Μια και έρχεται πολύ γοργά

του Φθινόπωρου η μπόρα

μ’ έπιασε και μένα για πράγματα καλοκαιρινά

έτσι να μιλήσω…Μα τώρα; Ναι τώρα…

Αυγουστιάτικα λοιπόν και έχουμε συναυλία

εγώ πίτα από τη ζέστη, αλλά έπαιζε λέει ο Φοίβος

θα ήτανε καλός ο κόσμος, καλή κι η κομπανία

και ερρίφθη λοιπόν ο κύβος

Στα νησιά μας τώρα δεν νοείται συναυλία

που μακριά θα΄ναι από της θάλασσας τη μελωδία

και μεταξύ μας, το όλο σκηνικό, η όλη ιστορία

ένα και ένα είναι για γκομενϊστορία

Αλλά αγνοούσα για τη φάση αυτή πολλά

ας πούμε πώς για καθίσματα προτιμούν τις βάρκες!

Αμέ…δεν είναι Μέγαρο εδώ παιδιά

και βρίσκεσαι να ακούς τις νότες μέσα από τις τράτες

Ούτε ήξερα πώς τα τουριστάκια

-όχι πώς πάνε πίσω βέβαια και οι ελληνίδες-

μεθάνε τόσο πολύ από θάλασσα και παλαμάκια

που ολούθε σκορπίζουν του έρωτα ακτίνες

και δε τη βγάζεις καθαρή μακάρι και να έχεις

δέκα κουτιά από εκείνα με τα μπλε χαπάκια!

Εντάξει τώρα τον Φοίβο δεν τον κάνεις για ροκά

αλλά η μουσική ήταν δυνατή, χαβαλετζίδικη,

που μαζί με θάλασσα και φεγγάρι-γαμώ τα σκηνικά-

την έλεγες μια συναυλία όσο δεν πάει εφετζίδικη

Είχε και μια τραγουδίστρια πάνω στη σκηνή

καλή σε στίχο, σε φωνή και με ξανθά μαλλιά

αλλά μην ακούτε, ότι και να λένε για μια ξανθή

δεν είχε παρόλα αυτά και ξανθά μυαλά

Για τους άντρες τραγουδιστές…

σάμπως ξέρω και εγώ;

Σπάνια βλέπετε οι φιγούρες οι αντρικές

μου εντυπώνονται στο θυμικό

Το συμπέρασμα το γενικό;

Pall mal δεν ήταν και κακό-άντε ήτανε καλό-

Με το τέλος της βραδιάς αρκούντως ταιριαστό

καθώς άφησε άφθονες υποσχέσεις

ξέρετε τώρα για το πονηρό

αλλά ποτέ μη στηρίζεσαι στων διακοπών τις σχέσεις

Τελικά αυτή η αγάπη, η καλοκαιρινή

με έντομο μου φαίνεται ότι μοιάζει

εκείνο ντε που μια μέρα ζει

και ύστερα-το ίδιο κιόλας βράδυ-τα τινάζει

Και αυτό το λέω, όντας καμένος,

ότι είθισται τα όνειρα μιας θερινής βραδιάς

πολύ γρήγορα να ξεφτίζουνε, όταν με μένος

τα φυσήξει ο φθινοπωρινός βοριάς

Και τώρα που τα φέρνω στο μυαλό μου

ξέχασα να πω, πώς είμαι μέσα στον καφενέ

με τα γερόντια πόκα παίζω, σε καλό μου

και έχω φουλ του ρήγα με βαλέ

Άξιζε τον κόπο αλήθεια εκείνη η μέρα

-που πάς με φουλ του δέκα ρε χαλέ;

Και δε πα να’ ταν μια φευγαλέα τρέλα...

Είχε τόσο μα τόσο χαβαλέ…