Μια φορά κι έναν καιρό, στην μακρινή και αρχαία Θήβα ζούσε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Αντιγόνη. Μαμά της ήταν η Ιοκάστη και πατέρας της ο Οιδίποδας. Βέβαια αυτό είναι τελείως σχετικό καθώς ο Οιδίποδας τύχαινε να είναι και γιος της Ιοκάστης(κοινώς χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα). Πέρα από αυτό το μικρό προβληματάκι που οδήγησε στην αυτοτύφλωση του Οιδίποδα και στην αυτοκτονία της Ιοκάστης, γαλήνη και ευτυχία επικρατούσε στην πανέμορφη οικογένεια. Η Αντιγόνη είχε τρία αδερφάκια την Ισμήνη, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Δεν ήταν μόνο πολύτεκνη οικογένεια αλλά και βασιλική! Έτσι ζούσαν όλοι χαρούμενοι στο παλάτι της Θήβας. Μετά βέβαια ορφάνεψαν και τα παιδάκια έμειναν μόνα τους.

Κάθε ιστορία όμως που σέβεται τον εαυτό της έχει κι έναν κακό. Μέσα στις σκιές του παλατιού λοιπόν(ήταν και μεγάλο και ως γνωστόν εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ρεύμα για να φωτίζεται ολόκληρο) ο Κρέοντας, αδερφός της Ιοκάστης και θείος της Αντιγόνης, ορεγόταν τον θρόνο για την πάρτη του. Είχε και έναν γιό, τον Αίμωνα.

Επίσης κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της πέρα από έναν κακό οφείλει να έχει και ένα love story της προκοπής. Η Αντιγόνη λοιπόν ερωτεύθηκε τον Αίμονα(ναι τον ξάδερφό της...αυτό θα πει αγαπημένη οικογένεια!) και ο Αίμονας ερωτεύθηκε την Αντιγόνη.

"Αίμονα, Αίμονα! Γιατί να σε λένε Αίμονα; Αρνήσου τον πατέρα σου και έλα να με πάρεις!"

"Και πού να σε πάω;"

"Όπου θες! Μαζί σου παντού! Όμως πρέπει να μου αποδείξεις πρώτα την αγάπη σου προτού σου δωθώ!"

Έτσι ο Αίμονας σκάλισε μία καρδούλα και μέσα τα αρχικά Α+Α πάνω σε ένα δέντρο ως απόδειξη της αγάπης του. Η Αντιγόνη τον πίστεψε και τελικά ενέδωσε. Το κακό βέβαια ήταν ότι το δεντράκι βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το παλάτι(δεν μπορούσαν να χαράξουν την αγάπη τους σε κανέναν αγρό!) και ο Κρέοντας γρήγορα αντιλήφθηκε το φλογερό αυτό love story!

Ο Κρέοντας μόλις κατάλαβε ότι ο γιός του λιγουρευόταν την ανηψιά του(δεν θέλω να σχολιάσω το αιμομικτικό περιεχόμενο...) έγινε πυρ και μανία!

"Βρε δεν κάνει αυτή για σένα!"

"Κάνει! Και θα την πάρω με παπά και με κουμπάρο!"

"Παιδί μου τί αναχρονισμούς τρως ώρες ώρες! Αχ πανάθεμά σε! Καρδιακό θα με κάνεις!"

"Λέγε ό,τι θες! Εγώ την Άντι την αγαπώ!"

"Μα δεν έχει προίκα!"

"Έχει το ένα τέταρτο του παλατιού!"

"Και τι να το κάνω εγώ το ένα τέταρτο; Να το δώσω αντιπαροχή και να αγοράσω τριάρι στο κέντρο;"

Ο καυγάς πατέρα και γιού ήταν μεγάλος. Όλο το παλάτι τους άκουσε. Τελικά, λόγω έκτακτης επικαιρότητας, αποφάσισαν να δώσουν τόπο στην οργή.

Η έκτακτη επικαιρότητα ήταν ένας ακόμα μεγαλύτερος καυγάς μεταξύ Ετεοκλή και Πολυνείκη. Τα δύο αδέρφια είχαν καταλήξει σε μία συμφωνία όσον αφορά τα δικαιώματά τους πάνω στον θρόνο. Είχαν συμφωνήσει να μοιράζονται το βαρύ καθήκον της βασιλείας ανά ένα χρόνο. Πρώτος κυβέρνησε ο Ετεοκλής.΄Όμως του καλάρεσε η εξουσία και έγραψε κανονικά τον αδερφό του στα παλιά του τα παπούτσια.

"Μα τον Έρκειο Δία Ετεοκλή! Κατέβα απ'τον θρόνο! Είναι σειρά μου να κάτσω!"

"Πάρε ανατομική πολυθρόνα! Εγώ απ'τον θρόνο δεν σηκώνομαι!"

Τρομερός καυγάς! Τελικά ο Πολυνείκης κατέφυγε στο Άργος όπου παντρεύτηκε την κόρη του Άδραστου. Πίσω στην Θήβα όλα πήγαιναν καλά. Η Αντιγόνη ξεμοναχιαζόταν με τον Αίμονα, ο Κρέοντας προσπαθούσε να τους κάνει τσακωτούς, ο Ετεοκλής έκανε ό,τι ήθελε και η Ισμήνη απλά καθόταν σε μια γωνιά και δεν ενοχλούσε κανέναν.

Ώσπου μια μέρα έγινε το αναπάντεχο! Ο Πολυνείκης μαζί με τον πεθερό του καί πολλούς στρατιώτες κύρηξε πόλεμο στην Θήβα! Η τελευταία διαπραγμάτευση έγινε μπροστά στα τείχη της πόλης.

"Open the door brother and give me the throne!"

"Come and get it re!"

Θεαματικές μάχες! Αλλά επειδή κατά βάθος είμαι υπέρμαχος της ειρήνης δεν θα μπω σε εμετικές λεπτομέρειες. Τελικά και τα δυο αδέρφια αλληλοσκοτώθηκαν. Και μετά άρχισαν τα όργανα!

Ο Κρέοντας μόλις είδε τον θρόνο ακέφαλο αναφώνησε "Να η ευκαιρία!" και αυτοανακυρήχθηκε βασιλιάς! Διέταξε να θάψουν με τιμές τον Ετεοκλή επειδή θυσιάστηκε για την πόλη ενώ αντίθετα άφησε τον Πολυνείκη άθαπτο για να τον φάνε τα όρνια. Ποιός είδε την Αντιγόνη και δεν την φοβήθηκε!

Το πήρε πατριωτικά η κοπέλα και αποφάσισε να θάψει μόνη της τον Πολυνείκη. Του είχε κάποια ιδιαίτερη αδυναμία καθώς μικρά συνέχεια παίζανε κλέφτες και αστυνόμους και σπάγανε τα νεύρα στον Ετεοκλή που επέμενε να παίξουν κρυφτό. Βρίσκει λοιπόν την Ισμήνη και της ανακοινώνει την απόφασή της.

"Τα πολλά λόγια είναι φτώχια Ισμήνη! Πάω να θάψω τον Πολυνείκη. Θα έρθεις;"

"Τσου"

"Γιατί καλέ;"

"Δεν μπορώ! Είμαι ιδιαίτερα σοκαρισμένη!"

Η Ισμήνη αποδείχτηκε κότα(μετά συγχωρήσεως κιόλας) και έτσι η Αντιγόνη πήρε ένα φτυάρι και κίνησε προς το πτώμα. Εντωμεταξύ στο εντελώς άσχετο εμφανίστηκαν από το πουθενά οι γέροι της Θήβας(ο Χορός) και νόμιζαν στα γεράματα ότι ήταν χορεύτριες. Έκαναν λοιπόν ένα θεαματικό σόου με χορό και τραγούδι. Το πανέμορφο σόου διέκοψε ο Κρέοντας ο οποίος από την ξαφνική εξουσία είχε ψωνιστεί.

"Σωπάστε όργανα! Έρχεται ο ένας και μοναδικός Κρέων! Προσκυνήστε!"

Και για να γίνει πιο δραματική η υπόθεση εμφανίστηκε, και αυτός από το πουθενά, ένας φύλακας.

"Άρχοντα μου κακά μαντάτα! Κάποιος έθαψε το πτώμα!"

"Τί; Τρεχάτε να τον βρείτε! Ούτε μισή μέρα βασιλείας δεν έκλεισα και άρχισαν οι ανταρσίες!"

Μεσολαβεί άλλο ένα μπαλετάκι των γερόντων και ο φύλακας επανέρχεται θριαμβευτής.

"Εύρηκα! Εύρηκα! Τάξε μου άρχοντα!"

"Τρεις μέρες άδεια μαζί με τα οδοιπορικά! Λάλα το!"

"Πιάσαμε τον δράστη! Να την!"

Και μπαίνει μέσα η Αντιγόνη.

"Αλίμονο! Η ανηψιά μου!"

Σοκαρίστηκε ο Κρέοντας! Κορίτσι πράγμα να του πηγαίνει κόντρα, ανήκουστο! Βέβαια σκέφτηκε λίγο πονηρά και κατάλαβε ότι μπορούσε να απαλλαχθεί(αυτός και ο γιός του) από αυτήν μια και καλή.

"Το έκανες κοπέλα μου;"

"Ναι θείε...oops I did it again!"

"Ομολόγησε! Πάρτε την! Ο αιώνιος σύντροφός σου θα είναι πια ο Άδης!"

"Και ο Αίμονας θείε;"

"Ο Αίμονας θα βρει κάποια πιο όμορφη και πιο πλούσια! Μουχαχα!"

"Ω την δύσμοιρη! Ω τάφε μου, κρεβάτι νυφικό, σπίτι μου στην βαθιά την γη κι αιώνιο κελί μου!"

"Ωχ...το έριξε στον μονόλογο..." μουρμούρισε ο Κρέοντας και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Κλείνουν λοιπόν την Αντιγόνη σε μια σπηλιά και την αφήνουν να πεθάνει. Ο Αίμονας μαθαίνει τα μαντάτα και έντρομος τρέχει στον πατέρα του.

"Ρε πατέρα! Έλεος δηλαδή! Έχεις ξεπεράσει κάθε όριο!"

"Σεβασμός στον πατέρα σου ανάγωγε!"

"Ελευθέρωσε την Αντιγόνη τώρα!"

"Όχι!"

"Καλά! Θα αυτοκτονήσω και θα μάθεις!"

Ο Κρέοντας δεν τον πήρε στα σοβαρά αλλά τελικά ο Αίμονας έκανε ό,τι είπε.

Να μην τα πολυλογούμε ο απολογισμός αυτής της τραγωδίας είναι:

• Ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης αλληλοσκοτώνονται
• Η Αντιγόνη πεθαίνει
• Ο Αίμονας αυτοκτονεί
• Η Ευριδίκη αυτοκτονεί επειδή αυτοκτόνησε και ο γιός της ο Αίμοντας
• Ο Κρέοντας μένει ολομόναχος, παθαίνει κατάθλιψη και μανία καταδίωξης.

Τελικά η πιο κερδισμένη είναι η Ισμήνη. Της έμεινε ένα ολόκληρο παλάτι για τον εαυτό της και καλοπέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή της!

Ηθικόν δίδαγμα: αν τα γράψω έτσι αύριο θα με πάρουν με τις πέτρες...τρίζουν τα κόκκαλα του Σοφοκλή! Ευτυχώς έφυγε νωρίς και δεν πρόλαβε να δει τα αίσχη που γράφουν οι σύγχρονοι μαθητές(μέσα σ'αυτούς κι εγώ!)