12 Απριλίου 2009, 00:45
ΡεκβιεμΞαφνιαζει η Ανοιξη, τρομαζει.
Μια βροχη φτενη συνοδευει τη νυχτα.
Οι γαζιες δεν εχουν χωρο ν’ανθισουν.
Ουτε που προλαβες να ζησεις.
Ρομφαια επι δικαιων
Και αδικων.
Αχερουσια και ο βαρκαρης
Ν’ απορει…
Σπονδη ένα ποτηρι ,που αδειαζει
Και καποιες νοτες
Το θυμιαμα βαρυς καπνος
Που ξετυλιγει τις σκεψεις του.
Δεν σε ηξεραν
Δεν προλαβαν να σε γνωρισουν
Να βοηθησουν
Ρομφαια
Τρομαζει η Ανοιξη…
.
-
DITHEN (12.04.2009)
Τρομακτικη, μα και γλυκια συναμα η Ανοιξη!
Τα παθη και η Πασχαλια!
Σε καθε θανατο υπαρχει Ανασταση!
Τι κι αν δεν σε ξερουν ή δεν θα μπορεσουν ποτε να προλαβουν να σε μαθουν....;
Ο δρομος για τον Γολγοθα θα ειναι παντα γεματος απο περιεργους και αδιαφορους!
Η εβδομαδα των παθων ....
Καλημερα Φιλε Πτεραρχε!!
Υπεροχο το κειμενο .... αλωστε ιδου, ο νυμφιος ερχεται, εν μεσω, παντα, της νυκτος! sven (12.04.2009)
Φίλε Χάρη καλησπέρα,
πολλούς συνειρμούς γέννησε μέσα μου το ποστάκι σου και ίσως αυτό να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία ενός κειμένου, ενός ποιήματος...
Θα έπαιρνε πολύ χώρο να τους παραθέσω και να τους αναλύσω όλους διεξοδικά. Θα αναφέρω όμως σύντομα δύο από αυτούς. Το θείο δράμα ως συμβολισμός της γέννησης, του πρώιμου θανάτου και τελικά, όπως αναφέρει και ο φίλος DITHEN, της Ανάστασης της ΑΓΑΠΗΣ!!!
Δεύτερον, την αέναη πάλη ανάμεσα στη Ζωή και το Θάνατο. Από τη χειμερία νάρκη στον οργασμό της ζωής και μετά από λίγο και πάλι η αργόσυρτη φθορά, ο θάνατος...Τα αντιφατικά συναισθήματα που πυροδοτούνται...
Πολλαπλές αναγνώσεις...
Νάσαι καλά. Καλό βράδυ.pterarhos (13.04.2009)
Φιλοι, sven , Δηθεν.
Πολλαπλες αναγνωσεις πραγματι.
Απο το μερικο , στο ολικο.
Απο το ανθρωπινο δραμα, μεχρι το Θειο.
Το ενθεο κομματι μας.
Θρηνητικο, απορια και εκσταση.
Τρομαζει η Ανοιξη...
Σας ευχαριστω.
Oraclas (14.04.2009)
Πολύ όμορφο Χάρη,
η άνοιξη είναι πάντα προάγγελος συνήθως χαμόγελων, έστω και αν έχουν προέλθει από αιματηρές θυσίες.
Όμορφες εικόνες δημίουργησες και μας ταξίδεψες, όμορφη και η εικόνα του post σου (παίζοντας μουσική μέχρι θανάτου..). pterarhos (15.04.2009)
Καλησπερα σου φιλε Τασο.
Δυστυχως , ηταν πολλα αυτα που εφερε
η φετινη Ανοιξη.
Μια μνεια στα θυματα του σεισμου της Ιταλιας, στον 19χρονο, που ολοι γνωρισαμε αργα,στο παθος το ανθρωπινο και το Θειο.
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog