Έσκασαν τα χείλη σου, αγοράκι μου. Δεν παίζει Liposan ή όπως σκατά το λένε. Άλλο παίζει. Ένα αδιόρατο «κάτι» στα μάτια, που τα μάτια αρνούνται να το δουν, και εκείνο δεν καταδέχεται να τα κοιτάξει… Έσκασαν τα χείλη σου, γιατί ο αυτοκινητόδρομος ήταν έρημος, το βουνό απέναντι τρομακτικά μακριά, ο γέρος στο βενζινάδικο είχε πεθάνει χρόνια τώρα όμως κανείς δεν τον πήρε χαμπάρι, και καθόταν ακόμα στην κουνιστή καρέκλα, και τον πήγαινε ο άνεμος πέρα-δώθε σαν μικρό σημαιάκι . Έσκασαν τα χείλη σου αγοράκι μου, γιατί ο καιρός χάλασε ξαφνικά, και στον έρημο δρομο ακούγεται μόνο μια βραχνιασμένη μηχανή, ένας επιμηχάνιος ρόγχος και δύο φιλιά που αστόχησαν και δεν έφτασαν ποτέ εκεί που κάποιος τα περίμενε. Κι άμα λάχει και παραπονεθείς για τα σκασμένα σου χείλη, σου έχω κρατημένα τα ξημερώματα που νόμιζες πως σου ανήκουν. Έτσι, για να μην πονούν τα χείλη σου, και για να μην σκάνε, και να μην ραγίζεις καθρέφτες. Επειδή σε γουστάρω. Και δεν μου αρέσει να χαλιέσαι. Πώς να στο πω, μαλάκα… την ήττα σου την καταλαβαίνω. Να παραδωθείς όμως δεν σε αφήνω.Και τώρα έσκασαν τα χείλη σου. Δεν έγινε και τίποτα… Πες πως ήταν το φιλί φτιαγμένο από καρφιά και γυαλιά σπασμένα. Όπως εκείνα που πατάς απρόσεχτα στο πάτωμα, μετά από μια άτσαλη νύχτα, και ακούς μια ασθενική φωνή να σου λέει « Σε θέλω….Σε θέλω, καρδιά μου, σε θέλω… Μάτωσέ με για να σε μπορώ να σε βλέπω χωρίς την μάσκα μου...»
marylin (08.06.2009) Πώς να στο πω, μαλάκα… την ήττα σου την καταλαβαίνω. Να παραδωθείς όμως δεν σε αφήνω. Και τώρα έσκασαν τα χείλη σου. Δεν έγινε και τίποτα…
Έτσι....
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας pavel ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ
από ΝΙΚΑΙΑ