλιοθήκη και εκεί σου δίνουν το ISBN,κάτι που υπάρχει σε όλα τα βιβλία ακόμα και σχολικά που έχεις διαβάσει.Εχοντας το ISBN δεν πρόκειται ποτέ να σου κλέψει κανείς ΤΙΠΟΤΑ.Μόνο αυτό αναγνωρίζουν τα δικαστήρια.

Πάρε ένα βιβλίο οποιοδήποτε σχολικό,λογοτεχνικό,ποίηση ή οποιοδήποτε άλλο και κοίταξε,στο πίσω μέρος του εξωφύλου δεξιά ή αριστερά,εκεί θα βρίσκεις πάντα το ISBN,που σημαίνει ότι το βιβλίο αυτό έχει κατοχειρωθεί και δεν κινδυνεύει να κλαπεί από αυτό ούτε ένα "και".

Δεν ξέρω αν σε κάλυψα,πάντως αυτή είναι η σωστή διαδικασία.

Τις επόμενες ημέρες θα σας δώσω ένα δείγμα της δουλειά μου.

Εφυγες και όλα ειναι γύρω σκοτεινά

Εφυγες και τα παράθυρα είναι κλειστά

Φώς δέν μπαίνει την ζωή μου να φωτίσει

Λείπεις μακρυά και έγω αγανακτήσει

Γύρνα πίσω σε ικετεύω

Μόνος μου στον δρόμο γυρεύω

τα σπασμένα όνειρά μου

τα πήρες και έφυγες μακρυά

Γύρνα πίσω θα αρωστήσω

μιά χάρη θα σου ζητήσω

μην με πληγώσεις ξανά

γύρνα κοντά

Εφυγες μιά μέρα μοναχή

Εφυγες μέσα στην νύχτα,στην βροχή

με μιά βαλίτσα στο χέρι

ένα καλοκαίρι

Εφυγες μιά μέρα

αφήνωντας την βέρα

στο τραπέζι

σημάδι χωρισμού

Γυρνα πίσω θα πεθάνω

Μετα απο αυτά που μου κανες σ'αγαπάω κι απο πάνω

Γύρνα πίσω δέν αντέχω

αλλο κουράγιο δέν έχω

οι αναμνήσεις με στοιχειώνουν

μετανιώνουν

Που σε αγάπησα

και σε άφησα

να μου παρεις την ψυχή

να μου κάνεις την ζωή

μου με έκανες να υποφέρω

τώρα πιά το ξέρω

δέν θα γυρίσεις

ησουν μικρος

ημουν μικρη

και δεν καταλαβα

πως σε ειχα παντα εκει..

φοβηθηκα

δεν αφηθηκα

δεν σε αφησα

να νιωσεις αυτα που ενιωθα

μετανιωσα για αυτα που εκανα

γιατι δεν θα γυρισεις πισω ξανα

μακαρι να σουν εδω

να σου πω

το ποσο το ποσο σ'αγαπω.....

αχ! και να ησουν εδω

να σουν εδω καντα μου

γιατι δεν αντεχω

να εισαι πλεον μακρυα μου

το ξερω πως υποφερεις

οπως και εγω

αλλα τωρα καταλαβα

πως σε αγαπω

φοβηθηκα

δεν αφηθηκα

δεν σε αφησα

να νιωσεις αυτα που ενιωθα

μετανιωσα για αυτα που εκανα

γιατι δεν θα γυρισεις πισω ξανα

μακαρι να σουν εδω

να σου πω

το ποσο το ποσο σ'αγαπω.....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : 123popi στις 06-02-2009 02:46 ]

            ΧΑΜΕΝΗ ΙΘΑΚΗ

Πέρασα θάλασσες,βουνά,ωκεανούς και λόφους

κι έψαχνα την Ιθάκη μου να βρω να κατοικήσω

με συντροφιά μου τ'άπειρο και πεθαμένους στόχους

μα ο δρόμος ήτανε μακρύς,ξανά μ'έστρεψε πίσω.

               -----------------------------

Ημουν σε βάρκα με πανιά,στο μέσον του πελάγους

κι'έψαχνα με τα μάτια μου να βρω τριγύρω ξέρα

μα χάθηκα μεσ'τη βροχή και κτύπησα σε πάγους

κι'έγινε έρμαιο η ψυχή,στο φύσημα του αγέρα.

          ------------------------------------

Ανέβηκα στον ουρανό,να βρω την ύπαρξή μου

αφου στη γη την έχασα πολύ πριν τη γνωρίσω

και 'κει ψηλά κατάλαβα-ήταν παράλειψή μου-

πως έπρεπε ν'αγωνιστώ και πίσω να γυρίσω.

              ------------------------------------

Κι'άρχισα πάλι απ'την αρχή τον ίδιο τον αγώνα

να βρω τα τόσα όνειρα που 'χα μια μέρα χάσει

μα βρήκ'ανθρώπους να κρατούν στα χέρια μια σφεντόνα

να σημαδεύουν μια ψυχή,που'χε γι'αυτούς γεράσει.

         --------------------------------------------

Κι'έμεινα εκει να τους κοιτώ..μα τί να καταλάβω?

της προδοσίας ήτανε μονάχα ερημίτες

να σώσω,είπα τη ψυχή,μέσα μου να προλάβω

γιατί ήμουν θύμα τους εγώ...κι ήταν αυτοί οι θύτες.

                             (από την ποιητική συλλογή ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ

 Εδώ η βια
η αδικια
η αδιαφορια
και το μισος κυριαρχει
 Σε μια Ελλαδα
μια κοινωνια
που η παιδεια μονο σωστα δεν λειτουργει
 Η εφηβεια
μια ιστορια
διχως ουσια
γιατι ετσι ο μεγαλος θεωρει
 Μπουχτισαμε εδω περα
μεσα στο ψεμα
μες στο κλουβι μας μεγαλωμενοι διχως μυαλο
ετοιμη για μια νεα διαταγη
 Αυτη ειναι η Ελλαδα
ειναι μια χωρα
μια ξεφτιλα
 Νεοι διχως δικαιωματα
ολοι σε μια πορεια
 Τα ΜΑΤ στημενα
εκπαιδευμενα
και οπλισμενα
μοναχα εκτελουν μια εντολη
κουκουλοφοροι θελουν να καψουν τη Βουλη
 Μα ξαφνικα ξυπνανε ολοι απο τη βολεμενη τους ζωη
γιατι μια σφαιρα απ αστυνομο
σκοτωσε ενα παιδι
 Αυτη ητανε λοιπον η αφορμη
κι νεολαια θα ξεσηκωθει
 Και στο σχολειο ο καηγητης θα εκραγει
για μια καταληψη
που ναι παρανομη
και αυτος δεν συμφωνει
[ειστε αλητες και τυφλωμενοι τι προπαγανδα ειν αυτη?]
 Κανεις δεν απαντα
μα καποιοι φωναζουν δυνατα
 Και τι να κανουμε ,και τι να κανουμε
με σταυρωμενα χερια δεν θα κατσουμε
κλειστα βιβλια
κλειστα σχολεια
 Για την παιδεια,για το μελλον ισως για μια καλυτερη ζωη...


ειναι ενα τραγουδι που εχω γραψει απο μονη μου..ισως βεβαια μοιαζει με καποια αλλα αλλα οι στιχοι ειναι δικοι μου......

-----------------
.....in my dreams i can see you...... .....i can tell you how i feel....... .....in my dreams i can hold you.... .....and it feels so real..... One Last Goodbye-Anathema

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nirvgirl στις 10-02-2009 15:46 ]

 "Η Ελλαδα το Χαος"

Εδώ η βια
η αδικια
η αδιαφορια
και το μισος κυριαρχει
 Σε μια Ελλαδα
μια κοινωνια
που η παιδεια μονο σωστα δεν λειτουργει
 Η εφηβεια
μια ιστορια
διχως ουσια
γιατι ετσι ο μεγαλος θεωρει
 Μπουχτισαμε εδω περα
μεσα στο ψεμα
μες στο κλουβι μας μεγαλωμενοι διχως μυαλο
ετοιμη για μια νεα διαταγη
 Αυτη ειναι η Ελλαδα
ειναι μια χωρα
μια ξεφτιλα
 Νεοι διχως δικαιωματα
ολοι σε μια πορεια
 Τα ΜΑΤ στημενα
εκπαιδευμενα
και οπλισμενα
μοναχα εκτελουν μια εντολη
κουκουλοφοροι θελουν να καψουν τη Βουλη
 Μα ξαφνικα ξυπνανε ολοι απο τη βολεμενη τους ζωη
γιατι μια σφαιρα απ αστυνομο
σκοτωσε ενα παιδι
 Αυτη ητανε λοιπον η αφορμη
κι νεολαια θα ξεσηκωθει
 Και στο σχολειο ο καηγητης θα εκραγει
για μια καταληψη
που ναι παρανομη
και αυτος δεν συμφωνει
[ειστε αλητες και τυφλωμενοι τι προπαγανδα ειν αυτη?]
 Κανεις δεν απαντα
μα καποιοι φωναζουν δυνατα
 Και τι να κανουμε ,και τι να κανουμε
με σταυρωμενα χερια δεν θα κατσουμε
κλειστα βιβλια
κλειστα σχολεια
 Για την παιδεια,για το μελλον ισως για μια καλυτερη ζωη...


ειναι ενα τραγυδι που εχω γραψει απο μονη μου..ισως βεβαια μοιαζει με καποια αλλα αλλα οι στιχοι ειναι δικοι μου......

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ

Στήσανε μπλόκο οι φοιτητές
Στων ΜΑΤ τις κυβερνήσεις
Και στα σχολεία κάνουνε
Δασκάλοι καταλήψεις

Παπάδες εξορίζουνε
Θεόσταλτους στα ξένα
Και οι πιστοί γυρεύουνε
Τον Λόγο του κανένα

Τρελάναμε και τους γιατρούς
Που κάνουν τους πουριτανούς
Με χάρτινα νυστέρια
Κι όλους αυτούς τους υπουργούς
Τους λογικούς και τους τρελούς
Τους πιάσαμε στα χέρια

Κάνουν ληστεία τα όργανα
Σε τράπεζες αστέγων
Και στήνουνε κυνηγητό
Υπάλληλοι ανέργων

Τα άκρα συμβιβάζονται
Και κάνουν εκστρατεία
Για να παραχαράξουνε
Ξανά την ιστορία

Τρελάναμε τους κληρικούς
Και λένε αλλιώτικους ψαλμούς
Αλλού ο παπάς αλλού τα ράσα
Κι όλους αυτούς τους νυστικούς
Που τρώνε ξύλο και καπνούς
Τους πιάσαμε στα πράσα

"Our song"

I just wanna hold you tight

be with you a sleepless night

can't say more when I'm with you

so this song is hard to do

Even when I start to write

I feel your presence by my side

I hear the rythm of your heart

God, I think I'm going mad

At the end I wrote the lyrics

my emotions and my feelings

and if life take us apart

you'll be always in my heart

Σαν μεταξένια ζωγραφιά πάνω στον τοίχο

που κρύβει μέσα στις εικόνες της ρωγμές απ'τα παλιά

εικόνες άφησες και συ μα δεν τις βρίσκω

τα πήρες όλα και'μεινα μονος , έμεινα μόνος να κοιτώ στο πουθενά

Τη πόρτα άνοιξε να δείς θα σιωπήσω

και τα σημάδια σου θα κάψω θα τα ρίξω στη φωτιά

έτσι που μου'φυγες και εσύ και δεν σε βρίσκω

μ'άφησες μόνο με φιγούρες να μετρώ στη μοναξιά

όλα θα αλλάξουν........................

και πιο πολύ θα σ'αγαπήσω

γύρισε πίσω..............................

γύρισε πίσω και όλα θα' ναι όπως παλιά

άσε το χρόνο........................

και πιο πολύ θα προσπαθήσω

μόνο να ζήσω.......................

να γύρω πλάϊ σου να λιώνω και να σ'έχω αγκαλιά

.....και με θεούς και δαίμονες θα τραγουδήσω

.....γύρισε πίσω γύρισε πίσω κι όλα θα'ναι όπως παλιά

.............αν και όταν φεύγουμε δεν πρέπει ποτέ να γυρίζουμε................

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : aimiliosk στις 29-04-2009 08:37 ]

ναι,γραφω!αλλα δεν εχω βγαλει μουσικη.

Ψάχνω να βρν μια γειτρια

μα σε ενα καταληγω

πωσ τα ωραια στην ζωη

πάντα κρατανε λιγο!!

600 χιλιόμετρα μακριά

η μορφή σου μου θυμίζει

τα όνειρα τα τρελά και το

χαμόγελο σου που

έχει σβήσει!!!!

Μ αρεσει να ειμαι η αναπαυλα η τελεία στο μυαλο σου
Να με σκεφτεσαι και να σταματαει ο ορυμαγδος του κοσμου
Να καθρεφτιζομαι στις σκοτεινες οχθες των ματιων σου
Να ακολουθω τις λαμψεις τους μεχρι να βρω το φως μου.

Μ αρεσει να γινομαι ερμαιο στον καθε εμπρησμο σου
Να ξενυχταω στα βραχωδη ορη της υπαρξης και του Εγω σου
Κι οταν τα ταστα παραμορφωνονται απ τον ηλεκτρισμο σου
Να γινομαι τραγουδι ατελειωτο κι αγεννητο εμπρος σου...

αυτο απο μενα....αυτη την βαρβαρη ωρα...

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΠΕΡΠΑΤΩ

ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΔΕΙΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ

ΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΝΑ ΣΟΥ ΦΩΝΑΞΩ

ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ,ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ

ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ

ΝΑ ΛΥΠΑΣΕ

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΜΟΥ ΧΑΡΤΙΑ

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΙΛΑΝΕ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ Η ΒΑΘΙΑ

ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ

ΝΑ  ΦΟΒΑΣΑΙ

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KOSMATARIF στις 02-10-2009 04:23 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KOSMATARIF στις 02-10-2009 04:22 ]

ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΛΟΙΟΣ

Τα βράδια ονειρεύομαι την θάλασσα
Την άχνα των κυμάτων της αγγίζω
Κι ας λένε την ζωή μου πως την χάλασα
Παλεύω με το μαύρο και το γκρίζο

Οι μοίρες σου ‘ταξαν αστέρι φωτεινό
Το δρόμο σου να δείχνει το φεγγάρι
Μα χάθηκες σε κόσμο κρύο σκοτεινό
Γεννιέσαι και πεθαίνεις σ’ ένα βράδυ

Κι είδα τα μάτια σου σε πύρινο κλοιό
Σαν τον σκορπιό να δίνεις την ψυχή σου
Είπανε πως της μοίρας ήταν γραφτό
Μια καταιγίδα να ξεσπάει στο φιλί σου

Πάλι σε βρίσκω σ’ ένα μπαρ να ξενυχτάς
Στο αλκοόλ τα όνειρα σου να ξεπλένεις
Τώρα με νάμα θεϊκό κερνάς για να ξεχνάς
Πως τίποτε δεν έχεις πια να περιμένεις

Τα βράδια ονειρεύομαι την θάλασσα
Την άχνα των κυμάτων της αγγίζω
Κι ας λένε την ζωή μου πως την χάλασα
Παλεύω με το μαύρο και το γκρίζο

http://www.musicwave.gr/el/members/member_info.asp?cat_id=2&id=6524&show=p

https://www.youtube.com/watch?v=L2cuz2Au9rQLink