Είναι πάθηση?Είναι ψυχασθένεια?Ή μήπως αβίαστη ναρκισσική ικανοποίηση επίμαχων μελών του ανθρωπίνου σώματος?Δράττομαι της ευκαιρίας να παραθέσω την άποψή μου περί της ''δεδομένης ύπαρξης του γεγονότος του Δονζουανισμού'',μιας ανθρώπινης κατάστασης που ταλανίζει τις ''διαταραγμένες'' ψυχές της ανθρώπινης αλαζονίας-εν αρχή τουλάχιστον-πριν εμπνεύσει τα μονοπάτια της λογοτεχνίας για μια δόμηση θρυλικών χαρακτήρων.

Τί ήταν ο Δον Ζουάν(ή Δον Χουάν όπως είναι η ορθότερη προφορά)?Ένα συγκεκριμένο υπαρκτό πρόσωπο της προμεσαιωνικής εποχής,που έδρασε δαιμονίως αφήνοντας το στίγμα του άκρατου ερωτισμού και της υπέρμαχης τάσης του για σαγήνευση και ξελόγιασμα των γυναικείων πληθυσμών που παρέσερνε στο διάβα της γοητείας του?Ήταν μια μεταφορική αλληγορία αναφοράς διαφόρων τυχοδιωκτών που,εκμεταλλευόμενοι τις αγωνιώδεις φιλοδοξίες τους για τέρψη της απαράβατης ''αρχής'' τους για έπαρση και επιβολή της γοητείας προς ''σκανάρισμα'' της γυναικείας ψυχοσύνθεσης(και φυσικά ''γεμίσματος'' ενός πλήθους επίπλων και δη κρεβατοκάμαρας)με απώτατο αποτέλεσμα την επιτήδευση?Θα μπορούσα να υπογραμμίσω πως,νέοι που αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο εκμεταλλευτές της ''μόδας'' της εποχής που απαιτούσε περιπέτεια,αμφισβήτηση και ανυποταξία,με κοινό παρανομαστή βέβαια την ευκαταστασία της οικονομικής διατήρησης βέβαια.Μιλάμε ως επί το πλείστον για αχόρταγους ευγενείς οι οποίοι επιβάλλονταν στις νεαρές κυρίες του μικροαστικού-και όχι μόνο-κόσμου και προσφέρονταν ως φλογεροί εραστές.Άνθρωποι που αποτελούσαν,αλοίμονο, ενδιαφέρουσες προσωπικότητες προς προσπάθεια για ανάλυση,δεδομένου ότι ήταν ''πρώιμα'' ψυχολογικά ''πειραματόζωα''για έναν ερευνητή της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.Άνθρωποι που επιδίδονταν σε ανανεώσεις της έπαρσής τους,του απύθμενου ναρκισσισμού τους,της ανταγωνιστικής τους τάσης-έναντι άλλων ''κυνηγών''-να διαγράψουν μια πορεία καταγραφής των γυναικείων ονομάτων στο ''καρνέ'' της ηθικοπλαστικής τους λίστας.Τυχοδιώκτες που θεωρούσαν ''σπορ'' την ακόρεστη σαγήνευση γυναικών με αντίκτυπο την κοροιδία τους και την καταστροφή της ηθικής τους.

Τέτοια παραδείγματα ανίερων εραστών,ενέπνευσαν τη λογοτεχνία,από τους Ισπανούς πλανώδιους ''ραψωδούς'' της μεσαιωνικής εποχής,φτάνουμε στο Μολιέρο και το ομότιτλο θεατρικό του επικό αριστούργημα.Δον Ζουάν.Άνθρωποι οι οποίοι ρίσκαραν να αντιμετωπίσουν τις συντηρητικές κοινωνίες των συγχρόνων τους,να αμφισβητήσουν τα ανθρώπινα ήθη,να αποτελέσουν μια ''τομή'' στην ανανέωση της ανθρώπινης ψυχολογίας. Είναι η αδιάκοπη ναρκισσική μας τάση να ικανοποίησουμε την εγωπάθειά μας μέσω του ακόρεστου εκφυλισμού και του αισθησιασμού της ερωτικής μας αναζήτησης,ένα βδέλυγμα της ανθρώπινης ηθικής?Η λαγνεία είναι πράγματι ένα απαράβατα θανάσιμο αμάρτημα που παραπέμπει κατευθέιαν στο Πυρ το Εξώτερον?Ή μήπως είναι μια ασυνήθιστη αποκόμιση φαντασιακών και ρεαλιστικών εμπειριών μέσω της ικανοποίησης της ανθρώπινης φύσης:του έρωτα?Το ότι μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στο να προκαλούν και να αμφισβητούν τα ήθη μέσω μιας φαινομενικής ματαιοδοξίας είναι ένα πείραμα των ανθρωπίνων σχέσεων.Είναι μια δοκιμασία. 

Οι χτεσινές φοιτητικές εκλογές σε όλη την ακαδημαική επικράτεια έλαβαν τέλος,με το αναμενόμενο-για αρκετούς-προβάδισμα της ΔΑΠ και την επελαύνουσα επικράτησή της στις κάλπες.Για άλλη μια φορά επετέυχθη ο σκοπός της τήρησης του ''αφεντικού'' στα ακαδημαικά ιδρύματα,με την άρχουσα τάξη των ''γαλάζιων'' τέκνων του Μεγάρου Μαξίμου(γαλάζιο το χρώμα)να παρελαύνουν ακάθεκτοι έμπροσθεν των κάλπεων και των εμβρόντητων συναδέλδφων τους,εκκολαπτόμενων πολιτικών.

Όμως για μένα δεν έχει αλλάξει τίποτε,ακόμα και αν η σημαία της νίκης και της ηγέτιδος τάξης στα ελληνικά πανεπιστήμια λάμβανε χρώμα πράσινο,κόκκινο,πορτοκαλί,φούξια ή όποια άλλη απόχρωση θα μπορούσε να συνθέσει ο ανθρώπινος νους.Γιατί η κρίση στη παιδεία μαίνεται σαν πυρκαγιά ως όπλο του θυμού της φύσης.Μια πυρκαγιά με θύματα τη νεολαία η οποία ελπίζει σε διάσωση.Μια πυρκαγία με θύτες ''κομματικούς'' εμπρηστές οι οποίοι επιδίδονται σε ανηλεές ωφελιμιστικό κέρδος προκειμένου να διάγουν άπλετης προβολής και συντάραξης των υδάτων της μάθησης με τις φάτσες τους και τα λογότυπά τους να κοσμούν τα αμφιθέατρα. Κόμματα τα οποία διοργανώνουν ασυστόλως εκδρομές θερινές,χειμερινές,εύκρατες ή τροπικές,με όπλο την εμπορευματοποίηση της προβολής της πολιτικής τους,παραβλέποντας τους αυτονόητους σκοπούς της δεδομένης πολιτικής ''ύπαρξής'' τους.Ο αγώνας για μια καλύτερη παιδεία υποχωρεί στο βάραθρο και στα έγκατα της απαξίωσης.

Μάλιστα αγαπητοί μου!!Παραδεχτείτε μια φορά ότι δεν έχουμε δει χαίρι από την αφεντιά σας. Δεν επιθυμώ να πάρω το μέρος κανενός πολιτικού φλάρου διότι νιώθω περιφρόνηση προς το κομματικό προσωπείο με το οποίο καλύπτετε την άγνοια της πολιτικής συκγρότησής σας. Εσείς,αναπτυσσόμενοι πολιτικάντηδες οι οποίοι αγνοείτε το γεγονός της πλήρους αταξίας και χαώδους ορυμαγδού στα ελληνικά πανεπιστήμια.Αδιαφορείτε για το γεγονός της έλλειψης δεδομένου καθηγητικού προσωπικού σε ακαδημαικά ιδρύματα τα οποία στοιχιεωδώς διατηρούν την ιδιότητά τους,δηλαδή την υποτυπώδη γνώση που παρέχουν.Αγνοείτε το γεγονός οτι δεν είναι απαραίτητο να ανήκουμε σε συνδικαλισμένη στάμπα κομματικής εμπλοκής στις σχολές,προκειμένου να δυσφορήσουμε ή να νίωσουμε το όνειδος της επαφής με ανούσιες πηγές κίβδηλης αγωνιστικότητας,όπως είστε εσείς.

Όλοι εσείς,φερέφωνα μιας κραυγαλέας πολιτικής αρένας η οποία επαναπαύεται στις πλασματικές δάφνες της δόξας της.Μια δόξα που πληρώνουμε κάθε μέρα με τον ιδρώτα της ανασφάλειας και της ψεύτικης υποταγής μας σε Σύνταγμα που νοσεί υπό τους ήχους μιας εκσυγχρονιστικής δημοκρατίας.Πολιτικοί που παραιτούνται ή επαναπροσλαμβάνονται για να κρυφτούν,σαν ένα σκυλάκι που μόλις έκανε τη κουτσουκέλα του σε χαλί,από τη ρομφαία της υποτελούς δικαιοσύνης σε Κομισιόν και υπέρογκες μονάδες ευρωπαικής διοίκησης.Πολιτικοί που τηρούν σιγήν ιχθύος έναντι των διαχρονικών προβλημάτων της εγχώριας ζωής.Πού είναι οι απαντήσεις σε εκκλήσεις ταπεινοφρώνων πολιτών,οι οποίοι στήνουν αντίσκοινα νυχθημερόν μπροστά από τα Υπουργεία για να ελεήσουν για την ανανέωση των δημόσιων υπηρεσιών?Γιατί μόνο ένας απόστρατος πολτικός καταγγέλει τις άγνοιες της πολιτικής ζωής και τον διατηρούμε σαν κόρη οφθαλμού?Έχει δίκιο?Έιναι πρωτάκουστα αυτά που λέει?Γιατί θεωρούμε πως με μια καταγγελία ''της τιμής των όπλων'' η Πολιτεία θα απλώσει τα χέρια προς παράδοση?Γιατί θεωρούμε πως θα δεχτεί άβουλα να της φορεθούν οι χειροπέδες του Δικαίου και έπειτα να περάσει λαικό δικαστήριο με Ιερά Εξέταση εμάς τους φορολογούμενους?Γιατί διατεινόμαστε πως θα ομολογήσει το αποτρόπαιο έγκλημα της αδιαφορίας,της αμέλειας?Μια Πολιτείαμε κίνδυνο του ισόβιου εγκλισμού?

Όλοι εσείς,νεαροί πολιτικάντηδες της αγωνιστικής εκκόλαψης,πριν βγείτε στο ρίνγκ για να γρονθοκοπήσετε,ως άλλοι Μοχάμεντ Άλι,τον αιμοδιψή αντίπαλο της διαφθοράς του βίου μας,σκεφθείτε μήπως κινδυνεύετε να αποδεχτείτε εξασθενημένα,την ντόπα των μεντόρων σας.