-Ηρθα  για ταυλι.

Ηξερε ότι τον αγαπουσαν  και τον αποδεχονταν.

Ο Παναγιωτης  , θα μπορουσε να ηταν πατερας του.

Αεκτζης , συνταξιουχος μαραγκος, προσφυγας  από Μικρα Ασια,

Εξαιρετος ταυλαδορος.

Ενας  παιχτης  που μαθαινες , να παιζεις μαζι του.

-Ο πατερας μου , εφερε δυο γκαζοτενεκεδες  λιρες  από την Σμυρνη

Και τους εχασε στο ταυλι.

Αγαπουσε να τον πειραζει, φιλαρακια.

-Θα σε παω στο Ναυπλιο , η μονιμη επωδος, ελα μαζι μου , και θα περασουμε ζαχαρη.

Επαιζαν συχνα, φιλικο παντα.

Στην ρεντα  εχανε, ο άλλος μαστορας δεν συγχωρουσε  λαθη.

Μαθαινε από μαστορα….

Ο άλλος ηταν ο Ταξιαρχος , για  αυτόν , γειτονας φιλος .

Παναθηναικος αυτος.

Καλυτερα να του του βριζες την μαννα-θα σε σκοτωνε βεβαια- παρα τον Παναθηναικο.

Ειχε περασει Κατοχη, λεβεντης περηφανος.

Αυτοδιδακτος  φαρμακοποιος.

Κραταγε φαρμακειο  μονος του παλαι ποτε, στις κοσμοπολιτικες Σπετσες.

Ζαρι που σκοτωνε.

Στα νειατια του , επαιζε ταυλι με  στοιχημα , και ότι κερδιζε , τα επινε με την παρεα.

Στις τελευταιες  παρτιδες , η τυχη δεν ηταν με το μερος του.

-Ελα να παιξουμε.

Ο θεος η ο διαολος των κυβων , ηταν εναντιον του.

Ψυχη μωρου παιδιου.

Εκλαιγε  με τα οσα ακουγε τις τελευταιες μερες , πιναμε τα ουζακια μας, και βλαστημαγε Αμερικανους , Σιωνιστες ,για τα νεκρα παιδια, δεν ειχε δικα του,

Εργενης εκ πεποιθησεως.

Ο Παναγιωτης αποψε ειχε παρεα .

-Παιξε με τον Ταξιαρχη.

Χλωμος ηταν, ειχε να τον δει μερες.

-Να φερω αυτό που νικαει!

Χαμογελο , παμε!

Η τυχη δεν ηταν με το μερος του.

-Να το κλεισουμε;

-Ποσα ειμαστε;

-

4-0.

Ενοιωθε ασχημα, στο κατω κατω τον θεωρουσε δασκαλο του.

-Να το κλεισουμε να πιουμε ,κανα ουζακι, κανα κρασακι;

-Δεν μπορω να πιω…

Το δεξι χερι του με οιδημα εμφανες…

-Δεν κουνιεται, μαλλον να μη πιω κανα δυο μερες, να παρω κανα χαπι.

Ειχε περασει καμπους και βουνα και πανηγυρια περασε στις αγκαλιες των κοριτσιων.

Και ντρεπονταν  ,εκρυβε το χερι του, που δεν τον υπακουε.

-Καποτε , που ημουν ανθρωπος…

Θελοντας να πει  καποτε που ειχε ακμη , ρωμη, ανακαρα …

Το τηλεφωνο το εχεις το εχεις , αν κατι χρειαστεις , παρε!

Ναι ξερω ευχαριστω.

Το μισοκιλο του Ταξιαρχη, αποψε εμεινε παραπονεμενο.

Μια ανημπορη ματια στο χερι του, μια δευτερη, εξω .

-Καληνυχτα.

-Καληνυχτα, ότι χρειαστεις παρε…

Ηπιε το ουζο μονος του, ακεφα, στη σκεψη του για ακομα μια

Φορα  ηρθε η εικονα  του Καρυωτακη…