RUDYARD        KIPLING         1865- 1936

ΑΝ

Αν  μπορεις   να κρατας  την ψυχραιμια σου

Όταν  οι αλλοι χανουν  την δικη τους

Και  ριχνουν  σε σενα την ευθυνη

Και  την αιτια της αδυναμιας  τους.

Αν   εχεις  πιστη  στον  εαυτο  σου

Όταν  οι  αλλοι  αμφιβαλλουν για  σενα

Και δεν  σε  πειραζει αυτή   η δυσπιστια  τους

Αν    μπορεις  καρτερικα  να  περιμενεις

Χωρις  να  σε κουραζει  η αναμονη,

η όταν  διαδιδουν  ψεμματα  για σενα

να   μην   ξεπεφτεις και συ στο ψεμα,

η   όταν   φανερα σου δειχνουν  μισος

να  μην  αφηνεις  το μισος να σε καταλαβει

κι όμως  να μη φαινεσαι πολύ αγαθος

μητε πολύ στοχαστικος στα λογια.

Αν  ονειρευεσαι  να εισαι ικανος

Διχως  να γινεσαι   σκλαβος  των ονειρων.

Αν    μπορεις   να  σκεφτεσαι , αλλα όχι

Για χαρη  της δικης  σου της σκεψης

Αν    να  δεχεσαι  μπορεις   Θριαμβο  και  Ολεθρο το ιδιο

Και να  αντιμετωπιζεις  παρομοια  και τα δυο.

Αν εισαι σε θεση  να υπομεινεις 

Ακουγοντας την αληθεια  που συ ειπες

Να  επαναλαμβανεται  αλλοιωμενη  από πονηρους

Που επιδιωκουν ετσι να παγιδεψουν αφελεις,

η   να   παρατηρεις αυτά που συ τους εδωσες ζωη

σπασμενα να  κειτονται  και παραπεταμενα

και να τα φτιαχνεις εξαρχης με εργαλεια φθαρμενα.

Αν   τολμας όλα σου τα πλουτη μαζεμενα

Να τα παιξεις  κορωνα γραμματα με μιας

Να χανεις κι από την αρχη να ξεκινας

Χωρις να μεμφεσαι για την μοιρα σου κανεναν

Αν μπορεις να κανεις καρδια, νευρα και μυς

Να σε υπηρετουν ακομα και όταν εχεις καταρρευσει

Και γερα να κρατας, ενώ δεν υπαρχει εντος σου

Τιποτε περα από την θεληση  που τους λεει «Βαστατε!»

Αν μπορεις να μιλας με χιλιαδες 

Κι όμως  να κρατας  την αρετη σου

η   να   περπατας  με κυβερνητες

κι όμως να μην αλλαζεις την απλη ζωη σου

Αν  ουτε εχθροι να σε βλαψουν μπορουν

Μα ουτε και οι κοντυνοτεροι φιλοι

Αν  μπορεις να γεμιζεις  τη μερα σου

Με εικοσιτεσσερις   ωρες  αξιας ζωης

Τοτε  δικη σου θα είναι ολη η Γη

Με όλα τα αγαθα κι ακομη:

Αληθινα   θα εισαι Ανθρωπος παιδι μου.

Το ειχε συναντησει   γυρω στα  14 του  και του ειχε κανει  εντυπωση.

Το αντεγραψε  σ’ένα τετραδιο με σπιραλ.

Περασαν τα χρονια, μερικοι στιχοι σκορπιοι  κατά καιρους  εκαναν

Την επισκεψη τους.

Δεν το θυμοταν ολο

Ειχε κρατησει  τον τιτλο : ΑΝ.

Οι στιχοι εχουν δικη τους ζωη.Περα  από κεινην του δημιουργου τους.

Οι στιχοι  ερχονται και σε βρισκουν.

Ακομα και όταν  τους ξεχνας η  τους παραβλεπεις.

Οι στιχοι  εχουν καλυτερη μνημη από σενα.

Είναι εκει , καρτερικοι ,ολοζωντανοι.

Περιμενουν την συναντηση.

Δεν  θα ζητησουν ευθυνη που τους λησμονησες.

Ξερουν ότι αργα η γρηγορα  θα επιστρεψεις.

Αρκει  να μην είναι πολύ αργα.

Όχι για αυτους.

Για τα ονειρα σου…