Ή αλλιώς, η σύγχρονη πραγματικότητα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Σημείωση: Το παρακάτω κείμενο περιέχει εκφράσεις και λέξεις που μπορεί να θεωρηθούν προσβλητικές. Οι απόψεις της συγγραφέως δεν έχουν σκοπό την άμεση προσβολή κανενός ανθρώπου που φέρει κάποια από τις ιδιότητες που αναφέρονται, αλλά την ανάδειξη μιας κατάστασης από τη δική της οπτική γωνία και τον προβληματισμό επί των αναφερόμενων ζητημάτων.

Σήμερα ταξίδεψα μέχρι τη Σίνδο στο ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης για εγγραφή στο Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων (Εκμεταλλεύτηκα την τρύπα του μηχανογραφικού για το 10% των θέσεων, τελευταία χρόνια που ισχύει η ασύδοτη κατάθεση μηχανογραφικών, από του χρόνου κομμένα αυτά).

Επειδή δεν έτυχε να ξαναπάω από εκεί γιατί δεν χρειάστηκε, δεν γνώριζα τα κατατόπια. Ήμουν σίγουρη όμως ότι θα βρω κάποιον φοιτητή από τον "φοιτητικό σύλλογο"του ΤΕΙ για να με κατατοπίσουν (βλέπε πρόσφατο ποστ στο blog -Sadahzinia- το οποίο ισχύει για την κάθε επικρατούσα φοιτητική παράταξη στην οποιαδήποτε σχολή)

Δεν πρόλαβα να πλησιάσω την είσοδο στο κτίριο διοίκησης και μια κοπέλα με ρώτησε αν είμαι για τις εγγραφές. Προφανώς μικροδείχνω γιατί κανείς δεν φαντάστηκε ότι είμαι σχεδόν 24 μέχρι που είδαν την ταυτότητά μου. Η κοπέλα με πλάκωσε στην ανάκριση και εγώ έκανα το βλάκα. Στα 200 μέτρα σταματήσαμε στο τραπεζάκι της ΔΑΠ και είχε μάθει όνομα, με σύστησε στο τραπεζάκι (εγώ έβοσκα επίτηδες αλλού και δεν χαιρέτησα η αγενέστατη κανένα) και αγνόησε τις 2 φορές που της είπα ότι δεν είμαι νέα και έχω ξανακάνει εγγραφή και απλά να μου δείξει ΠΟΥ ειναι η γραμματεία.

Ας πούμε ότι είναι θέμα συναδελφικής αλληλεγγύης και με παρέλαβε άλλη κοπέλα λες και είμαι πακέτο προς παράδοση, την οποία την ρώτησα απλά που είναι η γραμματεία. Εκεί με άφησε.

Εδώ ξεκινά το καλό. Σ' ένα γραφείο ανάμεσα στις γραμματείες καθόταν και κοπελιές μικρότερες από μένα και τα λέγανε. Υπάλληλο ΔΕΝ είδα. Μάλλον φυλάνε το γραφείο τα κορίτσια. Σίγουρα δεν ήταν γραφείο συλλόγου φοιτητών. Τι δουλειά είχαν σε εκείνο το γραφείο οι κοπελιές; Τι δουλειά έχουν σε ένα γραφείο διοίκησης φοιτητές χωρίς να βρίσκεται το προσωπικό μέσα;

Συνεχίζω το ταξίδι μου στη γραμματεία της σχολής. Παίρνω το φάκελο με τα χαρτιά, τα οποία πρέπει να τα συμπληρώσω. Έρχεται ΤΡΙΤΟΣ πάντα πρόθυμος φοιτητής για να με βοηθήσει να συμπληρώσω. Κατσικώθηκε στο σβέρκο μου κυριολεκτικά. Το μόνο που χρειάστηκα  ως βοήθεια ήταν τα αρχικά της Σχολής. Ξέρω ότι στο πεδίο που ζητάει Νομό που γεννήθηκα τι θα συμπληρώσω, ξέρω πως λένε τη μάνα μου και τον πατέρα μου και ξέρω ότι θα τσεκάρω το κουτάκι με το γράμμα 'Θ' (αν είχα πουλί θα τσέκαρα το 'Α'!!!).  Προσφέρθηκε να μου γνωρίσει και μια κοπέλα που τελειώνει το τμήμα και είναι πιο παλιά στα κατατόπια. Ο πρήχτης πάει να πιάσει άλλα νεαρά φοιτητούδια αφού επιτέλους κατάλαβε ότι δεν τον είχα ανάγκη. Εννοείται ότι δεν θυμάμαι κανένα από τα ονόματα των 3 φοιτητών.

Στη γραμματεία τώρα, η κυρία που έκανε τα χαρτιά μου ήταν εμφανώς ενοχλημένη γιατί δεν γράφτηκα με τη βοήθεια φοιτητών. Άρχισα να ρωτάω χαζά πράγματα και εκνευρίστηκε.  Έκανα και την ψιλοκουφή και είχε πλάκα πως μου μιλούσε. Προφανώς, αν δεν σε πιάσουν οι φοιτητές δεν πρόκειται να φύγεις χωρίς νεύρα από εκεί μέσα. Μόνο οι φοιτητές των παρατάξεων γνωρίζουν πως γράφεσαι. Οι υπάλληλοι στη γραμματεία δεν είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να απαντούν στις απορίες σου, δεν είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να ανέχονται τη χαζή συμπεριφορά σου, καθώς δεν είναι αυτοί που ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ για να σου λένε αυτά που πρέπει σε εγγραφές μέσω των ΦΟΡΩΝ που πληρώνεις σαν πολίτης για να έχεις δημόσια διοίκηση.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου σήμερα, μετάνιωσα οικτρά που υπήρξα μέλος φοιτητικής παράταξης (έστω και για ένα χρόνο, από επιλογή μου χωρίς να με πιέσει ο οποιοσδήποτε). Μετανιώνω γιατί ήμουν κι εγώ έστω και στον ελάχιστο βαθμό εργάτης στο χτίσιμο ενός νοσηρού συστήματος που κάνει κουμάντο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπό τους ήχους της Καλομοίρας και του Χατζηγιάννη και επιβάλει τους δικούς του όρους στον τρόπο λειτουργίας των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μετανιώνω γιατί επέτρεψα με την μετέπειτα αδιαφορία μου να φωλιάσουν τα σκουλήκια των κομματικών (έτσι είναι στην ουσία και το ξέρουμε όλοι) παρατάξεων ΒΑΘΕΙΑ στο σύστημα, να το φτάσουν σε σημείο σίψης  και να ορίζεται η πανεπιστημιακή δράση και ζωή από τις ορέξεις της κάθε κομματικής γραμμής και κατά πόσο ο καθηγητής τα έχει καλά με τις παρατάξεις.

Ντροπή σε όλους όσους επέτρεψαν την απαξίωση της ανώτατης εκπαίδευσης και το ξεπούλημα της στα συμφέροντα του κάθε καρεκλοκένταυρου και του κάθε βουλευτή, υπουργού και παρατρεχάμενου κομματόσκυλου. Ντροπή σε όσους φοιτητές νομίζουν ότι με το να είναι μέλη μιας φοιτητικής παράταξης (ανεξαρτήτως χρώματος) έχουν το δικαίωμα να κάνουν κουμάντο στο πως θα λειτουργεί η κάθε σχολή και να περνούν τα μαθήματα επειδή γλείφουν τις κατουρημένες ποδιές του κάθε παχύδερμου που το μόνο που κοιτάει είναι η πάρτη του.Και δυστυχώς οι αυριανοί μας πολιτικοί θα είναι μερικά γλειφτρόνια από τις κομματικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια, μερικά παράσητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Και ντροπή σε όλους όσους έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται αλλά δεν αντιδρούν γιατί τους κυβερνά ο εαυτούλης τους και το χρήμα.

Η μεταρρύθμιση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν χρειάζεται να αρχίσει από το ν+2 και τους αιώνιους φοιτητές, από τα συγγράμματα και την περικοπή των "τρελών" και "παράλογων" φοιτητικών προνομίων που τόσο πολύ πια επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από τη ραχοκοκκαλιά του συστήματος και τα γρανάζια του. Οι φοιτητές είναι το λάδι στα γρανάζια, ένα λάδι που θα μπει και θα βγει. Οι καθηγητές και η διοίκηση είναι όμως αυτοί που του επιτρέπουν να επιβιώνει.

Αλλά όταν οι φοιτητές κάνουν καταλήψεις και διαδηλώσεις, το μόνο που βλέπουμε και γνωρίζουμε (φυσικά μέσω δελτίων ειδήσεων) είναι τα επεισόδια από εξωπανεπιστημιακούς τραμπούκους και δηλώσεις από εκπροσώπους παρατάξεων στην κάμερα. Νομίζετε δηλαδή ότι όταν μερικοί φοιτητές διαμαρτύρονται (οι υπόλοιποι βολεύονται) είναι για να χάσουν εξεταστική και μάθημα ή γιατί είναι καλομαθημένοι; Σιχάθηκα να βλέπω και να διαβάζω απόψεις από ανθρώπους που δεν ζουν μέσα στις σχολές και δεν ξέρουν τι είναι πανεπιστήμιο.

Αν θέλουμε να βγει ο τόπος αυτός από τη σαπίλα, πρέπει να την διώξουμε κάποια στιγμή σαν έθνος από τη ρίζα της. Και η ρίζα της είναι στα πανεπιστήμια.

ΦΤΟΥ ΜΑΣ!