Σαν νεράιδα μου ήρθες πάλι
Στου ποτού μου γλυκιά ζάλη
Μάγεψες γύρω μου τα πάντα
Και τα βράδια γέμισαν χάδια

Άσε με να γείρω στο κορμί σου
Άσε με εκεί πάνω να κουρνιάσω
Χάρτης αστεριών είναι η ματιά σου
Προορισμό δεν με νοιάζει να αλλάξω

Άσε με να γείρω στο κορμί σου
Άσε με εκεί επάνω να χαθώ
Είναι μαγικό ταξίδι η μορφή σου
Κι εγώ απλά πιστός σε ακολουθώ

Σαν νεράιδα μου ήρθες πάλι
Στου ποτού μου γλυκιά ζάλη
Στα χείλη μου βάζεις φωτιά
Τα αστέρια λάμπουν μαγικά

Ξένος ήρθες μέσα στην αγκαλιά μου εκείνο το βράδυ της βροχής
Ξεπλυμένος από κάθε αμαρτία που ριζώνει στο πετσί σου
Με κοιτούσες με μάτια ορθάνοιχτα και γεμάτα απορία, θυμάσαι;
Μα δεν με ένοιαζε ούτε από πού είσαι ούτε για πόσο θα είσαι
Περαστικοί είμαστε σε μια ανηφόρα δίχως τελειωμό στο τώρα
Ανεβαίνουμε προσπαθώντας να αγγίξουμε λίγο από τον ουρανό
Λες και τα σύννεφα θα μπορέσουν να στεγνώσουν τα δάκρυα μας
Λες και ο ουράνιος αγέρας θα πάρει μακριά τις δινές σκέψεις μας
Καθώς αναλύω τα μάτια σου πιστεύω πως είσαι κομμάτι του παζλ
Κι ανήκεις εσύ παντού... Στο τότε, στο τώρα, στο ίσως, στο πάντοτε
Μια άγνωστη αποστολή που τριβελίζει το μοιραίο πεπρωμένο μας
Μισή λύπη και μισή χαρά που αποφάσισαν να φτιάξουν το τέλειο ένα
Δύο άγγελοι αλητές που με τα φτερά τους καλύπτουν τις ατασταλίες
Δύο άγγελοι αλητές που με μπρίο μας ταξίδεψαν στο κοινό όνειρο μας
Τα πιο μακρινά και παράξενα μέρη έγιναν ο δικός μας μικρός ναός
Εκεί θα στεγάσουμε πλέον τα πάντα, εκεί θα κουρνιάσουμε κι εμείς
Μέχρι τη λήξη της διαδρομής αυτής και την εκκίνηση κάποιας άλλης...

Έμπηξα στην ψυχή σου δυο αγγέλους
Να μοιάζει η καρδιά σου με ουρανό
Έδιωξα τους κεραυνούς με βέλος
Να μην πονέσουν ότι αγαπώ

Δεν έπαψα ποτέ να σε στηρίζω
Στις στάλες δίψας της ψυχής
Δεν έπαψα ποτέ να σε γυρεύω
Σαν οδηγό σε έβλεπα ζωής

Κι είσαι έρωτας φως μου,
Φόβος και προσμονή
Πόνος και λυτρωμός μου,
Σε ότι με ανησυχεί...
Είσαι εσύ ο θεός μου,
Που μου δίνει αφορμή
Να αντέξω τα πάντα
Σε ότι μπροστά μου βρεθεί
Τα πάντα εσύ, σκοτάδι και αυγή

Έκλεψα από τον ήλιο δυο αχτίδες
Να σε αγκαλιάζουν όταν θα ξυπνάς
Γέμισα τα σύννεφα μ' ασπίδες
Να μην χαλάσουν όσα λαχταράς

Σου γέμισα το είναι με λουλούδια
Τα στήθη με χαρά της προσμονής
Έγινα ένα κομμάτι στη ζωή σου
Από αυτά που δεν είναι μιας στιγμής

Κι είσαι έρωτας φως μου,
Φόβος και προσμονή
Πόνος και λυτρωμός μου,
Σε ότι με ανησυχεί...
Είσαι εσύ ο θεός μου,
Που μου δίνει αφορμή
Να αντέξω τα πάντα
Σε ότι μπροστά μου βρεθεί
Τα πάντα εσύ, σκοτάδι και αυγή