Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι μ' ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο
Σ' ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά και το μυαλό μου που είναι πάλι θολωμένο στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά
Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο