Ημέρα απεργίας σήμερα! Στο σχολείο νέκρα. Οι μισοί καθηγητές έλειπαν και οι άλλοι μισοί ψιλομετάνιωναν που τελικά ήρθαν. Τα παιδιά όπως πάντα στον κόσμο τους με μία μεγάλη πλειοψηφία τους να λείπει. Το τεράστιο προαύλιο ήταν παραδόξως άδειο και μία πρωτόγνωρη ησυχία είχε απλωθεί.

Όταν επιτέλους μας διώξανε, μετά από τέσσερις ώρες που δεν έλεγαν να περάσουν(σας το λέω κάποιος είναι χαλάσει τα ρολόγια όλων μας γιατί η ώρα δεν περνούσε!), είπα να κατέβω στο κέντρο. Είχε πορεία!

Πήρα λοιπόν την τσαντούλα μου και όλο χαρά ξεκίνησα! Τελικά κατάλαβα που είχαν πάει όλοι οι μαθητές και το σχολείο ήταν άδειο! Όλες οι καφετέριες γεμάτες! Όλα τα παγκάκια πιασμένα! Κόσμος στα πεζοδρόμια και στους δρόμους. Φανάρια να αναβοσβήνουν, πεζοί να παραβιάζουν το κόκκινο, ένας συναγερμός αυτοκινήτου να σφυρίζει μανιασμένα και να μου τρυπάει τα αυτιά, ένα σκυλί να με ακολουθεί συνεχώς....ΤΡΕΛΑ!

Και σε αυτό το σημεία απαιτώ να μου δωθούν συγχαρητήρια! Μια σταλιά πόλη και κατάφερα να χαθώ! Αλλού μου είπαν να πάω, αλλού πήγα! Μπλέχτηκα! Κόσμος παντού, αστυνομία παντού, ο ήλιος να με χτυπάει και ένα κομμωτήριο που δεν ήξερα που στο καλό ήταν!

Ωχ ναι...φτάσαμε στην μεγάλη αποκάλυψη! Ημέρα απεργίας και πορείας, αγωνιστική ημέρα κι εγώ έτρεχα στα κομμωτήρια!(ο πληθυντικός μπαίνει για έμφαση). Μια σοφή απόφαση καθώς τα μαλλιά μου τελευταία έχουν εξαγριωθεί! Κάτι έχουν μαζί μου! Τα πείραξα; Τα πλήγωσα; Τα έκαψα; Δεν μπορώ να καταλάβω πού έχω φταίξει και με ταλαιπωρούν τόσο πολύ...

Όπως και να'χει, στο εντελώς ξαφνικό μου ήρθε μια φλασιά και θυμήθηκα που ήταν το κομμωτήριο. Στροφή 180 μοιρών και σε ένα πεντάλεπτο έφτασα.

Ποτέ μου δεν συμπάθησα τα κομμωτήρια. Δεν μου αρέσει η αίσθηση ότι κάποιος άλλος πιάνει τα μαλλιά μου. Με τα χρόνια το συνήθισα. Επίσης, ποτέ δεν πετυχαίνει το κούρεμα που ζητάω! Δυο δάχτυλα κόψιμο ζητάω και βγαίνω αγνώριστη!

Αυτή τη φορά, και μέχρι τώρα δηλαδή, είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Όχι, δεν πραγματοποίησα τις απειλές μου για...κούρεμα ψυχπαθή με άσπρη τούφα στη μέση(...κρίμααααααα). Την επόμενη φορά...

Μόλις συνειδητοποίησα ότι τόσην ώρα γράφω για...τρίχες! Ντροπή μου! Αντί να γράψω κάτι που να αρμόζει στο όλο κλίμα εγώ γράφω για τα μαλλιά μου!

Και φτάσαμε στο τέλος και αυτού του ποστ! Σήμερα δεν είχε ειδήσεις! Μου κακοφάνηκε λίγο. Οι κακές συνήθειες δεν κόβονται τόσο εύκολα...

Είκοσι σελίδες μου έμειναν για να τελειώσω το βιβλίο που διαβάζω(όποτε και αν προλάβω) εδώ και μια βδομάδα. 40MB μνήμη μου έχουν μείνει στο κινητό και δεν φτάνουν για να περάσω όσα τραγούδια θέλω. Δύο Depon έχουν μείνει στο κουτάκι, αύριο προμήθειες. Ελάχιστη μπαταρία έχει μείνει στο laptop και βαριέμαι να ψάχνω για το καλώδιο και το φορτιστή.

Καλησπέρα σε όλους!