Μετάφραση: Πες μας καλέ, είσαι ζουρλό και δεν παντρεύεσαι; Η' έχεις κάποιο κουσούρι και δε σε παίρνει κανείς (και πώς καταφέρνεις να μας το κρύβεις τόση ώρα που σου μιλάμε);   

Χαχαχα! Γελάω πλέον ως απάντηση στη χιλιοειπωμένη (μεταφρασμένη) ερώτηση κι αντιγράφω (για περισσότερο γέλιο) ένα απόσπασμα από το Βήμα, από άρθρο της Αστερόπης Λαζαρίδου, που

α) παραθέτει σχετικό πρόσφατο σχόλιο του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου (όλο το μεγαλείο της ώριμης ψαγμένης σκέψης του - μετά από αυτό τι εκτίμηση να του' χει κανείς ως κριτικού κινηματογράφου;) προς την τριαντάρα πια και πανέμορφη Ζέτα Μακρυπούλια: "Είναι κωμικό μια τόσο όμορφη κοπέλα να βρίσκεται στην κατάσταση της Σούλας (σ.σ. ανύπαντρη στα τριάντα). Είναι δυνατόν;"  "Εντάξει, υπάρχουν φάσεις της ζωής μας που είμαστε μόνοι..." είπε διστακτικά η ηθοποιός, σχεδον απολογούμενη, που, όπως και η ηρωίδα της, έχει πατήσει τα τριάντα χωρίς βέρα στο δεξί". 

και

β) σχολιάζει: "Η αθάνατη ελληνική κοινωνία θέλει τις όμορφες να παντρεύονται νωρίς και τις άσχημες να μένουν στο ράφι, εκτός αν οι πρώτες είναι "σαλεμένες" και οι δεύτερες "φραγκάτες." 

Μάλιστα, η αθάνατη ελληνική κοινωνία (όπως εκφράζεται από έναν Κουτσογιαννόπουλο και αρκετές θειτσες μας) θεωρεί και εν έτει 2009 ότι η γυναίκα επιλέγεται. Δεν έχει ούτε μυαλό ούτε προσωπικότητα ούτε επιλογή η ίδια. Μόνο της μέλημα και σκοπός ζωής να είναι όμορφη, να βρει κάποιον να την παντρευτεί, γιατί αλλιώς (αν δεν είναι αυτό το μέλημά της) έχει πρόβλημα, δεν πάει καλά το κορίτσι, κάτι έχει...

Τουλάχιστον δεν είμαι η μοναδική που λέω ότι η ταινία της Σούλας περνάει λάθος μηνύματα; :) :)