Και να που κιότεψες…

Από το στόχο σου για πάντα παραιτήθηκες,

από τον ίδιο τον εαυτό σου, πως ηττήθηκες;

Του Δον Κιχώτη τη στολή άδικα ντύθηκες…

στους ανεμόμυλους του φόβου σου διαλύθηκες.

Και να που κιότεψες…

Πελαγωμένος μέσα στους σαθρούς συλλογισμούς,

οικτρά νοθεύεις τώρα παλιούς προορισμούς.

Σ’ αναζητήσεις άτοπες  πια αναλώνεσαι

και σε άβουλο όργανο μεταμορφώνεσαι…

  Και να που κιότεψες…

 Το «αλλού» που χρόνια  σε λυτρώνει απαρνήθηκες,

 Στα εύκολα και  στα μικρά  εγκλιματίστηκες …

Τοπίο λεηλατημένο  οι ιδέες σου

που το βεβήλωσαν οι νέες οι παρέες σου.

Και να που κιότεψες….

Ξαγκιστρωμένος από κείνα που υποστήριζες,

οράματα, ιδανικά ,κι αρχές  βαθύρριζες ,

νωχελικά σέρνεις το βήμα προς το αύριο

σα  θεατρίνος σε αδιάφορο σενάριο…