Tony Stark. Τρισεκατομμυριούχος, διάνοια, απόφοιτος του ΜΙΤ στα 17 του, εφευρέτης, επιχειρηματίας, γοητευτικός, γυναικάς, υπερβολικός, αλαζόνας, μισογύνης, αλκοολικός, κυνικός, εγωιστής, καλοπερασάκιας. Επικεφαλής των Stark Industries, κατασκευαστικής βιομηχανίας συστημάτων και εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας, μεταξύ των οποίων και οπλικών συστημάτων, διαδέχτηκε μετά την ενηλικίωσή του τον Obadiah Stane, δεξί χέρι του πατέρα του και επικεφαλή του ομίλου Stark αμέσως μετά τον θάνατο του μπαμπά Stark.Με μια λέξη κ..όπαιδο.

Ο Stark πηγαίνει στο Afghanistan για μια παρουσίαση πυραύλων, το καμάρι της σειράς 'Ελευθερία' , τους πυραύλους 'Ιεριχώ'. Εκεί πέφτει θύμα επίθεσης από τρομοκράτες που χρησιμοποιούν όπλα δικής του κατασκευής και απαγάγεται. Τα θραύσματα από τις εκρήξεις της επίθεσης δεν μπορούν να αφαιρεθούν από το στήθος του κι ένας γιατρός, επίσης κρατούμενος των Ταλιμπαν, τοποθετεί έναν ηλεκτρομαγνήτη που συνδέεται με μια μπαταρία αυτοκινήτου στο στήθος του για να κρατάει τα θραύσματα μακρυά από την καρδιά του. Οι Ταλιμπάν του δίνουν διωρία μια εβδομάδα να κατασκευάσει τον πύραυλο Ιεριχώ και του παρέχουν ότι χρειάζεται. Αντί για τον πύραυλο όμως, κατασκευάζει την πρώτη στολή του Ironman, δραπετεύει και στη συνέχεια επιστρέφει στις ΗΠΑ μετά από 3μηνη κράτηση και μια εμπειρία που τον κάνει να αλλάξει τρόπο ζωής και φιλοσοφία. Στην συνέντευξη τύπου που ακολουθεί, ανακοινώνει την κατάργηση του τμήματος κατασκευής οπλικών συστημάτων της εταιρείας. Η ιστορία του Iron Man ξεκινά.

Σχετικά με την υπόθεση, χειροκροτώ ανεπιφύλακτα. Είναι αμερικανιά, αλλά καλή αμερικανιά, και ενώ στην αρχή της ταινίας θα πείτε "άντε και παράτα μας ηλίθιε Αμερικάνε που τα ξέρεις όλα", η αντιπολεμική στάση του Iron man και η ουσία, ότι δηλαδή ο Stark θέλει να κλείσει το τμήμα όπλων γιατί συνειδητοποιεί ότι στην τελική προκαλούν πόνο την κάνουν αρεστή στα ματια του σκεπομενου θεατή.

Η ταινία καταφέρνει να μείνει πιστή στο κόμικ, με τις απαραίτητες προσαρμογές στην καθημερινότητα των αρχών του 21ου αιώνα (δηλαδή με τους Ταλιμπάν ως κακούς, οι Αμερικανοί είναι πάντα οι καλοί) και δεν μας κάνει να αρχίσουμε τις συγκρίσεις (γκουχ, γκουχ, X-Men, γκουχ, Fantastic Four, γκουχ, Ghost Rider, γκουχ). Είναι παραγωγής Marvel Studios, επομένως οι άνθρωποι της Marvel αποφάσισαν επιτέλους να μην παραχωρούν πλέον τα δικαιώματα χαρακτήρων σε άλλα studios, αλλά να κάνουν κουμάντο οι ίδιοι στους ήρωες που δημιούργησαν. Αν έχετε υπομονή κια έχετε ιδέα από κόμικ, μην φύγετε όταν αρχίσουν να πέφτουν οι τίτλοι, καθώς στο τέλος έχει μια σκηνή που μας προιδεάζει για άλλες 3 ταινίες τουλάχιστον. Αν σας λένε κάτι τα ονόματα Nick Fury, Ant-Man/Giant-Man, The Wasp, Captain America, Thor, Hulk & Avengers, θα πηδάτε από τη χαρά σας.

Δεν θα σας ζαλίσω με περισσότερες λεπτομέριες. Η ταινία είναι απολαυστική, ακόμη κι αν δεν είστε φαν του είδους, δεν θα περάσετε άσχημα. O Iron Man δεν είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες, αντίθετα θα τον έλεγα αντιπαθητικό. Από άποψη ηθοποιών, είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη κατά τη γνώμη μου μεταφορά ήρωα της Marvel στη μεγάλη οθόνη (αν έλειπε η Kirsten Dunst από τον Spiderman, τότε θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα). Ο Robert Downey Junior είναι ο Tony Stark/ Ironman. Είναι πάρα πολύ φυσικός, δεν βιάζεται και μοιράζει την ενέργειά του όπου και όσο χρειάζεται. Ο Jeff Bridges θα πρέπει μαζί με τον Ian McKellen να δημιουργήσουν την δική τους ομάδα για να διδάσκουν στους επόμενους κακούς των ταινιών με superheroes πώς να κάνουν τη δουλειά τους. Απλά εξαιρετικός ως Obadiah Stane. Η Gwyneth Paltrow, αν και δεν την χωνεύω, κάνει τη δουλειά της ως Pepper Pots, και ο Terrence Howard ανταποκρίνεται στο ρόλο του James Rhodes, αν και η φωνή του είναι λίγο τσιριχτή για συνταγματάρχη της πολεμικής αεροπορίας. Πολύ καλοί επίσης ο γιατρός Yinsen και ο κακός Αφγανός Raza. Και φυσικά το cameo του δημιουργού του Iron Man, του θρύλου Stan Lee, ως... Hugh Hefner! Στα αρνητικά ο virtual οικιακός βοηθός Jarvis. Δυστυχώς δεν είδαμε τον συμπαθητικό μεσήλικα φαλακρούλη κύριο που αγαπήσαμε στα κομικ.

Μην περιμένετε 2 ώρες γεμάτες μπουνιές, οι σκηνές δράσης είναι πολύ καλά ζυγισμένες, χωρίς να είναι υπερβολικές, αλλά και χωρίς να χάνουν την λάμψη τους. Δεν πρόκειται να βαρεθείτε σε καμιά σκηνή (Kinezes_trexoun_gymnes ο πρωταγωνιστής ποτέ του δεν κοιτάει αγέλαστος βλοσυρά...). Η ταινία έχει ευχάριστο και καλοδεχούμενο χιούμορ, με τις δοκιμές του Σταρκ στην στολή του Iron Man, το πάρτυ στο τζετ και γενικά τις ατάκες του Σταρκ όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Σας την συνιστώ χωρίς δεύτερη σκέψη, ακόμη κι αν ακούτε το όνομα Iron Man για πρώτη φορά. Ραντεβού τον Ιούνιο με την νέα ταινία του Hulk.

Αξιολόγηση: 8/10

SOUNDTRACK

Και πάμε στο soundtrack. Το λάτρεψα. Δύο μπάντες θα γράψω. AC/DC & Black Sabbath. Hard Rock & metal αίσθηση σε όλη την ταινία. Η μουσική επένδυση είναι του Ramin Djawadi και πορώνει τον θεατή. Η ταινία ανοίγει με AC/DC και κλείνει με τη μουσική των Black Sabbath να πέφτει μόλις ξεκινούν οι τίτλοι. Ακολουθεί η λίστα των κομματιών στο cd.

1. Driving With The Top Down (03:09)
2. Iron Man [2008 Version] (01:05)
Performed by John O'Brien & Rick Boston 3. Merchant Of Death (02:14)
4. Trinkets To Kill A Prince (03:07)
5. Mark I (03:53)
6. Fireman (02:09)
7. Vacation's Over (03:34)
8. Golden Egg (04:12)
9. DamnKid (01:12)
Performed by DJ Boborobo 10. Mark II (02:47)
11. Extra Dry, Extra Olives (01:43)
12. Iron Man (03:30)
13. Gulmira (04:05)
14. Are Those Bullet Holes? (02:00)
15. Section 16 (02:33)
16. Iron Monger (04:45)
17. Arc Reaktor (03:55)
18. Institutionalized (03:49)
Performed by Suicidal Tendencies 19. Iron Man (00:20)
Performed by Jack Urbont

Στη φωτογραφία, τα Ριζά Χαλκιδικής του Δήμου Ζερβοχωρίων πριν από ένα χρόνο και κάτι σε όλη τους τη δόξα. Δίπλα περίπου στο σπίτι που βλέπετε να χτίζεται μπροστά έχει η μαμά ένα χωράφι, μάλλον εκεί με βλέπω να κάνω εξοχικό {αν κάνω}. Στο βάθος, η λίμνη Βόλβη.

Καλησπέρα σας και καλό μήνα. Στο σημερινό ποστ θα συνεχίσουμε την εξιστόρηση της τρέλας των διακοπών του Πάσχα. Η ημ/νία που γίνεται το ποστ δεν είναι τυχαία. Έχει άμεση σχέση και με την Πρωτομαγιά.

Β' ΜΕΡΟΣ: Μ.Σάββατο - Δευτέρα του Πάσχα

Το πρόγραμμα που ακολουθεί τηρείται σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια. Το Μ.Σάββατο είναι η χειρότερη μέρα. Πραγματικά. Άγριο πρωινό ξύπνημα για να κοινωνήσουμε. Και την έχω πει τη μαμά μου, ξυπνάω ανάποδα, μην γκρινιάζεις. Κάθε χρόνο η μαμά έχει όλο και περισσότερο άγχος για να προλάβουμε τον άναργο παπά. Το Μ.Σάββατο το πρωί όμως τη δικαιολογώ- ποτέ δεν ξέρεις τι ώρα θα τελειώσει ο παπάς. Θα 'ναι 10, θα 'ναι 10.30, θα 'ναι 11+..;Ανάλογα με το αν έχει δουλειές να κάνει μετά.

Η ουσία είναι ότι πριν κοινωνήσουμε κολαζόμαστε και πάμε μαλωμένες με τη μαμά στην εκκλησία. Αλλά είναι παράδοση ο καυγάς το πρωί του Μ.Σαββάτου, δεν γίνεται να το χαλάσουμε...

Η συνέχεια επιφυλάσσει γιαγιά και μαμά με έντερα, συκωτάκια και κατσίκι. Καθαρίζουμε το κατσίκι από τριχούλες και άλλες βρωμιές για να ψηθεί την Κυριακή, ετοιμάζονται τα υλικά της μαγειρίτσας και με θέλει η μαμά πάνω από το κεφάλι της να κρατάω τα πόδια του κατσικιού και να ακούω τη γιαγιά να σχολιάζει πως πρέπει να καθαριστεί το κατσίκι. Κάθε χρόνο. Πάντα. Είμαστε παραδοσιακοί, είπαμε.

Πριν την ανάσταση γίνεται ο πανικός. Πάντα με φωνάζουν να ετοιμαστώ, όλο εμένα φωνάζουν. ΝΑ μην αργήσω, και θέλω μια μέρα, και ούτε νύφη να πήγαινα και άλλα υποκοριστικά. Μερικές φορές μαλωμένοι πάμε στην εκκλησία, αλλά πάντα το κρύβουμε γιατί κοινωνήσαμε το πρωί και δεν θέλουμε να κολαστούμε μέρα που είναι.

Αφού κάνουμε συνοπτικά όπως κάθε γνήσιος νεοέλλην ανάσταση, 12.20 είμαστε ήδη ξεντυμένοι -εκτός αν βγούμε με τον αδερφό μου- και τρώμε σοκολάτες, τσουρέκια και μαγειρίτσα οι υπόλοιποι (εγώ δεν είμαι της σούπας). Αρχίζει και η οικογένεια να χορεύει στο σαλόνι με το πρόγραμμα της ΝΕΤ ή του ΑΝΤ1 (άλλα κανάλια δεν πιάνει χωρίς χιόνια) και γρήγορα για ύπνο γιατί ο μπαμπάς πάντα λέει ότι 7 θα μας σηκώσει για το κατσίκι, άσχετα αν δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ την ευχή του.

Η Κυριακή του Πάσχα είναι η μέρα που ο μπαμπάς μου είναι πιο ευτυχισμένος. Θα φάει σούβλες και θα πιεί όσο θέλει και το απόγευμα που θα πέσει για ύπνο θα ροχαλίζει τρισευτυχισμένος. Βρίσκει και ένα σταθμό με ξεχασμένες εκτελέσεις δημοτικών και αναλαμβάνει το ψήσιμο στις σούβλες. Είναι κορυφαίος ψήστης, εκτός από μια φορά που παραέψησε το κοκορέτσι και το φάγαμε μόνο αυτός κι εγώ που μας αρέσουν τα καμμένα. Ο ρόλος μου περιορίζεται στο να φέρνω βούτυρο για το γίδι και το κοκορέτσι, πιάτα, ποτήρια, πιρούνια και τσίπουρο όταν τελειώνει. Ο μπαμπάς όλη μέρα είναι σαν υπερκινητικό 8χρονο. Χωρίς υπερβολή.

Την Πρωτομαγιά μερικές φορές ξαναψήνει (αν πέσει πολύ μετά το Πάσχα βέβαια) κατσίκι και κοκορέτσι και ευχαριστιέται 2 φορές σούβλες και τσίπουρα. Χαλάλι του όμως. Το Πάσχα είναι για το μπαμπά μου τελικά. Και αυτό γιατί ενώ μου αρέσει κι εμένα το κοκορέτσι, κάνω την λάντζα πλένοντας όλα τα πιάτα και τα ταψιά που είναι γεμάτα λίγδα. Η φετινή χαρά ήταν η δίχρονη Παναγιώτα, το μωρό της ξαδέρφης μου που είναι μια γλύκα και είχε 15 άτομα πάνω από το κεφάλι της να χαίρονται με κάθε γκριμάτσα της. Σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος κάνει σαν μωρό και ποιος όχι...

Και φυσικά Δευτέρα του Πάσχα τρώμε το κατσίκι που συνήθως κάθεται και μας κοιτάει την Κυριακή γιατί έχουμε σκάσει από άλλα καλούδια που χλαπακιάζουμε ενώ γυρνάνε οι σούβλες...

Άντε, να είμαστε γεροί και του χρόνου να τις γυρίσουμε τις σούβλες μας...