Ταυρομαχίες: ισπανική παράδοση ή ισπανική βαρβαρότητα?

Αν και δεν ειμαι καλος στο να ανοιγω topics νομιζω πως θα θελα την γνωμη σας για...το συγκεκριμενο "σπορ" των Ισπανων. Προσωπικα δεν θελω να σκεφτομαι ζωα να θανατωνονται στις μερες μας για λαικη ψυχαγωγια και στην Ισπανια αυτο γινεται σ'ολο του το μεγαλειο!Μπορει να κρατει χρονια αυτη η...παραδοση αλλα εμενα μου θυμιζει Ρωμη στα χρονια της αρχαιοτητας,οπου ο κοσμος διασκεδαζε με τις σφαγες των μονομαχων στα σταδια.Ποτε επιτελους θα σταματησει αυτη η βαρβαροτητα?

(ελπιζω να μην εχει δημιουργηθει αλλο topic σχετικο,αν και το 'ψαξα.)

Πράγματι όπως τα λες είναι, πρόκειται για βαρβαρότητα.
Δεν είναι μόνο το ότι σκοτώνουν τα ζώα προς διασκέδαση του κόσμου, αλλά και ότι τα κάνουν να υποφέρουν πάρα πολύ προτού τα σκοτώσουν.

Είναι άλλο ένα τρανό παράδειγμα του πόσο επικίνδυνες μπορεί να είναι οι παραδόσεις εάν δεν ελέγονται από την εποχή μας.
Κάθε παράδοση πρέπει να υφίσταται διαρκή κριτική και να προσαρμόζεται στην εποχή ή να σβήνει εντελώς. Δυστυχώς όμως η συγκεκριμένη βάρβαρη παράδοση της ταυρομαχίας διατηρείται και για τουριστικο-οικονομικούς λόγους.

Δανείζομαι το παρακάτω απόπασμα από την διεύθυνση www.alpha123.gr

"Οι ταυρομαχίες ολοκληρώνουν τα γνωρίσματα του χαρακτήρα των Ανδαλουσιανών: το πάθος και την απάθειά τους, τη δίψα τους για αίμα. Να δείτε με τι πάθος φωνάζουν στον ταυρομάχο τη λέξη θάνατος ! θάνατος!, όταν αυτός είναι έτοιμος να σκοτώσει τον ταύρο με το κυρτό ξίφος του. Όλη η αρένα σείεται από αυτές ιαχές ! Και με τι ηδονιστικά βλέμματα βλέπουν τα αίματα, και τους μισοπεθαμένους ταύρους.
Τί είναι όμως, σε τελική ανάλυση, οι ταυρομαχίες ; Είναι απλώς ένα άθλημα ή έχουν ένα βαθύτερο νόημα; Μερικοί πιστεύουν πώς η ταυρομαχία υποκρύπτει υπαρξιακά προβλήματα, γι’ αυτό και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι δηλ. θέμα θανάτου μεταξύ του ταύρου και του Ταυρομάχου. Ένας πρέπει να πεθάνει. Ο άνθρωπος με τις ταυρομαχίες θέλει να απελευθερωθεί από τον φόβο του θανάτου. Έτσι ο ταύρος, χωρίς να το θέλει, γίνεται συνεργός και βοηθάει τον άνθρωπο σ’ αυτή την προσπάθειά του.

Θα λέγαμε, επομένως, ότι η ταυρομαχία είναι ιεροτελεστία. Δεν είναι άθλημα. ¶θλημα ή θέαμα έγινε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, και μάλιστα εμπορεύσιμο θέαμα για τους τουρίστες που άρχισαν και συνεχίζουν να επισκέπτονται την όμορφη Ισπανία. Πάντως για πολλούς Ισπανούς συνεχίζει η ταυρομαχία να είναι ιεροτελεστία, ένας αγώνας για την κατανίκηση του φόβου. Και έτσι μπορεί να είναι, αν αναλογιστούμε πόσο υπέφεραν και πόσες φορές αντίκρισαν τον θάνατο, στη μακραίωνη ιστορία τους. Από τη Μαυριτανική κατοχή, την Ιερή εξέταση, τον εμφύλιο πόλεμο. Όλη αυτή η κατάσταση του φόβου και τον εκτελέσεων διαμόρφωσε, σε μεγάλο βαθμό, τον χαρακτήρα των Ισπανών. Έπρεπε λοιπόν να κατανικήσουν την ιδέα του φόβου και του θανάτου, να γίνει δηλ. η κάθαρσις, γιατί ο ταύρος συμβολίζει τις σκοτεινές δυνάμεις, τις οποίες πρέπει ο άνθρωπος να τις υποτάξει."

Ολόκληρο το κείμενο μπρείτε να το διαβάσετε εδώ

Πράγματι είναι άθλιο αυτό που γίνεται....

Είναι πραγματικά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ αυτό το "έθιμο". Το θεωρώ το σύγχρονο κολοσαίο για τα ζώα. Τέτοια αγριότητα και τέτοιος ενθουσιασμός του κοινού μαζί γι' αυτήν, μόνο πρωτόγονες και αιματοχαρείς κοινωνίες θυμίζει. Ντρέπομαι!

H πρόταση

Θα συμφωνήσω ότι, αν και άκρως εντυπωσιακό, είναι ένα βάρβαρο έθιμο. Προσωπικά προτιμώ άλλες εικόνες, όπως την εντυπωσιακότατη "γιορτή" κατά την οποία "αμολάνε" τους ταύρους στους δρόμους, ανάμεσα στο πλήθος, όπου οι ταύροι "κυνηγούν" τους συμμετέχοντες μέσα στους δρόμους της Παμπλόνα (αν θυμάμαι σωστά)... Επικίνδυνο έθιμο για τους συμμετέχοντες, αλλά πολύ πιο εντυπωσιακό από τον βασανισμό και την εν τέλει θανάτωση των άτυχων αυτών ζώων προς εντυπωσιασμό του κοινού...

agera πολυ σωστα αυτα που γραφεις,σεβαστα τα εθιμα και το τι αντιπροσωπευουν στον καθε λαο αλλα αυτο να πιστευουν ακομα....?Και οι χριστιανοι θυσιαζαν ζωα στο ονομα του Θεου(αυτο μου ρχεται σαν κατι αντιστοιχο επειδη και παλι εχει να κανει με ζωα..)αλλα εχει σταματησει...νομιζω.Δεν ξερω..Τα βασανιστηρια που τραβανε οι ταυροι μεχρι να πεθανουν και οι πονοι ειναι φρικτοι! Μη σας πω,ωρες ωρες οταν ακουω στην tv οτι καποιος ταυρος "κυνήγησε" καποιον ταυρομαχο....το ευχαριστιεμαι...ε ναι,ειμαι κακος.

Το μέλος Giorgos_arazei στις 25-09-2006 στις 18:17 έγραψε...

Παράθεση: agera πολυ σωστα αυτα που γραφεις,σεβαστα τα εθιμα και το τι αντιπροσωπευουν στον καθε λαο αλλα αυτο να πιστευουν ακομα....?Και οι χριστιανοι θυσιαζαν ζωα στο ονομα του Θεου(αυτο μου ρχεται σαν κατι αντιστοιχο επειδη και παλι εχει να κανει με ζωα..)αλλα εχει σταματησει...νομιζω.Δεν ξερω..Τα βασανιστηρια που τραβανε οι ταυροι μεχρι να πεθανουν και οι πονοι ειναι φρικτοι! Μη σας πω,ωρες ωρες οταν ακουω στην tv οτι καποιος ταυρος "κυνήγησε" καποιον ταυρομαχο....το ευχαριστιεμαι...ε ναι,ειμαι κακος.

Δεν τα γράφω εγώ!!!Έν ακείμενο απλά παρέθεσα.Δεν σημαίνει ότι συμφωνώ.Απλά Είναι καλό να ξέρουμε γιατί υπάρχει αυτό το βλακώδες έθιμο.

Ναι βρε,αυτο εννοώ και γω! Εχεις απολυτο δικιο! Χαιρομαι που μεχρι τωρα ολοι συμφωνειτε!

Γιώργο τα έθιμα του Χριστιανισμού δεν έχουν σταματήσει, τόσα αρνάκια σφάζουμε το Πάσχα, αλλά και σε άλλες γιορτές επίσης οι γαλοπούλες κ.α.

Αλλά όλοι μας( η σχεδόν όλοι) τρώμε κρέας, πολύ συχνά, κι αυτά επίσης σκοτωμένα ζώα είναι.

Πετρο αλλο ομως να τα σκοτωνουμε και να τα τρωμε και αλλο να τα θυσιαζουμε στο θεο κοβωντας τους παλι το λαιμο πανω στους βωμους..δεν νομιζεις πως εχει διαφορα το ενα απ τ'αλλο?Δεν ειναι ειναι αυτο ομως το θεμα του topic που σχολιαζω...μιλαμε για τις ανοητες ταυρομαχιες και αυτο δεν εχει να κανει με τιποτα νομιζω με τα αρνακια που τρωμε το Πασχα...

Στο θέμα κι εγώ είμαι εντελώς αντίθετος με αυτό που συμβαίνει στην Ισπανία και με ενοχλεί.

Στο εκτός θέματος, να σου πω απλώς ότι μπορεί να έχει διαφορά για μας, για ποιό λόγο τα θανατώνουμε, για τα ζώα φαντάζομαι δεν έχει καμία. Αυτά χάνουν την ζωή τους, βίαια, με κάποιο μαχαίρι, τώρα αν είναι για να φάμε εμείς, η να προσευχηθούμε, η για να απελευθερωθούμε από την ιδέα του θανάτου, όπως έγραψε ο Μάνος, ποσώς τα νοιάζει...

Αν το παρεις απ το θεμα "πονου" των ζωων,εχεις απολυτο δικιο...Αλλα εγω επικεντρωνομαι στον σκοπο...

Μα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, γιώργο αράζει...

(πιθανό να έγραψα βλακεία, δεν ξέρω)

Πετρο παραιτουμαι!!!!!!!!!!χαχαχαχααχα

Παραιτούμαι κι εγώ, όχι γιατί δεν έχω τι να γράψω, αλλά γιατί ήρθαν τα σουβλάκια που παράγγειλα...

Τα σουβλακια σου δεν εχουν ταλαιπωρησει καποιο κακομοιρο χοιρινο?????ε???Δασκαλε που διδασκες και νομο δεν εκρατης!!!(ετσι δεν γραφεται?...)

Είναι πίτα με κρεμμύδι, ντομάτα, πατάτες, μαρούλι... δεν έβαλα κρέας μέσα!

Ειναι πολυ ωραια παραδοση αλλα ειναι και πολυ επικυνδινη!!!!

Νομίζω ότι το θέμα της μεταχείρισης/χρησιμοποίησης/βασανισμού των ζώων δεν είναι κάτι που ως άνθρωποι ή ως σύγχρονη κοινωνία το έχουμε τακτοποιήσει ούτε σε φιλοσοφικό ούτε σε ηθικό επίπεδο. Υπάρχουν, όπως κάποιοι ήδη το υπαινίχθηκαν εδώ, δύο πλευρές: α)τι σημαίνει για τα ζώα (αν σημαίνει κάτι) και, β)τι σημαίνει για τον άνθρωπο.

Δε φιλοδοξώ να δώσω απαντήσεις στο ζήτημα, αλλά μάλλον να διατυπώσω ορισμένα ερωτήματα...Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1) Ποια είναι τα όρια μέσα στα οποία επιτρέπεται να σκοτώνουμε ή/και να βασανίζουμε τα ζώα; Δικαιούμαστε να τα εκτρέφουμε για να τα φάμε; Για να ντυθούμε; Για να τα κάνουμε παπούτσια; Για να τα κυνηγάμε; Για το τσίρκο; Για την ψυχαγωγία μας γενικότερα; Για να μας κρατάνε συντροφιά; Μέχρι ποιο σημείο επιτρέπεται να ασκούμε το δίκαιο του ισχυρότερου επάνω τους; Προσωπικά δε μπορώ να απαντήσω στα παραπάνω -και σε άλλα παραπλήσια- ερωτήματα αποφατικά με την ίδια ευκολία που το κάνουν κάποιοι άλλοι.
2) Έχετε σκεφτεί ίσως ότι ο άνθρωπος αισθάνεται ότι έχει πλήρη δικαιώματα επάνω σε πλάσματα που οφείλουν την ύπαρξή τους στον ίδιο ( δεν αναφέρομαι σε μεταφυσικό επίπεδο, αλλά μόνο σε πρακτικό) και τα οποία τα αναπαράγει για να καλύψει τις όποιες δικές του ανάγκες;
3) Η ηθική όπως ισχύει για τους ανθρώπους μπορεί να επεκταθεί και στα ζώα; Μήπως η μοναδική περίπτωση που ισχύει αυτό είναι όταν κάποιος κακομεταχειρίζεται εμπρόθετα τα ζώα, δηλαδή επειδή αυτό είναι ο μοναδικός του σκοπός; Και μήπως αυτό συμβαίνει επειδή ορθώς λέμε ότι όποιος λειτουργεί έτσι με τα ζώα -και σε τελική ανάλυση, με οτιδήποτε- θα λειτουργήσει έτσι και με τους ανθρώπους;
4) Αναγνωρίζουμε την ύπαρξη ψυχής στα ζώα; Μήπως κάποιες φορές τείνουμε να τους αποδώσουμε -ανύπαρκτες κατά τα άλλα- ανθρωπομορφικές ιδιότητες;
5) Και κάτι προβοκατόρικο: αν δεχόμαστε μια ιεραρχική αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, σε ποια θέση της κλίμακας θα τοποθετούσαμε τις ταυρομαχίες; Πιο χαμηλά από το πρόβλημα της φτώχειας και της πείνας και λίγο πάνω από το trafficking; Αυτό μου θυμίζει μια Ελληνίδα πολιτικό, Ευρωβουλευτίνα νομίζω, που αφού, έλυσε όλα τα προβλήματα ελευθερίας και δικαιωμάτων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ειδικότερα, ζήτησε και την κατάργηση του άβατου στο Άγιο Όρος γιατί λέει είναι περιορισμός της ελευθερίας των γυναικών! Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου!


Και για να μην παρεξηγηθώ και θεωρηθώ ο νέος Νιλς Χόλγκερσον, εννοείται ότι αντιλαμβάνομαι ως κάτι το απαράδεκτο την κακομεταχείριση των ζώων όταν γίνεται επί τούτου, δηλαδή για να τα κακομεταχειριστούμε.



Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την ημιαμάθεια

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gazakas στις 25-09-2006 22:21 ]