Όταν δεν ταξιδεύεις σαν τουρίστας μοιραία θα δείς και πράγματα που κάθε χώρα κρατά μακριά από τα μάτια του χαρούμενου ταξιδιώτη που ήρθε να ξοδέψει λεφτά...

Και δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια...

Στην πίσω αυλή των office towers και των πεντάστερων ξενοδοχείων σκοντάφτεις πάνω στην Κίνα της άγνοιας, της πορνείας και του αγώνα για επιβίωση των είκοσι εκατομμυρίων που ζουν μόνο στη Shanghai!

Ο Ευρωπαίος λερώνει το παπούτσι του μάλλον ενοχλημένος, κοιτά το πλάσμα που κοιμάται τυλιγμένο με κουρέλια και φροντίζει να μην συναντηθούν τα βλέματά τους...

Τριάντα μέτρα πιο πέρα η τεράστια λεωφόρος με τις λιμουζίνες... με δέκα βήματα πέρασες σε άλλο πλανήτη.

Οι δρόμοι γύρω από τα εργοστάσια λίγο έξω από την πόλη είναι γεμάτοι από παραπήγματα άλλης εποχής.

Στενοί δρόμοι ξεχασμένοι από το χρόνο και από τους θεούς...

Πολλοί εργάτες κοιμούνται μέσα στα εργοστάσια και κάνουν μέρες να βγούν έξω...άλλοι δοκίμάζουν την τύχη τους μέσα στην πόλη αλλά συνήθως η κατάληξη δεν είναι αυτή που θα τους έδινε μια αξιοπρεπη διαβίωση.

Ο μισθός μιας νηπιαγωγού είναι 2.000 RMΒ! Με τη σημερινή ισοτιμία 232euro...

Το ξενοδοχείο που μένω κοστίζει 1200 RMB τη βραδιά... και δεν είναι το Sheraton!

Τα παντοδύναμα νομισματα των δυτικών γέμισαν ουρανοξύστες το “Παρίσι της Ανατολής” που έκρυψαν στο τέλος ακόμα και τον ήλιο από τους περισσοτέρους που δεν είχαν ποτέ μια ευκαιρία, ή ακόμα χειρότερα, δεν έμαθαν ποτέ οτι υπάρχουν ευκαιρίες...

Τα κορίτσια που γεμίζουν τα bar στη Shanghai ήρθαν με όνειρα από τα χωριά τους ,αλλα και οι ηλικιωμένες mama-san με όνειρα ήρθαν πριν από χρόνια και ακόμα εκεί είναι... απλά άλλαξαν πόστο!

Θα μου πεις σου κάνει εντύπωση? Οχι! Έτσι ήταν και και στην Κορέα και ακόμα χειρότερα στο Βιετναμ...Καμιά όμως από αυτές τις χώρες το φαινόμενο δεν είχε τέτοια κλίμακα σε αντιθέσεις και μέγεθος!

Στις συζητήσεις τους οι Κινέζοι σου κάνουν γνωστό πως μέχρι το 2014 θα είναι μια εμπορική δύναμη που με οικονομικά σχήματα και προιόντα θα έχουν τεράστιο μερίδιο σε όλες τις αγορες που τώρα απολαμβάνουν οι δυτικές εταιρίες... και δυστυχώς αυτό προβλεπουν και οι δυτικοί! Αν και ήλπιζαν ότι είχαν περισσότερο χρόνο...τουλάχιστον μέχρι το 2020...

Οι εταιρίες με γραμμές παραγωγής είναι σε πανικό... ποιός μπορεί να ανταγωνιστεί την τιμή του Κινέζου? Το επιχείρημα της ποιοτικής ανωτερότητας είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να ακούγεται αστείο...οι Κινέζοι βελτιώνονται μέρα με τη μέρα... άλλωστε όταν οι τράπεζες κόβουν τις χρηματοδοτήσεις και ζητάνε πίσω τα δανεικά ποιός κοιτάει την ποιότητα?

Οι Κινέζοι λένε “Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου δεν σημαίνει ότι έγινε φίλος σου” αν ο ανταγωνιστής σου έκλεισε επειδή δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τον Κινέζο δε σημαίνει ότι αυριο δε θα κλείσεις εσυ!

Οι manager ταξιδεύουν και προσπαθούν να στήσουν εργοστάσια στην Κίνα. Να κανουν τώρα αυτό που οι κολοσσοί έκαναν εδώ και χρόνια. Τώρα πια όμως δεν είναι τόσο απλό. Ακόμα και αν τα καταφέρεις είναι τόσο δύσκολο να νικήσεις τη γραφειοκρατία και τον παραλογισμό του κράτους που μάλλον θα το μετανιώσεις αν δεν είσαι η Canon ή η Coca cola...

Στην απένταντι όχθη είναι η κατηγορία των εταιριων που βλέπουν την Κίνα σαν μια τεράστια ευκαιρία.... μια αγορά 1,400.000.000 ανθρώπων δεν είναι και λίγο πράγμα! Με τεράστιες καμπάνιες προσπαθούν να μάθουν τους Κινέζους να τρώνε σοκολάτα, να πίνουν κρασί και στις γυναίκες τους να καπνίζουν.

“Η γάτα δεν έχει σημασία αν είναι μαύρη η άσπρη αρκεί να πιάνει τα ποντίκια”...με αυτή τη φράση ο Chen Chiao Ping εβγαλε την Κίνα από το σκοτάδι και την απομόνωση....να όμως που τώρα η ίδια φράση διχάζει τους δυτικούς. Την ώρα που οι μισοί “βάζουν πλάτη” για να μη πέσουν οι οικονομικές πύλες τις δύσης, οι άλλοι μισοί ανεβαίνουν στα τείχη και χαιρετάνε με χαμόγελο.

Σε όποια πλευρά κι αν είσαι ομως σημασία έχει ότι στο τέλος...θες δε θες θα μάθεις να τρως με τα ξυλάκια...