-         Τι  εχεις;  Καπως εισαι, δεν φαινεσαι καλα.

-         ….

-         Τι εγινε ρε παιδι μου, αφου το διαβαζω  στο προσωπο σου…

Αφημα του πηρουνιου πανω στο πιατο, μια γουλια κρασι,

Ιεροτελεστια  αναμματος  της πιπας,  ξεδιπλωμα  της μνημης

Ταυτοχρονα  με κεινο του καπνου.

Μετρησε  απωλειες  μεσα του, ασυνειδητα  , πολλες μαζεμενες.

Θανατος ψιθυρισε, οσμη θανατου…

Μεσα κι’εξω. Λες κι’ο  Breughel   μαζι με τον  Jeronem Bosch,

Εστησαν  εκθεση  ζοφου.

Κάθε μερα  κι’από έναν πινακα, ωσπου οι αισθησεις να κορεστουν

Μεχρι  εκει που δεν ειχε τελος.

Μεχρι εκει  που δεν μπορεις  ν’αντεξεις περισσοτερο…

-Φαε  κατι θα παγωσει…

Εκεινο που ειχε παγωσει  ηταν  η  ψυχη του.

Προσπαθησε να φερει  μπρος του εικονες  ευχαριστες, ανεμελες…

Να πιαστει  από κατι  ομορφο.

Μια βολτα στην Πλακα για παραδειγμα, παντα του αρεσε…μια νοερη

Βολτα  στην γειτονια  των θεων…

Έναν καφε εκει.

Βιβλιοθηκη ,Ρωμαικη αγορα, Αερηδες, οδος  Τριποδων, Ναος Ηφαιστου-Θησεα.

Στοα  Ευμενους, Κεραμεικος, Ηριδανος…

Διαλεξε  τους απανω Διοσκουρους, στην  σκια της Ακροπολης κατω από τον αρχαιο  περιπατο.

Το  πρωτο που ειδε ηταν ένα  τραπεζι  με τις  καρεκλες του πιασμενες

Από  τρια  ομορφα γατια, που μαζευαν τον λιγοστο χειμωνιατικο ηλιο.

Γαληνεψε για λιγο μεσα του…

-Δεν θελω να φαω άλλο, δεν … παμε για ένα ποτο;

Breughel   και  Bosch  ακολουθησαν  μεχρι το συνηθισμενο στεκι.

Ηπιαν  μεχρι αργα  .

Οι πινακες  διαδεχονταν  ο ενας τον αλλον…

Μια ξεχασμενη  μελωδια  σφυριξε  στ’ αυτια του.

«Το παιδι  από την Κρητη  που το λεγανε Κοσμα»…

-Τι  εχεις;

-Τιποτα…θελω να φυγω

Ακομα κι αν βρεχει αυριο  θελω να καβαλησω την μηχανη μου

Και να φυγω…

Breughel   και  Bosch  συγκατενευσαν…