Μαμά....φοβάμαι, μαμά, γερνάω μαμά

και τρέμω να ‘μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς

ωραία, νέα κι ατυχής!!!

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες

τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες

και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου το κριτήριο

πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες...!!!

ότι παίρνει, το παίρνει για πάντα

κι είν' αλήθεια πως μετά τα τριάντα

είναι δύσκολο να κάνεις αρχή...!!!

.....................................................................................................................

.....Έγινα κιόλας τριάντα χρονών......!

Δεν θα απολογηθώ...

Ναι με έχει πιάσει ένα είδος....ρομαντισμού!!!

Φυσικά ακόμα κι εκεί είμαι ανάποδη!!! Ρομαντισμός Κατερίνας!!!

Ενώ στα φυσιολογικά κοριτσάκια αρέσει να κοιτάνε το φεγγάρι αγκαλιά με τον καλό τους που αποκαλούν ενίοτε και τζουτζούκο(!). Ακούγοντας Πλούταρχο να ορκίζονται αιώνια πίστη, αφοσίωση και αγάπη.

Όχι εμένα όλο αυτό με αφήνει παγερά .........αδιάφορη!!!!!!!

Σε εμένα αρέσει κάτι, κάτι, κάτι ...άλλο. Πώς να το εκφράσω.....

Κάτι ....που ο άλλος να είναι λίγο καθίκι(!) να το πω??? Θα το πω. Καθίκι...

Κάτι που να μην τον έχω σίγουρο???

Κάτι που να τον κοιτώ με θαυμασμό???

Κάτι που να τα χάνω όταν τον βλέπω και να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη??

Και όταν επιτέλους φτάνει η στιγμή που μπορείς αυτές τις συλλαβές να τις μεταμορφώσεις σε λέξεις, να "φοβάσαι" να τις πεις μην τυχόν γελοιοποιήσεις εσένα ή ΑΥΤΟΝ... (Ναι mpriza & audioslave, έχετε δίκιο... Αρκεί ΑΥΤΟΣ να μπορεί να μου το εμπνεύσει όλο αυτό και τότε και μόνο τότε θα έχετε τη χαρά να με δείτε ....κοτούλα!!!)

Κάτι σαν τη σχέση της Carrie και του Big....!

(Καλέ ναι!!! Από το "Sex and the City")

Πού το θυμήθηκα??? Μαζευτήκαμε κοριτσάκια και μιλούσαμε με τις ώρες για αυτήν τη σχέση... Σε όλες άρεσε αλλά καμιά (εκτός μιας) δεν θα ήθελε να τη ζήσει.... Ήταν πολύ ψυχοφθόρα!!!

Ε! Μαντέψτε σε ποια κουλή, άρεσε...

Μία ακόμα..............!

Και για να γίνω τελείως ρομαντική......................!

Μην τρελλαθούμε...!!!

Δεν εννοώ τον φοβερό αγώνα που διαδραματίστηκε μπροστά στα τρομαγμένα μάτια μας, το απόγευμα του Σαββάτου, ανάμεσα σε μέλη του ΜΗ...

Άλλωστε τι να πεις για έναν αγώνα που έληξε 13-3??

Τίποτα... Σιωπή...

Όοοοοοοοχι, εννοώ την παράσταση που περίμενα να παρακολουθήσω τοοοοόσο καιρό...!

"Οι παίκτες" του Γκόγκολ στην Πειραματική Σκηνή 

«Στο παιχνίδι είναι όλοι ίσοι. Αν δεν μπορείς, μην παίζεις»

Σ ένα φτηνό ξενοδοχείο μιας μικρής επαρχιακής πόλης, εμφανίζεται ένας έμπειρος χαρτοπαίχτης, που έχει αναγάγει τη χαρτοπαιξία σε υψηλή τέχνη απάτης. Η άφιξή του στο ξενοδοχείο και η συνάντησή του με τρεις επίσης σεσημασμένους χαρτοκλέφτες σηματοδοτεί την έναρξη ενός παιχνιδιού, γεμάτου ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις και ανατροπές. Σ ένα περιβάλλον διαφθοράς, δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος για τίποτα.

Μια άγρια κωμωδία, ένα απολαυστικό σχόλιο για τον «κλέψαντα του κλέψαντος» και το πάθος του τζόγου από τον ιδιοφυή Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ. Σ ένα έργο που ξετυλίγεται σταδιακά, όπως και η στρατηγική ενός ικανού χαρτοπαίκτη, ο συγγραφέας σχολιάζει με σκληρό χιούμορ και εκθέτει χωρίς οίκτο τη γελοιότητα των αρρωστημένων ηρώων του. Όταν η εξάρτηση κυλάει στο αίμα, ο έλεγχος χάνεται και, τότε, ακόμη και ο πιο ικανός μπορεί να ταπεινωθεί.

Μια κλασική, σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα, αριστουργηματική σάτιρα, που συμπληρώνει τον κύκλο του αφιερώματος στο ρώσικο πνεύμα. Ηθοποιός και σκηνοθέτις, βγαλμένη από τα σπλάχνα της Πειραματικής Σκηνής, η Ελένη Μποζά καλείται να αντιμετωπίσει ένα κλασικό κείμενο, δίνοντάς του την ορμή και την φρεσκάδα της νεανικής της ματιάς.

Η ταυτότητα της παράστασης:
Μετάφραση: Ευγενία Κριτσέφσκαγια
Σκηνοθεσία: Ελένη Μποζά
Σκηνικά -κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Κλειώ Μπομπότη

Παίζουν: Νίκος Γιαλελής, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Στέλιος Ιακωβίδης, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Δημήτρης Μοθωναίος, Γιώργος Οικονόμου, Γεννάδιος Πάτσης, Στράτος Σωπύλης, Σωτήρης Τσακομίδης, Γιάννης Τσεμπερλίδης

Τι??? Μόνο εκείνος θα ασχολείται με φαγητά???? 

χα χα χα... ας γελάσω!!!

 Η συγκεκριμένη ημέρα, με τα φαγητά της, ανήκει σε μένα!!!

Αυτή και οι

ξεροψημένες λαγάνες....

 ....βουτηγμένες στην ταραμοσαλάτα

με πολλά, πολλά, πολλά, ααα! ξέχασα... μα πολλά όστρακα!!!

Όλων των ειδών....

Κυδώνια.........                                                        

 Στρείδια.....

                                                 .....Γυαλιστερές

Χταποδάκι στα κάρβουνα........... (Το ξέρω ΔΕΝ είναι όστρακο, άλλαξα κατηγορία....)

                                ή και ξυδάτο...

Όπως καταλάβατε.... Μιλάμε για έναν κοιλιόδουλο άνθρωπο.....!

Άντε βρε, και καλή σας όρεξη ......μάγκες!!!!

Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!

Για να μην με λέτε κάποιοι "ξενερωτάκι", εννοείται όλα αυτά συνοδευόμενα με ουζάκι......!

Αχ! βρε ζωή, πώς μ'έζωσες
ααααααχ! βρε ζωή...

Μια ζωή ονειρεύομαι
και τον κόσμο να γυρίσω
θάλασσες, γη και ουρανό
στα νερά να περπατήσω
και τον κόσμο να γυρίσω
όνειρο - τόσο μακρινό...

Στίχοι : Μιχάλης Γκανάς

Μουσική : Μάνος Αχαλινωτόπουλος

Ερμηνεία : Ελευθερία Αρβανιτάκη

• Αχχ! Ανέκαθεν με κέντριζε το αδύνατο...
• Ανικανοποίητο πλάσμα, εκ γενετής!!!
• Γιατί πουλάκι μου, ανικανοποίητο? Θέλω οι στόχοι μου να είναι ...ουσίας!
• Άλλο η ουσία καλή μου, και άλλο η βλακεία...
• Ωωωωχ, αρχίσαμε... Τώρα τι θα γίνει? Θα συνεχίσουμε το γνωστό παιχνιδάκι να την "λέμε" ο ένας στον άλλο?
• Να το! Πάλι χάνεις την ουσία! Κοιτάς το δέντρο καλή μου. Σταμάτα πια! Υπάρχει  το δάσος!
• Ωραία. Τι να κάνω?
• Πήγαινε πίσω 2-3 βήματα και ξανακοίτα. Άλλαξε οπτική. Σταμάτησε να θες "στα νερά να περπατήσεις"! Ο στόχος σου είναι να κολυμπήσεις!
• Μα αυτό δεν είναι στόχος. Είναι αυτονόητο. Το κάνουν όλοι... Ενώ το περπάτημα...
• Μα, πας καλά, παιδάκι μου? Αυτό που κάνουμε όλοι ονομάζεται ΕΦΙΚΤΟ ενώ αυτό που θες εσύ ονομάζεται ΑΔΥΝΑΤΟ... Οι στόχοι που μπορεί να έχει ο καθένας μας είναι ανάλογα με τις ικανότητές του. Πώς να το κάνουμε τώρα! Δεν είσαι ικανή να περπατήσεις στα νερά!!!
• Μα γιατί, ο Ιησούς, πώς το έκανε??? Εεεε???
• ...............!!!!!!!!!!!!!!! Δεν παίζεσαι!

Σαν γνήσιο κοριτσάκι, διαβάζω πάντα τις εβδομαδιαίες - μηνιαίες αστρολογικές προβλέψεις του ζωδίου μου, αφού πριν τις έχω απαξιώσει και το τονίζω ποτέ μου δεν θα τις πίστευα...

Τώρα αυτά λέω στον περίγυρό μου?? Αυτά λέω στον εαυτό μου για να μην παραδεχθώ πως ναι και εγώ είμαι σαν όλους τους άλλους???

Δεν ξέρω και για να είμαι ειλικρινής δεν θέλω να μάθω....

Έτσι και σήμερα διάβασα (στα πεταχτά) τις αναλύσεις του ζωδίου μου που (καταλάθος!) έχω γραφτεί και μου στέλνουν ενημερωτικό email κάθε εβδομάδα - μήνα - έτος (όχι, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου).

Μεταξύ άλλων, στην πρόβλεψη του Μαρτίου, περιείχε αυτήν την μικρή παράγραφο.... 

 "Μην πέσεις στην άγονη παγίδα της εσωστρέφειας και του «κάτι μου φταίει αλλά δεν ξέρω τι». Και κυρίως μην σκεφθείς ότι αυτοί που αγαπάς σε εγκατέλειψαν γιατί το σενάριο λέει ότι είναι η δική σου ανασφάλεια που σου δημιουργεί τέτοιου είδους φόβους."

Έπαθα ένα μικρό εγκεφαλικό! Λες??? Λες κάθε φορά που "κάτι" με πιάνει να είναι μόνο οι δικές μου ηλίθιες ανασφάλειες??? Λες να μην είναι η φοβερή, τρομερή και πάντα διορατική(!) διαίσθησή μου???

Αμάν!!!!! Αν ισχύει αυτό καταστράφηκα!!! Αλλάζουν όλα... Δηλαδή, για να καταλάβω, από λάθος έκλεισα όλες τις πόρτες του παρελθόντος μου... Από λάθος άνοιξα κάποιες άλλες...

Τι λες τώρα....! Μπααααααα, αποκλείεται... Εγώ, ποτέ, δεν κάνω λάθη... Ποτέ... Ναι, ποτέ... (Στις πόσες φορές, μπορώ να το πιστέψω??) Για παν ενδεχόμενο, ...ποτέ!!!

Αααααααααχ! Ηρέμησα, τώρα....

Σιγά μην είμαι εγώ ένα ανασφαλή μεγαλο-κοριτσάκι που αναλώνεται στο να την τρώνε οι κάθε είδους αμφιβολίες και κάθεται και πιστεύει προβλέψεις ζωδίων....!

Χα, χα, χα! Ας γελάσω!!!

Ή μήπως .........να μην γελάσω???