(ή αλλιώς το τραγούδι πώρωση των τριών τελευταίων ημερών)

Τέρμα! Είμαι πια σίγουρη ότι όλοι έχουμε πέσει θύματα μίας παγκόσμιας συνωμοσίας! Ο ύπουλος Αφέντης-Χρόνος σε συνεργασία με όλα τα εργοστάσια ρολογιών έχει αποφασίσει να μας κάνει ένα ανελέητο σπάσιμο νεύρων!

Κλασσικό παράδειγμα η σημερινή ημέρα! Τρεις ώρες ήμουν κλεισμένη σε μία τάξη με αρκετά παιδιά που τον ήθελαν τον Ηρώδη τους! Στις οποίες τρεις ώρες έπρεπε να γράψω έκθεση για την Βουλή των Εφήβων. Με όλα τα…παιδάκια να τσιρίζουν και να ρωτάνε τα πιο απίθανα πράγματα(μα πείτε μου είμαι εγώ η κακιά; Of course not! Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω…). Πότε πέρασαν τόσο γρήγορα τρεις ολόκληρες ώρες; Εγώ πού ήμουν; Τόσο πολύ είχα απορροφηθεί από το γράψιμο που ούτε που κατάλαβα τόσα κουδούνια που χτύπησαν; Πότε άρχισα να γράφω, πότε τελείωσα ακόμα δεν έχω καταλάβει…

Και ενώ αυτές οι τρεις ώρες πέρασαν σαν να ήταν τρία λεπτά, το δράμα ήρθε μετά. Ένα τέταρτο μαθήματος(γεωμετρίας…ουδέν σχόλιον! Είπαμε, δεν είμαι κακιά!) δεν πέρναγε! Μα δεν πέρναγε με τίποτα! Και πόσο να αντέξεις; Με τον πονοκέφαλο να πιάνει καινούργια ρεκόρ και τις μαθηματικές ασυναρτησίες να πηγαίνουν σύννεφο…

Πάντα είχα περίεργη σχέση με τον χρόνο…και πάντα ασυγχρόνιστη! Όποτε χρειαζόμουν λίγη άνεση χρόνου οι ώρες περνούσαν σε ρυθμούς ταχύτητας φωτός! Όποτε ήμουν άνετη και χαλαρή όλα έτρεχαν τόσο γρήγορα!

Μετά την επιτυχημένη εκστρατεία κατά του πρωινού ξυπνήματος και των ξυπνητηριών(μαραφέτια του διαβόλου!) ήρθε η στιγμή να ξεκινήσουμε και την εκστρατεία κατά του χρόνου! Διεκδικούμε επιλογή ρυθμών ζωής, ρύθμιση των ρολογιών με βάση το προσωπικό ωράριο του καθενός και κατάργηση του πρωινού ξυπνήματος(αυτό το αίτημα έχει μείνει από προηγούμενο post…δυστυχώς ακόμα δεν πραγματοποιήθηκε!).

Το παίζω επαναστάτρια τελευταία…τι να πει κανείς….άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, άβυσσος!

Α ναι! Αύριο νομίζω αλλάζει η ώρα…κάποιος παίζει με τα νεύρα μου!