Το μυαλό μου τις νύχτες, μου θυμίζει παιδάκι

μάταια που το κοιμίζουν για να ξεκουραστεί…

Κάνει πως ροχαλίζει, κοροϊδεύει τους πάντες

μα όταν κλείσουν την πόρτα, τρέχει έξω να βγει.

Το μυαλό μου τις νύχτες συνεχώς τριγυρίζει,

σ’ όνειρα αλητεύει μ’ άγνωστες συντροφιές…

Κουβεντιάζει μαζί τους και του βάζουν  ιδέες,

ραντεβού κι άλλα κλείνουν σε καινούριες γωνιές.

Το μυαλό μου τις νύχτες μοναχό του χτυπιέται,

το τρομάζει η πάλη μα καλύπτει κενά.

Σαν τελειώνει ο αγώνας , νικητής δεν υπάρχει ,

μόνο πάθη σβησμένα που ανάβουν  ξανά.

Το μυαλό μου τις νύχτες ποιος το μεταμορφώνει

από αθώο κουτάβι σε αδάμαστο  άτι

και  καλπάζει σε μέρη για άλλους που δεν υπάρχουν

πάντοτε αναζητώντας το κρυφό μονοπάτι;

Copyright ©   : gkou