Σαββατο βραδυ στο ΤΡΙΑΝΟΝ.Αιθουσα  κεντρο αποκεντρο,με αποηχους

Δεκαετιας  80.Με εκθεση  βιβλιου στο μικρο φουαγιε.Ατμοσφαιρα σινεφιλ.

Οθονη ικανοποιητικη καθισματα αεροπορικα, κλιση δαπεδου τετοια που να μην εμποδιζει την θεαση .Ηχος  σε καλο επιπεδο,ακους χωρις να ενοχλεισαι.

Σκοταδι, και « Η  Σκονη του Χρονου.»

Ταινια   πολυεπιπεδη  διαχρονικη ,λυρικη , ποιητικη.

Η  πορεια  τριων  ανθρωπων  ,της Ελενης(Ιρεν Ζακομπ), του Σπυρου(Μισελ Πικολι) και του Γιακομπ(Μπρουνο  Γκανζ), τα τελευταια  50 χρονια του αιωνα.

Όχι τυχαια  προσωπα, πολιτικοι κρατουμενοι σε Σταλινικα στρατοπεδα συγκεντρωσης.

Καταγραφεας αυτης της πορειας  ο σκηνοθετης  (του Γουιλεμ  Νταφοε),γιος

Της εξοριστης Ελενης   και του Σπυρου, που ζει Καναδα ,Αμερικη.

Ο Γιακομπ  είναι εκεινος που ζει μαζι της στην εξορια  και που το παιδι της ,καρπος ,του ερωτα της με τον Σπυρο, σε μια ελεγειακη σκηνη,

μεγαλωνει η αδελφη του.

Παιχνιδι με τον Χρονο, ο γιος σκηνοθετης , χανει την κορη του,

 μαθητρια εξεγερμενη, Ελενη  από το ονομα της γιαγιας,.εχει φυγει από το σπιτι…

-Για σας  η ποιηση  παιζει σημαντικο ρολο…

-Αγγελοπουλος: Ναι  η ποιηση είναι μια υγρασια που την εχουμε αναγκη γιατι διωχνει την στεγνη καθημερινοτητα.Η ποιηση είναι παντου, όχι μονο στον σινεμα.

Και σου καλυτερευει την ζωη…

Για τον γραφοντα  κομβικο σημειο και ηρωιδα η Ελενη.

Εκεινη της  αρχαιοτητας , μεχρι τις μερες μας.

Η  ερωμενη και μητερα. Τραγικη φιγουρα. Όπως και η συνεχεια της ,

Η εγγονη Ελενη , η συγχρονη.

Χαμενη  στην  πραγματικοτητα την απροσδιοριστη του σημερα.

Συγκλονιστικος ο Γιακομπ  ο  πιστα ερωτευμενος, εκεινος που δεν μπορει να ξεπερασει τον ερωτα  του .

Ενας Παρις  δικαιωμενος. Ο Σπυρος Μενελαος, που αποδεχεται τους δυο τους μεγαλοψυχα.

Ο γιος  στην δικη του διελκυστινδα, μεταξυ της καριερας και του γαμου,

Μεταξυ του πατερα και του Γιακομπ, μεταξυ του παιδιου που χανει,

Παγιδευμενος  αναμεσα  στα προσωπα και τον χρονο.

Τρομαχτικες ερμηνειες.

Ενας Νταφοε ,   ( λατρεμενος, από τοτε που τον ανακαλυψα, ενας πληρεστατος καρατεριστας, αντισταρ) που ξεχνα τις καταβολες του Χολλυγουντ και παιζει με τα ματια , με την εκφραση , με κάθε μυ του ξεχωριστα.

Γινεται  Ηθοποιος  και διδασκει απλοτητα, το δυσκολοτερο ζητουμενο στην υποκριτικη. Αξιος  θαυμασμου  και σχολη υποκριτικης.

Μπρουνο  Γκανζ, ο κορυφαιος σημερινος ηθοποιος για σκηνοθετες και κριτικους.

Με τρομαχτικη παιδεια  και ταινιες σταθμους στην καριερα του.

Απλα σε καθηλωνει το παιξιμο του.Σε ταξιδευει  σε μαγευει  σε συναρπαζει.

Μεστος  αληθινος   ζεστος,  βαθεια ανθρωπινος δεν περιγραφει, δεν σκιαγραφει τον ηρωα του. Είναι ο ηρωας. (Ελπιζω να διδασκει Υποκριτικη σε καποια Σχολη ,να μην κραταει  μονο για τον εαυτο του αυτους τους θησαυρους.)

Ιρεν Ζακομπ, αναμετρηθηκε, με ογκολιθους,θεματολογικα, συμβολικα,εννοιολογικα.

Το ευθραυστο της φιγουρας της την βοηθησε μεχρι ενός σημειου.

Η ηρωιδα  της ,αν ηταν  σε σκηνη(θεατρικη) θα ειχε περιθωρια ολοκληρωσης.

Δεν ηταν λιγη ,ο ρολος την ξεπερνουσε.

Σκηνοθεσια: Ενας  Αγγελοπουλος , παγκοσμιας εμβελειας,

 βαθεια ανθρωπινος λυρικος ποιητικος .

Από την Αναπαρασταση    μεχρι  την  Σκονη του Χρονου παρακολουθεις

Έναν σκηνοθετη  με δικο του οραμα , τεχνοτροπια , έναν τεχνιτη που παντρευει την Ιστορια , με το σημερα , τον λυρισμο με την καθημερινοτητα, έναν δημιουργο

Και συνεχιστη  του δυσκολοτερου ειδους κινηματογραφου.

Του Ερωπαικου.

Μουσικη.

Ελενη Καραινδρου…

Ισως  από τις μεγαλυτερες μορφες  συνθεσης  στον παγκοσμιο χωρο.

Δεν  ξερω αν μπορω  να πω κατι περισσοτερο , αλλα εφτανε  νοτες της

Στην εξελιξη του μυθου να σε κανουν να βουρκωνεις .

Δεν  εννοειται  Αγγελοπουλος , χωρις  μουσικη Καραινδρου…

Φωτογραφια:

Ατμοσφαιρικη , ενταγμενη στο οραμα της ταινιας , αλλοτε υποβλητικη ,

Αλλοτε τρυφερη , να χαιδευει τα προσωπα , να σε ταξιδευει.

Πινακες ,από πλανο σε πλανο ,σεκανς που δενονταν αρμονικα μεταξυ τους.

Το τριτο  φτερο του αγγελου.

Η   Ελενη  στον κηπο  να   κοιταζει   τον Σπυρο  μεσα  από το τζαμι, που παιζει  πιανο

Ο    Γιακομπ   να χορευει ,στον σταθμο μπροστα στην υπαιθρεια  ορχηστρα.

Ο Γιακομπ  στην τελευταια  σκηνη…

Καπως   ετσι  πρεπει να είναι  η τεχνη του  Κινηματογραφου.

Ευτυχισα   να  εχω   εκλεκτη   παρεα .

Να μοιραστω  την συγκινηση  και την απολαυση  μιας  πραγματικα

Καλης ταινιας.