Σήμερα, το κυριακάτικο ένθετο Υ.Γ της κυπριακής εφημερίδας ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (http://www.phileleftheros.com/) είχε θέμα τα Blogs.

Το Υ.Γ, το διαβάζω μανιοδώς από την ημέρα που κυκλοφόρησε για διάφορους λόγους οπότε και σήμερα, ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο θέμα, δεν θα μπορούσε να μην το μελετήσω.

Παρόλο που είμαι άνθρωπος του ίντερνετ πραγματικά έμεινα άναυδη με το τι συμβαίνει στον κόσμο, και κυρίως σε Ελλάδα και Κύπρο με τα blogs. Διάβασα διάφορα και ομολογώ ότι επισκέφτηκα τα περισσότερα από τα blogs που αναφέρονταν στα κείμενα. Και είδα πολύ καλά πράγματα, και λιγότερο καλά.

Το δικό μου blog, αν θυμάμαι καλά, το άνοιξα ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ πριν από μια εβδομάδα, μετά από επιστροφή στο σπίτι από μια έξοδο γεμάτη...κρασί. Την επόμενη ημέρα σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν κακό να το "στήσω" κάπως γι' αυτούς που έστω και καταλάθος θα έμπαιναν στον κόπο να το επισκεφτούν.

Απόψε, συνηδειτοποίησα ότι κάποιοι άνθρωποι με τίμησαν με την επίσκεψη τους. Και είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι το είδαν ως το λίγοτερο αδιάφορο :) αλλά από την άλλη σκέφτηκα... "πως να τους φάνηκε άραγε;". Ήρθε στο μυαλό μου το σημείο στο Υ.Γ που διάβαζα ότι ας μην φτιάχνουμε, λέει, βαθυστόχαστα blogs, ούτε αυτό, ούτε εκείνο, ούτε και τ' άλλο. Ένιωσα λίγο περίεργα στην αρχή γιατί η δικιά μου σελίδα όλο κι όλο δυο στίχους έχει μέσα. Και για κάποιους, το περιεχόμενο των συγκεκριμένων τραγουδιών σίγουρα είναι ... κάπως. Για 'μένα όμως είναι ακόμα πιο κάπως :)

Το ξανασκέφτηκα όμως και κατέληξα σ' ένα συμπέρασμα.

Ο καθένας που κόπτεται να δημιουργήσει μια σελίδα την κάνει για τους δικούς του λόγους. Ο επισκέπτης μ' ένα klik μπορεί ν' αποφασίσει κατά πόσο θα μείνει ή θα την κάνει. Το blog μου δημιουργήθηκε καταλάθος. Αλλά όσο περνούν οι μέρες, νιώθω ότι  βρήκα μια δικιά μου γωνίτσα στον απέραντο κυβερνοχώρο. Και θα την κάνω ότι θέλω. Μαζί με φίλους άγνωστους. Κι αυτό.... έχει πολύ περισσότερη σημασία από το να κάτσω να σκέφτομαι αν αυτό που πάω να δημοσιοποιήσω είναι πεζό, δακρύβρεχτο ή κωμικό!