Τοπος, «δευτεροκλασατος» να δανειστω εκφραση αγαπημενου φιλου, «Φαλτσο», η επωνυμια  του  χωρου,  κατι θα θυμιζει  δεν μπορει…

Βουλεβαρτο σπασμενων ονειρων, υπεγραψα…

Ενας  χωρος  που στεγαζε, ονειρα , ταξιδια, οραματα, φιλιες φτερουγισματα, τραγουδια…

Ο Γιωργος , ο Θοδωρης, ο Νικος , ο Νικος η Δωρα  ο Χαρης, κ’αλλοι φτωχοδιαβολοι, η φτωχοαγγελοι,  παιδια , που ηθελαν  να υπαρχουν, να εχουν ένα στιγμα, παιδια ενός κατωτερου η ανωτερου  θεου, δεν εχει σημασια.

-Πηρε ο Θοδωρης , θα ερθει αποψε. –Ποιος  Θοδωρης, οΘοδωρης απαντα ο Γιωργος

και η καρδια κλωτσαει αγρια , οι μνημες ποταμι, διχως φραγμα, ατια ατιθασα καλπαζουν…

Ο στρατιωτης που δηλωσε  Σρατηγος Αεροποριας, για να μη του τα σπανε και που ένα απογευμα  στην Πετρα ειδε να ερχονται οι νεοι, και μεσα σ’αυτους μια ψηλη φιγουρα « Τι θελω εγω εδώ γαμω το ξεσταυρι μου…» και μαγκες  αυτος είναι δικος μου κατω τα χερια από τον ψηλο, είναι φιλος.

Και είναι φιλος.

Και γιατι αναστεναξε η Πετρα, από καψωνια αγγαριες, γελια, κλαμματα, τραγουδια…

Οι δυο βραδιες με αυτοσχεδια ορχηστρα  στο ΚΨΜ, η μερα που εσπασαν οι βρυσες από το χιονι και επρεπε να παρεις νερο για ξυρισμα, από ψυγειο καναδεζας, να παρουσιαστεις στην πρωινη αναφορα, για αδεια μετα από μηνες…

Η νυχτα  που η ψηλη φιγουρα , μετα από εξοδο – ειχαμε πιει το Βοσπορο- ηθελε να’ανεβουμε από την πλαγια με τα βουρλα και γλυστραγε π’αναθεματο…

Η την φορα  που ο άλλος εμπαινε  στο Ταγμα σουρωμενος , τραγουδωντας για σπασιμο Ανταρτικα…

Αυτος λοιπον ο Θοδωρης μετα από χρονια στο Φαλτσο.

Και ο Γιωργος  και ο Νικος και η μπαντα  και οι βραδιες  και τα τραγουδια, οι ποθοι οι ερωτες τα φτερουγισματα.

Το  παλκο,  και η «Πιρογα» μεσα στα  αλλα  και ενας καυμος, καυμος που βασταει χρονια…Αγαπη που σε λεγαμε Αντιγονη… και ένα …πεδιο βολης φτηνο…

Στοχοι σε πεδιο βολης φτηνο, αγαπημενοι «ΔΕΥΤΕΡΟΚΛΑΣΑΤΟΙ»…