Ειχε χαθει  από την Δευτερα του Πασχα.

Η  βιβλιο γραφει, η σε καμια  ταβερνα  πηγε, η  Αφρικη.

Η του γυαλισε καμια μικρουλα, παρ’ολο το « ιδιαιτερο» της  ηλικιας του.

Εφαγα τον κοσμο να τον βρω.

Μεχρι   τον αγαπητο μου   φιλο  στου Παπαγου , πηρα  , μηπως  θεαθηκε

Κατά κει μερια

Τιποτα.

Χτες  απογευμα, μετα το ψαξιμο στα μερη που θα μπορουσε πιθανα  να είναι

Θαυμαστες  του από την γειτονια, πιτσιρικια  με την μπαλα υπο μαλης,

«τα γατακια σας  που είναι;  Δεν τα βλεπουμε.»

«Κυριε,  εγω ειδα  στην πλατεια  κατι γατια πεθαμενα χτες. Σημερα τα μαζεψανε»

- Ειδες  ένα   ασπρομαυρο  με λευκη  βουλα  στο κεφαλι του;-

«Ναι  ένα  μακρυ γατι ξαπλωμενο  κατω, ασπρομαυρο»

Σταδιακα το χρωμα  αρχιζε να φευγει από το προσωπο.

Το φαι  και το νερο του ανεγγιχτα.

Ενταξει  λεω , η  ο Νουαρ  είναι  φευγατος  από το καλεσμα της Φυσης,

Και παραγνωρισαν τα πιτσιρικια, η  … το τελευταιο δεν ηθελα καν να το σκεφτω.

Με ολη μου την ψυχραιμια, πηγα για ουζακι.

Ψυχραιμα και νηφαλια  κατεβηκε το καραφακι.

Ψυχραιμα  και συγκρατημενα  δεχτηκα το κομπολοι δωρο φιλης  που επεστρεψε

Από πασχαλινες διακοπες στη  Πολη .

Ακομα  πιο ψυχραιμος  εχασα  με  ένα μεγαλοπρεπες  7-2 στο ταυλι που από ευγενεια  επαιξα μαζι της.

Η ψυχραιμια, χωρις νηφαλιοτητα , ακολουθησε την επιστροφη σπιτι.

Νουαρ  , στην ταρατσα, στο μπαλκονι, στο υπογειο, στα γυρω στενα.

Φωνη βοωντος.

Η  ψυχραιμια  πηγε   περιπατο, στο αντικρυσμα  του φαγητου του .

Ανεγγιχτο.

Πως περασε η μερα  καλυτερα να μη το σκεφτομαι.

Απογευμα σπιτι μετα την δουλεια  και νιαουουουου θριαμβευτικο, από ταρατσα μερια, που σηκωνε τον κοσμο.

ΝΟΥΑΡ!

Ηρθε τρεχοντας  κατά πανω μου , πριν προλαβω να κατεβω από την μηχανη ,

Όπως κανει κάθε απογευμα.

-ΠΟΥ  ΕΙΣΑΙ;-

-Σανιδας- ,μου λεει.

Παρντον;Τι  τσαμπουνας  εκει Νουαρ  εφαγα τον κοσμο να σε βρω, μου εφυγε η ψυχη αυτές τις μερες.

-Σανιδας -  ξαναλει  και αρχιζει να τριβεται νιαουριζοντας σα να μη τρεχει τιποτα.

Αρχιζω να τα παιρνω ασχημα , αλλα η χαρα μου ηταν τοση, που το παραβλεψα.

Και….  του λεω.

-Και μια  απονομη .

-Στρατηγος!

Νουαρ ποιος  σου εκανε την απονομη, θα με τρελανεις;

-Ο  Μουαμαρ!

Ενταξει Νουαρ πασο.

-Ραντεβου, μου ξαναλεει.

Τι ραντεβου;

-Ενας  Στρατηγος είναι  κυριος ….

-Και κατι  ακομα δικουλη μου.

-Να προσεχεις  τις παρεες σου!

Νουαρ !

Αντι να στα λεω μου τα λες;

Με  κοιταξε   συγκαταβατικα και ετρεξε  προς το φαι του.

Πεινασε…

-Χαιρετισματα  στο φιλο  στου Παπαγου.

Ενταξει  Νουαρ  θα τα διαβιβασω.

Ακου Στρατηγος!