Αυτή η μέρα ήταν κάτι μαγικό για μένα.Ένιωσα να πετώ στα σύννεφα και να χάνομαι σε μυριάδες χιλιάδες αστερισμούς που διαλύονταν με χάρη στον ορίζοντα....Διέσχισα με ταξί τη Μητροπόλεως ώσπου να φτάσω στον υπόγειο, επίγειο παράδεισο που είχε τη δύναμη να εκπληρώσει τη μια και μοναδική μου επιθυμία....Να φτιάξω ένα δικό μου ντέμο!!!Κατέβηκα ένα ένα τα σκαλιά προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που μου συνέβαινε....Την ώρα που μπήκα στο στούντιο ένιωσα τον ενθουσιασμό να σμίγει με τη λογική μου και το συναίσθημα προκαλώντας μου αμηχανία....Έκατσα σε μια καρέκλα, συστήθηκα με τον ηχολήπτη και του έδωσα τη δουλειά μου, το έργο μου....Έγνεψε ενθουσιασμένος και είπε ότι σε δυο τρεις μέρες θα το ετοιμάσει....Μέχρι που τελικά το όνειρο χάθηκε σαν το νερό που πέφτει απ'τη βρύση, γιατί ο ηχολήπτης, ''για προσωπικούς λόγους'' ματαίωσε τη συνέχεια....Ίσως τελικά, αυτό να πρέπει να είναι ένα δίδαγμα για όλους....

Ζήσε το όνειρο, όμως ποτέ μη στηριχτείς πάνω του!!!