Από την Γαύδο ως την Αντίπαρο,

 φτηνό ήταν το εισιτήριο:

μια παιδική ασπρόμαυρη φωτογραφία,

ένα παιδί με ηλικιωμένα μάτια,

μια προδοσία που δεν κόστισε και πάρα πολλά,

κι ένας καθρέφτης  για τυφλούς ακροατές….

Κι απ΄ την Στυλίδα ως την Χαλκιδική,

πέντε γραμμές στο χάρτη,

πέντε γραμμές θανάτου παρά τρίχα,

και τρέλας από ανάγκη…

ένα λευκό φόρεμα που σπάει στις λάσπες,

Και μια μικρή ξυραφιά στο κάτω μέρος της ματιάς,

εκεί ακριβώς

που επωάζονται τα μελλούμενα λάθη…

Παράξενη Γεωγραφία, μου χρεώνεις να μάθω ζωή μου…Αταίριαστα χρώματα δίνεις.

Όταν ήμουν παιδί, κοιτούσα τον χάρτη,

κι ονειρευόμουν.

Τώρα με κοιτάζει εκείνος,

          κι ειρωνεύεται…