Αν κατά το «είμαστε ό,τι τρώμε» ισχύει και το «είμαστε ό,τι πίνουμε» τότε τον τελευταίο μήνα είμαι κάτι ανάμεσα σε Ανωγειανό μαυροπουκαμισά με μαχαίρα και Μοσχοβίτη ξενυχτισμένο με καπέλο από γούνα αρκούδας!

Η ρακί και η Βότκα μπορεί να μη διαφέρουν στην όψη αλλά τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να μη διαφέρουν και στη γεύση... λέω να ανησυχήσω αλλά αργότερα!

Στο θέμα μου...

Μετά από πολλές συζητήσεις, αντεγκλήσεις, επιχειρηματολογίες και υποθέσεις καταλήξαμε ότι η καλύτερη θέση για το γλαστράκι είναι πάνω στο γραφείο...(foto).

Σημασία φυσικά δεν έχει το γλαστράκι σημασία έχει ο συμβολισμός... διότι τί είναι η ζωή? Μια κοπριά!!!  Μπορεί από κει να σου πεταχτεί ένας ωραιότατος και μυρωδάτος βασιλικός (καλή ώρα...) ή κάτι άλλο....

Θα μου πεις...είσαι ηλίθιος? Ότι φυτέψεις θα φυτρώσει! Ναι παλιά... τώρα δεν είναι έτσι ακριβώς...

Πόσες φορές αγαπητοί τηλεθεατές δεν είχατε ένα λουλουδάκι...το προσέχατε...του μιλούσατε...το ποτίζατε...και στο τέλος μαραινόταν? Βρε τι του αλλάζατε θέση... βρε τι του αλλάζατε γλάστρα...τίποτα! Το φυτό αρνιόταν πεισματικά να σας κάνει το χατίρι και ένα ωραίο πρωί σας αποχαιρετούσε και μένατε αγκαλιά με τη κοπριά σας...

Τέλος πάντων....σημασία έχει ότι ο εικονιζόμενος είναι σήμερα το πρόσωπο του γραφείου! Καθώς η εταιρία κρατάει ένα profile λίγο πιο σοβαρό με dress code κτλ το ποτιστήρογλαστράκι αν και ακάλεστο φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος. Σε δεύτερο χρόνο βέβαια θα το ανεβάσω σε κανένα ράφι γιατί μπαίνουν το χαϊδεύουν και μου το αναστατώνουν...