Eιχα  υποσχεθει, ένα  ποιημα,  του Καβαφη,  σε αγαπημενο  προσωπο.

Δεν είναι ευκολο, να παρεις την την ζωη σου, να την πας μακρια,να παλεψεις να χτισεις, καινουργια ονειρα καινουργια οραματα, καινουργιο αυριο.

Να μοχθεις, και όταν φτανει η πολυποθητη στιγμη, να θετεις εν αμφιβολω, ολη αυτή την προσπαθεια, τα ξενυχτια , τις προσδοκιες…

‘Το παλεψα ,δεν  ξερω αν θα είναι αρκετο ,για την  Ελλαδα.΄

Ένα πτυχιο, ένα εισιτηριο ,για την ζωη, ποια ζωη, ποια χωρα;

Μια μηχανη κιμα είναι, που αλεθει ,ονειρα , οραματα ,ποθους,προσδοκιες,αλλα ας μη της το πω, γιατι θα την πληγωσω…

ΤΟ       ΠΡΩΤΟ     ΣΚΑΛΙ

Εις  τον Θεοκριτο  παραπονιουνταν

Μια μερα ο νεος ποιητης Ευμενης ‘

΄΄Τωρα δυο χρονια περασαν που γραφω

κ΄ένα ειδυλιο εκαμα μοναχα.

Το μονον αρτιον μου εργον είναι.

Αλλοιμονον,ειν’ υψηλη το βλεπω,

 Πολύ υψηλη της Ποιησεως η σκαλα

κι απ’ το σκαλι το πρωτο εδώ που ειμαι

ποτε δεν  θ΄’ ανεβω ο δυστυχισμενος’’

Ειπ’ ο Θεοκριτος   ‘Αυτά  τα λογια

Αναρμοστα  και  βλασφημιες  είναι.

Κι αν εισαι στο σκαλι το πρωτο , πρεπει

Νασαι υπερηφανος  κ’ ευτυχισμενος.

Εδώ  που εφτασες , λιγο δεν είναι

Τοσο που εκαμες , μεγαλη δοξα.

Κι αυτό  ακομη  το σκαλι το πρωτο

Πολύ από τον κοινο  τον κοσμο απεχει.

Εις το σκαλι για να πατησεις τουτο

Πρεπει με το δικαιωμα σου  ν’ασαι

πολιτης εις των ιδεων την πολι.

Και δυσκολο στην πολι εκεινην είναι

Και σπανιο  να σε πολιτοφραφησουν.

Στην  αγορα της βρισκεις  Νομοθετας

Που δεν γελα κανενας τυχοδιωκτης.

Εδώ που εφθασες , λιγο δεν είναι

Τοσο που εκαμες , μεγαλη δοξα.

Συγχαρητηρια , για την  προσπαθεια , ολοψυχα καλη επιτυχια .

Να εχεις παντα το κουραγιο και τις αντοχες, να  το παλευεις.

Χρονια σου πολλα , δημιουργικα  και ευτυχισμενα.

ΥΓ.

Σ’ευχαριστω,  για την  αφορμη,  να  επικοινωνησω με  έναν  μεγαλο  Ποιητη, μετα από χρονια…