Αγαπητό Ημερολόγιο...

Αρχικά πρέπει να τονίσω ότι ουδέποτε στη ζωή μου έχω γράψει ημερολόγιο. Με παραπέμπει σε γράμματα που δημοσιεύονται στη Σούπερ Κατερίνα στο στυλ "δεν-μπορώ-να-αποφασίσω-αν-πρέπει-να-φορέσω-φούστα-ή-παντελόνι-για-να-τον-κάνω-να-με-ερωτευτεί". Επειδή στην μέχρι τώρα ζωή μου δεν είχε ποτέ τέτοιες βαθυστόχαστες απορίες προτίμησα να μη σπαταλήσω χρόνο, χαρτί και μελάνι στη συγγραφή ημερολογίου. Ωστόσο, για να το κάνω τώρα, σημαίνει ότι η κατάσταση είναι στο χείλος της απελπισίας...

Ημερολογιάκι μου, κάθε μέρα βρίσκομαι αντιμέτωπη με τεράστια διλήμματα! Δεν μπορώ να αποφασίσω αν τελικά θα πάω για Ψυχολογία ή για Αγγλική Φιλολογία. Το πιο ωραίο είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα την πρώτη δεν την πιάνω και την δεύτερη δεν την έχω και σε τεράστια εκτίμηση. Πάντως το θετικό είναι ότι έχω καταλήξει σε πόλη. Αθήνα για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης.

Έχω θέσει σε εφαρμογή ένα πρωτότυπο πείραμα με βασικό πειραματόζω τον εαυτό μου. Περνάω το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας κάνοντας άσχετα πράγματα(βόλτες, κάψιμο σε video games, διάβασμα βιβλίων, ακρόαση ποιοτικής και μη μουσικής) και κοιμάμαι όλο το πρωί. Βασικός στόχος του πειράματός μου είναι να ανακαλύψω τελικά πότε αποδίδει καλύτερα ο μέσος φυσιολογικός άνθρωπος. Βέβαια σκόπιμα ξεχνάω ότι εγώ δεν είμαι ούτε "μέσος", ούτε "φυσιολογικός" άνθρωπος. Πάλι καλά που είμαι και άνθρωπος δηλαδή...σε συμπέρασμα πάντως δεν έχω καταλήξει...μάλλον είμαι υπερβολικά αναίσθητη για να επηρεάζομαι από ωράρια...

Παράλληλα με όλα τα παραπάνω προβληματίζομαι λίαν εντόνως για την ποιότητα των εγχώριων-και όχι μόνο-ΜΜΕ. Με αφορμή τον θάνατο του Michael Jackson ορισμένες εκπομπές πραγματικά έχουν οργιάσει! Έχουν ακουστεί τα τέρατα και αναρωτιέμαι αν τελικά μπορούμε να μιλάμε για δημοσιογράφους ή για κοράκια. Το θετικό είναι ότι τέτοια λόγια είναι κούφια και δεν κλονίζουν ό,τι κατάφερε ο καλλιτέχνης στον χώρο του.

Επίσης από την 1η Ιουλίου απαγορεύτηκε και το κάπνισμα. Υπάρχει και τετραψήφιος αριθμός καρφώματος. Because this is how the Greeks do it!

Μπήκε ο Ιούλιος και ακόμα δεν έχει ούτε η παραμικρή νύξη για διακοπές. Οικονομική κρίση λέει ο ένας, από Σεπτέμβριο θα είσαι σε άλλη πόλη λέει ο άλλος, δεν τη παλεύω με τίποτα λέω εγώ!

Η βλακεία είναι, αγαπητό ημερολόγιο(για να μην ξεχνιόμαστε!), ότι όλα συνέβησαν πολύ απότομα. Όλα τελείωσαν πολύ απότομα. Και πρέπει ξαφνικά να συνηθίσω σε νέα δεδομένα. Και η μεγαλύτερη βλακεία είναι ότι δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη. Δεν ξέρουμε αν είμαστε έτοιμοι.

Μήπως κατά βάθος είμαστε όλοι ολίγον κρυφομαζόχες; Λέω, μήπως....

Πάντως εγώ έχω αποφασίσει τι θέλω να γίνω στη ζωή μου. Κάτοικος Λονδίνου. Και μετά κάτοικος Νέας Υόρκης. Το παν είναι να έχεις στόχους.

Επίσης κάνω μαθήματα Αγγλικών(με το proficiency) στη μικρή μου ξαδέρφη. Το άμοιρο νήπιο δεν έχει δυνατότητα διαμαρτυρίας. Ακόμα δεν της έχω μάθει να διαμαρτύρεται στα Αγγλικά...

Εν τέλει, μετά εκπλήξεως ανακάλυψα ότι μου λείπει ο Πλάτωνας, σε τέτοιο βαθμό που σκέφτομαι να αγοράσω σκύλο και τιμητικά να τον φωνάζω Πλατωνάκο. Η αμέσως επόμενη επιλογή είναι το χρυσόψαρο-Αριστοτέλης, το καναρίνι-Σωκράτης και η νυχτερίδα-Πρωταγόρας.

Απορία: ξέρει κανείς πότε βγαίνουν τα αποτελέσματα των Αγγλικών; Όχι γιατί έχω και ένα μηχανογραφικό να συμπληρώσω...

Αγαπημένο ημερολόγιο...το ξεφτιλίσαμε και σήμερα, πάλι το ξημερώσαμε...πάλι θα φάμε μεσημεριανό αντί για πρωινό...πάλι θα ρουτινιάσουμε...πάλι θα βαρεθούμε...πάλι, πάλι, πάλι μέχρι να έρθει το αύριο, το μεθαύριο και η αλλαγή....

Καλό βράδυ...