Τέρμα τα ρύζια, τέρμα οι μπομπονιέρες.

Ούτε έξοδα στολισμού, ούτε φωτισμού.

Εννοείται πως ο άλλος δε θα ξεροσταλιάζει με τα λουλούδια στο χέρι για το κλασσικό ακαδημαϊκό τέταρτο. Εννοείται πως η άλλη δε θα του τσακίζει τον κάλο στο γνωστό Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα.

Με συνοπτικές διαδικασίες και εντελώς μεταξύ μας...για να αποφύγουμε και το κακό μάτι...κανονίζουμε στις 10πμ συνάντηση με το πεπρωμένο...όσο κρατήσει αυτό...

Ορίστε που φοβόντουσαν οι παλιοί ότι θα φτάσουμε σε εποχές όπου η υπογραφή μας δε θα έχει καμία ισχύ και όλα θα επισφραγίζονται με ένα τσιπάκι εμφυτευμένο στο δεξί χέρι. Ακόμα και σε αυτό το προοδευτικό βήμα μία τζίφρα πρέπει να τη βάλεις.

Το καλό είναι πως ένα τέτοιο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης σου εξασφαλίζει δάνειο πρώτης κατοικίας και ρυθμίζει θέματα συνταξιοδοτικά, κληρονομικά και παιδιά. Σε περίπτωση που ο ένας από τους δύο συντρόφους χαιρετήσει τον κάτω κόσμο, αυτός που επιζεί έχει κληρονομικό δικαίωμα στο 1/6 αν έχει παιδιά που προηγούνται, στο 1/3 αν υπάρχουν άλλοι συγγενείς κληρονόμοι και σε όλη την περιουσία αν δεν υπάρχουν άλλοι συγγενείς.

Το κακό είναι πως ξεχνάμε τα λεφτά που δίνουν οι συγγενείς στο έθιμο του Κρεβατιού, όπως επίσης και τις μαξιλαροθήκες γεμάτες με φακελωμένα 50ευρα (το λιγότερο) όπως συμβαίνει στην Κρήτη ( ολόκληρη περιουσία μαζεύεις εκεί αν σκεφτείς ότι σε κάθε γάμο καλούν 1000-1500 άτομα).Επίσης υπάρχει η περίπτωση να γυρίσεις ένα απόγευμα από τη δουλειά σου και να βρεις ένα γράμμα κολλημένο στην πόρτα σου. Είναι η κοινοποίηση του δικαστικού επιμελητή ότι ο σύντροφος την έκανε για άλλες πολιτείες αλαργινές...τουλάχιστον δεν πρόκειται για έξωση...πάλι καλά.

Το μεγαλύτερο δράμα όμως θα ζήσουν οι πεθερές...τέρμα οι εποχές των παχιών αγελάδων και των παρεμβάσεων για τις ετοιμασίες του γάμου, το γλέντι, το όνομα των εγγονιών κλπ κλπ.

Έλα να πέφτουν οι υπογραφέεεεες!!!!!

Υ.Γ Δεν είμαι υπέρ ούτε κατά..το επεξεργάζομαι ακόμα. Άλλωστε είναι κάτι το οποίο συμβαίνει ήδη εδώ και πολλά χρόνια, απλώς τώρα το επισημοποιούμε.