Xτες το βράδυ πάλι έκανες βόλτες στα όνειρα μου.. με δυο κουβέντες σου μου ψυθίρισες λόγια που με πονάνε... <ΕΓΏ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΩ;;>

Όχι δεν με πλήγωσες... με σκότωσες αργά και μεθοδικά.. δεν φταις εσύ.. όχι.. εγώ φταίω.. εγώ σου έδωσα το μαχαίρι.. εγώ σου έδειξα που πονάω.. εσύ απλά εκεί χτύπησες... κι εγώ.. συνεχίζω να ανασαίνω κλέβοντας ματιές που δεν μου ανήκουν... κοιτωντας χαμόγελα που δεν μου χαρίστηκαν...κι ας με άδειασες...

Αν με χρειαστείς ξέρεις που θα με βρεις.. άφησα την ψυχή μου ένα ξημέρωμα του βουνού στην αγκαλιά σου... ξέχασα τη σκέψη μου σε δυο λόγια σου..

Εκεί θα είμαι πάντα ψυχή μου... εκεί που με άφησες..