Με μια πιο αντικειμενική προσέγγιση θα έλεγα:
1. Νταλάρας (Μία τσίγγινη φωνή... με πολύ μεγάλες δυνατότητες, όπου ο κάτοχός της μπορεί να τη κάνει ότι θέλει με τα πιο απίστευτα γυρίσματα)
2. Φραγκούλης (Μια πολύ δυνατή φωνή που κατέκτισε το απαιτιτικό κοινό της πιο κλασικής μουσικής)
3. Καζαντζιδης και Διονυσίου (Οι 2 μεγαλύτερες λαικές φωνές με ένα απίστευτο βάθος και χροιά, όμοιες μα και διαφορετικές)
4. Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Η ελληνική Ροκ φωνή με πολύ μεγάλες δυνατότητες και μία ιδιόρυθμη εκφραστικότητα στη χροιά της)
5. Χατζηγιάννης (Μια εξαιρετική νέα φωνή με πολλές δυνατότητες που τις αφήνει ανεκμετάλευτες)
Τώρα η τελείως υποκειμενική-προσωπική μου άποψη:
1. Νταλάρας (Απλά γιατί αυτή η μεταλική πρίμα φωνη με τα απίστευτα γυρίσματα με εντυπωσιάζει)
2. Μάλαμας(Γιατί είναι ίσως ο μοναδικός τραγουδιστής που αδικείται τρομερά στις στουντιακές ηχογραφήσεις και κάνει τις καλύτερες ζωντανές εμφανίσεις)
3. Βασίλης (Είναι ο τραγουδιστής με τον οποίο μεγάλωσα)
4. Πάνος Κατσιμίχας (Μία αδικημένη πολύ γλυκιά φωνή με μεγάλο εύρος δυνατού ρεπερτορίου)
5. Μανώλης Μητσιάς και Αλκίνοος Ιωαννίδης (Δε μπόρεσα να ξεχωρίσω, Ο Μητσιάς μια γλυκιά πολύ ωραία λαική φωνή, ο Αλκίνοος μια πολύ ιδιαίτερη βελουδινη φωνή)
Από γυναίκες δε μπόρω να πω ότι τα πάω πολύ καλά αλλά θα ξεχώριζα τις:
1.Βιτάλη
2.Αρβανιτάκη
3.Αλεξίου
4.Μοσχολιού
5.Γαλάνη
Κι αν είμαι Ροκ...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Chitarrista στις 31-01-2008 16:31 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Chitarrista στις 31-01-2008 16:32 ]
