…μάθε γέρο γράμματα, ή επί τω πιο τρέντυ, δια βίου μάθηση.

Με στείλανε, αγαπητοί εν ΜΗ αδελφοί, από την υπηρεσία μου σε σεμινάρια κατάρτισης όλη την τρέχουσα εβδομάδα. Αντικείμενο: στατιστική ανάλυση δεδομένων με τη χρήση του πακέτου Excel. Φάγαμε πακέτο δηλαδή κανονικότατο. Έξι ώρες μπροστά στον υπολογιστή με τα τετραγωνάκια του Excel να βρίσκονται απλωμένα απειλητικά μπροστά στα τσακίρικα και απελπισμένα καστανά μου μάτια, και να επιστρατεύω όλη τη φαιά ουσία που μου έχει απομείνει για να ανασύρω από τα κατάβαθα της μνήμης μου συναρτήσεις, παραγώγους, τυπικές αποκλίσεις, διάμεσες τιμές, γραμμικές παλινδρομήσεις, κλίσεις, τεταγμένες και αβεβαιότητες. Όλα, λοιπόν είναι αβέβαια, και αυτό που μετράμε κάθε φορά είναι το ποσοστό της αβεβαιότητας. Το μόνο βέβαιο είναι ο θάνατος (-Θρασύβουλας). Πως μου’ ρθε αυτό πάλι;  Πάει τα χω χάσει, το κεφάλι μου έχει γίνει κοτόσουπα.

Άσε που την ευλογημένη ώρα του σχολάσματος, λόγω του ότι η σχολή βρίσκεται δίπλα από τη Σιβιτανίδειο στην Καλλιθέα, βρίσκομαι ξαφνικά σε μια θάλασσα από λυκειόπαιδα emo, trendy, gothic, metal και διαφόρων άλλων φυλών και ειδών του ζωικού και φυτικού βασιλείου (όχι Κωστέτσου, όξω από δω, φτου). Πράγμα άκρως καταθλιπτικό, διότι συνειδητοποιείς πλέον την ηλικιακή άβυσσο που σε χωρίζει από την ηλικία που ακόμα δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι την έχεις αποχωριστεί εδώ και πολλάαα-πολλάα χρόοονια…

Και σαν να μην έφτανε αυτό, την τελευταία μέρα έχουμε και τεστ αξιολόγησης να δούνε λέει τι μάθαμε…πάω να διαβάσω λίγο μη γίνω και ρόμπα λουλουδάτη…