Ξένος ήρθες μέσα στην αγκαλιά μου εκείνο το βράδυ της βροχής
Ξεπλυμένος από κάθε αμαρτία που ριζώνει στο πετσί σου
Με κοιτούσες με μάτια ορθάνοιχτα και γεμάτα απορία, θυμάσαι;
Μα δεν με ένοιαζε ούτε από πού είσαι ούτε για πόσο θα είσαι
Περαστικοί είμαστε σε μια ανηφόρα δίχως τελειωμό στο τώρα
Ανεβαίνουμε προσπαθώντας να αγγίξουμε λίγο από τον ουρανό
Λες και τα σύννεφα θα μπορέσουν να στεγνώσουν τα δάκρυα μας
Λες και ο ουράνιος αγέρας θα πάρει μακριά τις δινές σκέψεις μας
Καθώς αναλύω τα μάτια σου πιστεύω πως είσαι κομμάτι του παζλ
Κι ανήκεις εσύ παντού... Στο τότε, στο τώρα, στο ίσως, στο πάντοτε
Μια άγνωστη αποστολή που τριβελίζει το μοιραίο πεπρωμένο μας
Μισή λύπη και μισή χαρά που αποφάσισαν να φτιάξουν το τέλειο ένα
Δύο άγγελοι αλητές που με τα φτερά τους καλύπτουν τις ατασταλίες
Δύο άγγελοι αλητές που με μπρίο μας ταξίδεψαν στο κοινό όνειρο μας
Τα πιο μακρινά και παράξενα μέρη έγιναν ο δικός μας μικρός ναός
Εκεί θα στεγάσουμε πλέον τα πάντα, εκεί θα κουρνιάσουμε κι εμείς
Μέχρι τη λήξη της διαδρομής αυτής και την εκκίνηση κάποιας άλλης...