Σκουλαρίκια, το δαχτυλίδι του μπαμπά, παλτό, η κόκκινη πασμίνα, το καπέλο και φύγαμε, Θα αργήσουμε.

Ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο. Θάνατος στη Γάζα. Κι εμείς πάμε για πρωτοχρονιά. Η ειρωνεία της δυτικής μοντερνούπολης ή η σκληράδα της ΖΩΗΣ;

Γεύμα με γονείς, αδερφό, ξαδέρφια,θείες κλπ.Μην μπει η νέα χρονιά με άδειο στομάχι.

"Σκοτωμός" για το "computer" για το ποια εορτομπουζούκια θα ακούμε στην Τιβί...

3, 2, 1... Καλή χρονιά, με δάκρυα , για όλα όσα φεύγουν με το 2008. Το φλουρί πάλι ο Σάντα. Κάθε χρόνο το τυχαίνει, τι ρέντα πια!

Λίγη σαμπάνια, βασιλόπιτα και άντε σιγά σιγά με το παγωμένο αυτοκίνητο προς κέντρο να βρείς τους άλλους για έξοδο. Αντροπαρέα κι εγώ. Σούπερ.

Κρύο, ψόφος, θερμόμετρο υπό το μηδέν, δεν νιώθω μύτη, πόδια, πατούσες. Είναι ωραία να βλέπεις τους ανθρώπους να είναι αισιόδοξοι αυτή τη μέρα.

Καταλήγουμε σε ντίσκο στη Θέρμη μετά τις 4 το πρωί. Μια μπύρα μόνο και στην πίστα με τον παρτενέρ μου για να προσπαθούμε να κάνουμε την ανάποδη σβούρα με τα χέρια υπό τους ήχους των Modern Talking και να του μάθω Lambada. 

One step beyooooond!!!!
Gimme gimme gimme a maaaaaaaan after midniiiiiiight...
Ο καθένας στο αυτοκίνητό του και πίσω για ύπνο στις 6.30 το πρωί.

7 παρά είκοσι και μπαίνω με το δεξί στο σπίτι. Καλή χρονιά Στέλλα.

Είμαι κουρασμένη αλλά δεν με πιάνει ύπνος με την καμία. Κάποιος με ρώτησε σήμερα: "Εδώ και 3 ώρες μπήκε ο νέος χρόνος, πως νιώθεις;" - Τι νιώθω; Τίποτα. Δεν νιώθω τίποτα. Δεν σκέφτομαι κανέναν και τίποτα. Αυτά πέρασαν τέλειωσαν. Φέτος δεν θέλω να επιδιώξω τίποτα. 

Απλά να είμαστε καλά ρε παιδιά, να έχουμε την υγειά μας να αλλάζουμε ότι δεν μας αρέσει στη ζωή μας, στις ζωές όσων αγαπάμε, στον κόσμο.

Τα όνειρα δεν σταματούν, ούτε αρχίζουν μια πρωτοχρονιά. Τα όνειρα είναι όνειρα.

Καλή χρονιά να έχουμε.