Την πλακόστρωτη πλατεία της Leicester γλύφει το νερό και εγώ δίχως ομπρέλα στη μέση να χαζεύω τη μεγάλη οθόνη που έστησαν προφανώς για τις ανάγκες κάποιας πρεμιέρας...προβολείς και φώτα που σε υπνωτίζουν... Eισπνοή... Eκπνοή... Ιδέα!!! Τρέχω γρήγορα σε ένα κιόσκι και αγοράζω 2 εισιτήρια για θέατρο. Χαρά μεγάλη... Θα είναι μια έκπληξη για τη Δέσποινα...έχουμε ζοριστεί αρκετά τον τελευταίο καιρό...μας χρειάζεται μια ανάπαυλα...η ζωή δεν είναι μόνο δουλειά και διάβασμα.

    Δευτέρα 20 Νοεμβρίου ώρα 19:15 βρισκόμαστε στην είσοδο του Her Majesty's Theatre, το οποίο από το 1986 αποτελεί το σπίτι για την παραγωγή του Andrew Lloyd Webber, The Phantom of the Opera, βασισμένο σε ένα θρύλο που εμπνεύστηκε ο Gaston Leroux το 1911.

    Δεν ξέρω τι προσδοκίες είχαμε... Ωστόσο αυτό που βιώσαμε τις 3 ώρες στη ζεστή αίθουσα του θεάτρου δεν περιγράφεται με λόγια... Μαγεία... Έκσταση... Ερμηνείες που σε καθηλώνουν, μουσική πλεγμένη από 7 βιολιά, 1 βιόλα, 1 τσέλο, 1 κοντραμπάσσο, 1 άρπα, 2 φλάουτα, 1 όμποε, 1 κλαρινέτο, 1 φαγκότο, 2 τρομπέτες, 1 τρομπόνι, 3 κόρνα, κρουστά, πλήκτρα...όλα να υποτάσσονται στις κινήσεις της μπαγκέτας.

    Αξίζει ένα ταξίδι στο Λονδίνο απλώς και μόνο για να το απολαύσετε...

   "Think of me, think of me fondly
    when we've said goodbye.
    When you find
    that, once again, you long
    to take your heart back and be free
    If you ever find a moment,
    spare a thought for me..."

   "You were once a friend and a father,
    then my world was shattered.
    Wishing you were somehow here again...
    knowing we must say goodbye...
    try to forgive, teach me to live...
    give me the strength to try..."

   "Past the point of no return-
    no going back now:
    our passion-play has now, at last, begun...
    Past all thought of right or wrong-
    one final question:
    how long should we two wait before we 're one...?"

   "The Phantom of the Opera is there...inside your mind...
    Sing! My Angel of Music!!!"