Για πότε ξημέρωσε;

Ζηλιάρη ήλιε γιατί μάζεψες τα αστέρια μου;

Τώρα που  θα ‘χω  να ξορκίζω τη μιζέρια μου;

Για πότε ξημέρωσε;

Στα τόσα κενά μου, να με στείλεις γιατί βιάστηκες;

Το  όνειρο γλίστρησε… κι εσύ ούτε που νοιάστηκες!

Για πότε ξημέρωσε;

Πώς να το αντέξει τόσο φως η γκρίζα ζωή μου;

Πόσο καλά είχα βολευτεί μέσα  στη σιωπή μου…

Για πότε ξημέρωσε;

Ξέρεις πως μόνο στα σκοτάδια βρίσκω την ουσία;

Ξέρεις πως οι ακτίνες σου καλύπτουν  τη μαγεία;

Πάλι ξημέρωσε…

Για να σου κρυφτώ θα θολώσω τη βιτρίνα μου.

Ώρα να μπω ,ήλιε, ξανά στην καραντίνα μου…

            Copyright ©   : gkou